Το ωραιότερο χαρακτηριστικό μιας γυναίκας με αξιοπρέπεια

Η ακεραιότητα ήταν ένα στοιχείο του χαρακτήρα της που δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει. Την έβγαζε εκτός ορίων η αγένεια και ο εγωκεντρισμός του κόσμου. Η ιδιοτέλεια και ο νεποτισμός που θρονιάζονταν ξεδιάντροπα πίσω από κάθε μεγάλη πόρτα. Αυτή η αίσθηση που έχουν κάποιοι ότι επειδή κατέχουν μια θέση μπορεί να είναι παράλληλα και ανεύθυνοι και απαραβίαστοι όπως οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου.

Ποτέ της δε ζύγισε τα λάφυρα ή τις απώλειες κάθε που την ακεραιότητά της διαφύλασσε. Δεν είχε τέτοια ζυγαριά. Δεν της χρειαζόταν άλλωστε. Οι απώλειες ήταν ορατές και μετρήσιμες. Όταν κοίταζε όμως το περίγραμμα του χαρακτήρα της στον καθρέπτη της ψυχής της το έβλεπε ακόμα ολόκληρο, συμπαγές και αυτό της επέτρεπε να κοιμάται τα βράδια.

Μάζεψε τα χαρτιά και τα μολύβια της και τα τακτοποίησε προσεχτικά στην τσάντα της. Για εκείνη, αυτά ήταν όλος της ο κόσμος. Μπορούσε να τα χαρίσει. Όχι όμως να τ’ ανταλλάξει μήτε να τα ξεπουλήσει. Πάνω σε εκείνα τα χαρτιά είχε αποτυπωθεί το δάκρυ της ψυχής της κάθε που η λεπίδα της ζωής ξεφλούδιζε δίχως συμπόνια τα όνειρα και τους κόπους της.

Άφησε ένα σημείωμα κάτω από το τασάκι που ήταν στο τραπεζάκι της μεγάλης σάλας. «Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά θα πρέπει να αποχωρήσω. Έτσι είμαι εγώ και δεν μπορώ, μήτε και θέλω ν’ αλλάξω. Καλή συνέχεια… Σταυρούλα». Χωρίς φωνές και φανφάρες. Οι εντάσεις δεν ήταν ποτέ του χαρακτήρα της. Τρόμαζαν τα χρώματα που έβαφαν τη μέρα γύρω της και ο κόσμος της σκούραινε ανυπόφορα.

Άνοιξε την πόρτα, βγήκε έξω και την έκλεισε πίσω της σιγά μην ταράξει την ομήγυρη που συνέχιζε ανενόχλητη τη βραδινή της βεγγέρα.Έξω είχε ένα δροσερό αεράκι λες και το είχε μόλις σκάσει από την καρδιά του ανέμου. Σαν να ψιχάλιζε λίγο. Έβγαλε το καπέλο της και έλυσε τα μακριά καστανά μαλλιά της. Ένιωσε τα δάκρυα τ’ ουρανού στο πρόσωπό της να τη φιλούν γεμάτα κατανόηση. Χαμογέλασε. Μπορούσε ακόμα να κοιτά τα άστρα κατάματα χωρίς να ντρέπεται.

Άρχισε να σιγοσφυρίζει… Θυμήθηκε δυο λόγια που της είχε πει κάποτε ένας καπετάνιος πολύ μεγάλος στα χρόνια, ψημένος στο αλάτι της θάλασσας… «Το ωραιότερο χαρακτηριστικό μιας γυναίκας είναι η αξιοπρέπεια!».

Σταυρούλα Δεκούλου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *