Μια γυμνή αλήθεια θα σου πω δίχως να προσπαθήσω να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Δε σε ερωτεύτηκα αμέσως. Ούτε καν μου άρεσες. Μα δέχθηκα να βγω μαζί σου γιατί κουράστηκα με τη μοναξιά μου.
Δε σου κρύβω πως κάθε φορά που σε αντίκριζα ένιωθα το ίδιο κενό. Έψαχνα να δω κάτι που θα μου αρέσει επάνω σου, μα όλα μου φαίνονταν χλιαρά. Σε πόσο λάθος κατεύθυνση κοιτούσα όμως; Συνέχιζα να βγαίνω όμως μαζί σου γιατί παρ’ ότι δε με τραβούσες ερωτικά, περνούσα υπέροχα μαζί σου. Είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Το γέλιο μας ηχηρό με τα αστεία που ανταλλάζαμε. Τα πειράγματα μας όμορφα. Η ευγένεια σου ως προς εμένα, μα και προς τους υπαλλήλους που μας περιποιούνταν σε κάθε έξοδο μας, μου γλύκανε την εικόνα σου. Οι συζητήσεις μας ήταν κάθε φορά τόσο ενδιαφέρουσες, που έφτασα σε σημείο όταν ήμουν μακριά σου να σε αναζητώ, ζητώντας σου συμβουλές για το οποιοδήποτε πρόβλημα μου.
Εσύ μου έδειχνες ενδιαφέρον με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μα εγώ πως να στο πω, σε έβλεπα σαν μια λέμβο που πιάστηκα να βγω από τη μοναξιά μου. Οι μέρες περνούσαν και εσύ εκεί, σταθερά δίπλα μου. Άρχιζα να συνηθίζω την παρουσία σου. Οι φίλοι μου με το που σε γνώριζαν μαγεύονταν από τον ξεχωριστό σου χαρακτήρα. Χαρακτήρα; Μα ναι! Τι κοιτούσα τόσο καιρό; Το έξω σου; Τελικά αυτό που με κρατούσε δίπλα σου ήταν η μοναδική ψυχή σου.
Ξαφνικά σήκωσα το βλέμμα μου να δω τα μάτια σου. Ορκίζομαι πως αυτό που αντίκρισα μου έκλεισε την ανάσα. Πως δεν είχα δει τόσο καιρό πόσο όμορφο βαθύ βλέμμα έχεις; Σου χαμογέλασα. Μα διαφορετικά αυτή τη φορά. Ένας κόμπος μου έκλεισε την ανάσα.
Ξαφνικά είδα τόση ομορφιά επάνω σου. Είδα πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος είσαι. Ένα καρδιοχτύπι ξεκίνησε με τρελό ρυθμό μέσα μου. Πως δεν είδα νωρίτερα το μέσα σου; Τι ανοησία έκανα. Μα εσύ είσαι εδώ. Σε εμένα. Ενδιαφέρεσαι και κάνεις υπομονή. Για καλή μου τύχη ακόμη δεν έφυγες. Όμως ούτε εγώ θέλω να σε αφήσω να φύγεις. Δε θέλω να χάσω τον άνθρωπο που γεννήθηκε για μένα. Μα γι’ αυτό δέσαμε τόσο πολύ από την αρχή. Πλέον έβλεπα όμορφα τα πάντα επάνω σου και λαχταρούσα για ένα σου φιλί. Χωρίς να θέλω να χάσω άλλο χρόνο έσκυψα και σε φίλησα. Παραδόθηκες κι εσύ σε αυτό.
Βιάζομαι ναι, βιάζομαι να εξερευνήσω εσένα. Να ζήσω και τη συνέχεια αυτής της σχέσης. Φαντάζομαι πόσο υπέροχη θα είναι. Μα τι έκανα τόσο καιρό; Πόσο ρηχή ήταν η ζωή μου για να βλέπω μόνο την εξωτερική ομορφιά; Δε θέλω να χάσω άλλο χρόνο. Μαζί θα βαδίζουμε. Και ευτυχώς η επιμονή και υπομονή σου έδωσαν φως στα μάτια της καρδιάς μου. Και σε ερωτεύτηκα καρδιά μου. Σε ερωτεύτηκα για την τόσο όμορφη ψυχή σου.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
