Κράτα λίγο ακόμη

Αγάπη μου, κρατήσου.

Γιατί έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε, τόσα που δε φανταζόμαστε.

Πες λοιπόν, ότι το «ως εδώ» σου, ήταν ένα παραπλανητικό τρέιλερ μίας ταινίας που ακόμη δεν έχει περάσει στο δεύτερο μέρος της ξέρεις, μετά το διάλειμμα, όπου και αρχίζουν οι ωραίες μουσικές, τα ταξιδιάρικα πλάνα, τα όμορφα εφέ..

Πρέπει να αντέξεις όχι μόνο την μπόρα αλλά και να βγεις αλώβητος από αυτή.

Ή τουλάχιστον, τα σημάδια σου να ομορφύνουν το μέσα σου.

Μη χάσεις το μυαλό σου, κοιτώντας πίσω.

Κι αν αισθανθείς ότι έχασες πολλά, ξεπέρασε το.

Αν νιώσεις κάποια στιγμή ότι η ζωή σου δεν ήταν όπως νόμιζες και αρχίσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, επειδή τον ταλαιπώρησες, πρόσεξε. Η διαχείριση αυτής της συνειδητοποίησης, έχει σκαμπανεβάσματα.

Μην τιμωρήσεις τον εαυτό σου επειδή κάποτε του φέρθηκες άδικα.

Κρατήσου.

Γιατί έχουμε ακόμη χιλιόμετρα να γράψουμε, να τρέξουμε, να οδηγήσουμε, να συρθούμε, επάνω. Έχουμε να δώσουμε στον κόσμο το απέραντο της «βλακείας» μας, να χορέψουμε στο Κέντρο, να τραγουδήσουμε. Να ανέβουμε σε ένα μικρό λόφο ξανά και να γελάμε μέσα στα δάκρυα μας γιατί αυτό θα είναι ένα τεράστιο βήμα για εμάς.

Έχουμε να συναντήσουμε ανθρώπους,

να γνωρίσουμε μάτια,

να κρατήσουμε χέρια,

να γνωρίσουμε χέρια,

να αγαπήσουμε ανατολές,

να χορέψουμε τα ηλιοβασιλέματα.

Να σηκωθούμε από τις μεγάλες μας πτώσεις.

Για μια φορά, να σηκωθούμε όντως.

Να απασχολείς το χρόνο σου με αυτές τις σκέψεις ακόμη και όταν καταρρέεις, στο πίσω μέρος του μυαλού σου να θυμάσαι αυτή μου την υπόσχεση.

Να πορεύεσαι με αυτό το σκοπό, ακόμη και όταν φαίνεται πως ασχολείσαι με κάτι άλλο…

Να έχεις πίστη πως θα την αλλάξουμε τη ζωή.

Να προσέχεις. Τους ανθρώπους.