Αυτοί είμαστε, εσύ και εγώ. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να σκεφτώ για να είμαι ακόμη περισσότερο ευτυχισμένη μαζί σου. Πιστεύω τα έχεις δώσει όλα. Όλα. Αλήθεια σου λέω. Αν ίσως είχα μία ευκαιρία να αλλάξω κάτι, θα ήταν να αλλάξω την ημερομηνία που σε γνώρισα. Θα ήθελα να σε γνωρίσω από την πρώτη στιγμή που ένιωθα τα πρώτα φτερουγίσματα στην καρδιά μου, τότε που ήμουν πιο νέα. Έτσι, θα είχα περάσει περισσότερο χρόνο μαζί σου. Ναι, αυτό μόνο. Αυτό θα ήθελα. Περισσότερο παρελθόν μαζί σου. Πιο πολλές στιγμές και αναμνήσεις.
Η καρδιά μου φτερουγίζει κάθε φορά που σε κοιτάω στα μάτια και λέω “ναι, αυτός είναι.” Αυτός είναι για μένα. Να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Όσο μας έμεινε. Είτε λίγο, είτε πολύ. Τουλάχιστον θα το γεμίσω μαζί σου. Αυτό έχει σημασία. Ο χρόνος, οι μήνες, οι ημέρες, οι ώρες θα είναι γεμάτες με σένα. Αυτό αρκεί. Ναι. Αυτό μου αρκεί. Θα μας πάει να το ξέρεις, μέχρι τέλος. Γιατί το ξέρω; Γιατί γεννηθήκαμε ο ένας για τον άλλον.
Σ’ αγαπώ. Και θα το νιώθω για πάντα.
Ναι, αυτό το “για πάντα” σε αυτή τη ζωή, μέχρι να τελειώσει. Έπειτα θα δούμε, θα δείξει τι μας περιμένει. Αλλά για εδώ, για τώρα, ένα εμείς οι δύο. Ένα σε δύο σώματα. Σε δύο καρδιές. Μα σε μια κοινή πορεία. Μια πορεία γραμμένη με τα ονόματα μας.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
