Είμαι αυτή που βλέπεις. Δε θα δεις κάτι άλλο από μένα. Η μαλαγανιά δεν είναι το στοιχείο μου. Αν και καμιά φορά θα ήθελα να είμαι πιο ναζιάρα, αλλά δε μου βγαίνει. Το προσπάθησα πιο μικρή, αλλά δεν ήμουν εγώ.
Είμαι εκείνη που ό,τι θέλει ή ό,τι την χαλάει θα στο πει. Και ας παρεξηγιέμαι ώρες ώρες, αυτή είμαι. Νερό στο κρασί μου δε βάζω. Ούτε θα σου χαϊδέψω τα αυτιά. Και δε θα σε προσβάλω, και θα είμαι κοντά σου δίχως να προσπαθήσω να σ’ αλλάξω. Γιατί αυτό είσαι εσύ. Κάτι άλλο, διαφορετικό από εμένα. Και το σέβομαι. Μα θέλω την αντίστοιχη συμπεριφορά και από σένα. Εκτίμηση και σεβασμό. Και ας μη μ’ αγαπήσεις ποτέ. Αυτό το παραμύθι το έζησα με άλλο τέλος όμως. Άρα, κράτα τα δύο παραπάνω. Την εκτίμηση και το σεβασμό. Εκεί ποντάρω για να βαδίσει μία σχέση. Είτε είμαστε φίλοι, είτε εραστές.
Και αν καμιά φορά βλέπεις πως ανέχομαι ορισμένες καταστάσεις, πίστεψέ με έχω τους λόγους μου που το κάνω. Εσύ, αυτό, μην το εκμεταλλευτείς. Το ότι δε μιλάω κάποιες στιγμές, δε σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνομαι το τι γίνεται γύρω μου. Όλα όμως έχουν τα όρια τους και πρέπει κανείς να τα βάζει εξαρχής. Οι καλοί λογαριασμοί εξάλλου κάνουν τους καλούς φίλους.
Είμαι εκείνη που θα σ’ αγκαλιάσει όταν το έχεις ανάγκη, μα θα σε διώξει όταν την αδικήσεις. Μα αλήθεια, δίνω και την ψυχή μου. Και δέκα και είκοσι και όσες φορές θέλεις. Δε μ’ ενδιαφέρει να λάβω πίσω ό,τι πρόσφερα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί έμαθα στη ζωή, ό,τι κάνω να το κάνω με την καρδιά μου. Δίχως να περιμένω αντάλλαγμα.
Είμαι αυτή που είμαι και δε μ’ αλλάζω με τίποτα. Σταράτη γυναίκα, μα με έντονες ευαισθησίες. Ευαισθησίες, που αν τις ανακαλύψεις θα καταλάβεις πως όσο σε είχα αγκαλιά για να μην πονάς, εγώ είχα περισσότερο την ανάγκη της. Τη διψασμένη ανάγκη να με αγκαλιάσεις.
Αυτή είμαι, θα με μάθεις με τον καιρό.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
