Φθινοπώριασε. Αγαπώ το Φθινόπωρο. Τα κίτρινα φύλλα, τα κόκκινα, τα καφέ, τα πορτοκαλί. Αφήνουν το τελευταίο τους χτυποκάρδι στα ξερόκλαδα των δέντρων, αγκιστρώνονται σε μια ριπή του ανέμου και δειλά ξεκινούν να πέφτουν. Αναποφάσιστα θαρρείς. Ακολουθώντας μια άναρχη μα τόσο σαγηνευτική χορογραφία. Κάποτε νωχελικά καταλήγουνε στη γη. Και ξεραίνονται. Και […]
Daily Archives: 16 Σεπτεμβρίου 2019
5 posts
Πατέρα θυμάσαι το σπουργίτι σου. Θυμάσαι που άνοιγες την αγκαλιά σου να με προστατεύεις από όλους και όλα. Θυμάσαι που προλάβαινες τα λάθη μου, και έτρεχες συνεχώς από πίσω μου. Πατέρα θυμάσαι που το βλαστάρι σου ήταν μικρό και αδύναμο. Φοβόταν και δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί τις καταστάσεις. Πατέρα […]
Δυο άνθρωποι σε λάθος συγκυρίες, λάθος περιστάσεις και απέναντι σε ένα μεγαλοπρεπές όχι δεν πρέπει. Αυτό λοιπόν είναι το πιο δύσκολο και το πιο απαγορευτικό. Αυτό που δεν επιτρέπεται να γίνει και το ξέρεις προκαταβολικά. Γιατί δεν πρέπει να ενδώσεις σε αυτή την καταραμένη χημεία που επιβάλλει την […]
Εκείνο το βράδυ είχα στήσει καβγά με τις λέξεις μου. Τις κατηγόρησα ευθέως για τη δειλία τους να μην παρουσιάζονται όταν υπάρχει άμεση ανάγκη. Ανοίξαμε διάλογο έντονο και τις αποκάλεσα «δειλές» που δεν τα κατάφερναν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, όταν εγώ φώναζα από μέσα μου βοήθεια. Με το […]
Αν στη ζωή μου θυμάμαι κάτι καλύτερα από την παιδική μου ηλικία είναι η φωνή εκείνη της μητέρας μου. Ακόμα και τώρα αντηχεί μέσα στ’ αυτιά μου να μου δίνει πάντα την ίδια συμβουλή ” Κορίτσι μου, όταν μεγαλώσεις μάθε να ‘σαι δυνατή. Να ‘σαι ανεξάρτητη. Να μην εξαρτάσαι πότε […]