Δεκέμβριος 2020

Λένε πως οι ποιητές είναι ρομαντικοί. Εικόνα τους κάνουν, να βαδίζουν χέρι χέρι κάτω από τα άστρα και το φεγγάρι. Κουβέρτα να απλώνουν στην αμμουδιά...

Πριν καιρό έφυγε από τη ζωή συγγενικό πρόσωπο αγαπημένης φίλης. Δεν το γνώριζα, ωστόσο με κατέβαλε συγκίνηση και θλίψη. Είναι λυπηρό όταν χάνεται ένας άνθρωπος,...

Και όσο εσύ αναλώνεσαι στη σχέση τύπου: ράβε – ξήλωνε, περνά ο καιρός και αναρωτιέσαι γιατί κάθε μέρα νιώθεις κουρασμένη και δε βλέπεις τίποτα καλό...

Ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί η ζωή μου, σαν να φλερτάρω κάθε μέρα με τον ψυχικό και συναισθηματικό θάνατο.   Μια χαμένη παράσταση το πέρασμά μας...

Δάχτυλα βαμμένα, σε χρώμα μπορντό. Χρώμα των παθών της. Χρώμα κόκκινο. Να σπάει το γκρι του χειμώνα.  Να μη μιζεριάζει πια. Μόνο να θυμάται πως...

Ι: Τη θυμάμαι από τον καιρό που ήμουνα μικρό παιδί. Στη γειτονιά συνήθιζαν να την αποκαλούν κλέφτρα. Αργότερα, όταν μεγάλωσα, κατάλαβα ότι δεν ήταν κλέφτρα...

Δε γνωρίζω γιατί χώρισαν οι δρόμοι μας. Δεν ξέρω αν ποτέ θα έρθει η ώρα που θα συγχωρήσω τον εαυτό μου για το κακό που...

Μια κραυγή ησυχίας σου έταξα για να σπάσω σε μεγαλύτερες δόσεις ευτυχίας κι εσύ φοβήθηκες τις ρωγμές κι άφησες το φως απ’ έξω να περιμένει....

Σε προσμένω. Μαραμένο το φιλί σε μια όψη που σου μοιάζει. Δε με νοιάζει τι θα πουν. Όσα λόγια ειπωθούν, θα τους λείπει η λάμψη...

Να παρατηρείς χωρίς να κατακρίνεις. Να παρατηρείς με την καρδιά και όχι με το μυαλό σου. Να ψάχνεις να βρεις τους λόγους πίσω από την...

Ας μην ξημερώσει η μέρα που θα είσαι μακριά μου. Μη φωτίσει ο ήλιος το σκοτεινιασμένο μου ουρανό. Τα σύννεφα ας κρύψουν κάθε ίχνος ευτυχίας,...

  Και τώρα οι δυο μας. Και να θες, είναι αδύνατον να κρυφτείς.  Δεν μπορείς – πια- και να ξεφύγεις.  Οι δικαιολογίες, άχρηστες στέκουν –...

Με μια κούπα ζεστό καφέ και γύρω της τυλιγμένα τα δάχτυλά μου, έχω κουλουριαστεί στη μεγάλη μου πολυθρόνα. Την έχω τραβήξει κοντά στο μεγάλο παράθυρο...

Πιάσε εσύ την κρύα μπύρα, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι κρασί κι έλα να κάτσουμε στο μπαλκόνι. Ν’ αράξουμε και να τα πούμε. Δεν...

Σκέφτομαι… οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν κόπο. Θέλουν δουλειά, αγάπη, κατανόηση, συναισθηματική νοημοσύνη και αμοιβαιότητα. Ό,τι μη αμοιβαίο είναι μη βιώσιμο. Δεν προχωράει, δεν πάει και...

Κι όμως επιμένω να είμαι ρομαντική. Καμουφλάρομαι όταν το παίζω αδιάφορη και άνετη. Κάτι σαν φίλτρο για να μην καταπίνω τα πάντα αμάσητα. Έτσι έμαθα...

Σήμερα πλέον λατρεύω να παρατηρώ συμπεριφορές, να τις μελετάω και να τις αφουγκράζομαι. Γιατί; Επειδή κάποτε δεν το έπραξα και μου κόστισε, και τώρα πια...

  Ένα κι ένα κάνουν δύο. Αυτό δε μας έμαθαν στο σχολείο; Ε, ναι λοιπόν!  Κάτι θα ξέρανε παραπάνω.   Κι ας λένε ότι στην...

Χαίρετε. Την ώρα που γράφω αυτό το άρθρο, ρίχνω μια ματιά στο παράθυρο που το λούζει το φως του ζωοδότη ήλιου. Είναι ζεστό αυτό το...

Έρχεται η στιγμή που βρίσκεις τον απαραίτητο χρόνο, ανοίγεις τον υπολογιστή και αποφασίζεις να γράψεις. Στο μυαλό σου αναβοσβήνει μία ταμπέλα: «καραντίνα», ξανά και ξανά....

Δεν είμαι άγγελος, για την ακρίβεια δε θα γίνω ποτέ. Ίσως κάπου πίσω στην άκρη του μυαλού μου κάνω και σκέψεις διαβολικές. Ούτε και ήταν...

Ι: H κολλητή μου η Ελπινίκη, μου ζητάει σαν χάρη να κρατήσω λίγο τον Φαίδωνα. Δεν μπορώ να αρνηθώ επειδή έχω αδυναμία στο Φαίδωνα αφενός,...

Και τι είναι ο άνθρωπος χωρίς την ελπίδα; Ένα άψυχο σώμα μέσα σε γυάλινο κλουβί. Κοιτάει από μέσα τις ομορφιές της φύσης και της ζωής, μα...

Είναι ωραίος ο ήχος που παράγει η λέξη «σ’αγαπώ».. δονείσαι ολόκληρος στις συλλαβές του. Γεννιέσαι χιλιάδες φορές μέσα στα φωνήεντα και στις αποκοπές των φθόγγων...