Δαμόκλειος σπάθη

Σε μια αλληγορική διάσταση εναλλαγών.

Εκεί ενυπάρχω.

Εκεί με ανταμώνω.

Σε μια απόκρυφη ρωγμή ερωτοαποκρίσεων.

Γεμάτη αποστάγματα ηλιοτρόπιων κι εκχυλίσματα ουρανών.

Αγκαλιά με τη δαμόκλειο σπάθη της νιότης που φορώ στις αποχρώσεις του μπλε.

Είναι πολλές οι επιθυμίες μου.

Ζωηρές κι ακατάληπτες.

Στα γιορτινά ντυμένες.

Με μια αγωνία αδιαίρετη να επιδιώκουν το ακατανόητο.

Κι η μέθη των ειδώλων, Διονυσιακή.

Αυτών που ακουμπούν το μύθο των σκόρπιων γραμμάτων.

Αυτών που παντρεύουν όνειρα φερμένα από χειμώνες αλλοτινών αστεροειδών.

Και στη μέση η ευαισθησία.

Με μυστική πυξίδα όλες τις κτητικές αντωνυμίες.

Να με κοιτάζει βαθιά μέσα στα μάτια

και να διεκδικεί τα χρόνια που μετοίκησαν σε ξένα πρόσωπα.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *