Ήξεις-αφίξεις οι σχέσεις των ανθρώπων.
Είμαι μόνος. Πολύς κόσμος.
Νιώθω μόνος. Με κουράζει η οχλαγωγία.
Έλα. Φύγε.
Μου λείπεις. Βαρέθηκα.
Σήκω. Κάτσε.
Θα μείνω. Θα φύγω.
Θα προσπαθήσω. Τα παρατάω.
Σε θέλω. Σε σιχαίνομαι.
Φίλος για πάντα. Φίδι στον κόρφο μου.
Σ΄αγαπάω αλλά…
Αν μ΄αγαπάς τότε…
Σε αναζητώ. Με πνίγεις.
Σε βρίσκω. Σε διώχνω.
Αδερφός. Εχθρός.
Θέλω να σε δω. Ούτε να σε βλέπω.
Ναι, θα τα πούμε. Μπα, δε μπορώ.
Ναι μεν, αλλά.
Για πάντα μαζί. Τελειώσαμε.
Ήξεις-αφίξεις οι σχέσεις των ανθρώπων.
Φιλίες κατά συνθήκη, έρωτες υπό προϋποθέσεις, συναισθήματα τύπου “εάν και εφόσον”, όλα στο ντεμί, τίποτα ξεκάθαρο, τίποτα απόλυτο.
Όλα θολό γκρι. Ούτε άσπρο, ούτε μαύρο.
Καμία εξήγηση, σιωπές που βολεύουν, κανένα δόσιμο, νοιάξιμο μόνο του εαυτού, άνθρωποι “κλεισμένοι”, με τίποτα δεμένοι και εν΄τέλει άνθρωποι μόνοι.
Εύα Κοτσίκου
https://www.youtube.com/watch?v=0mDoc_9pWpc&feature=share&fbclid=IwAR2BLq5bcOx9HYZe_4GjWakR9CngnaP6kfBkWK0hqqu65OZVk4-SsWDDoG0
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
