Το “γιατί” που δεν μπορώ να απαντήσω

Σ’ αυτή την πλάση που έμελλε να ζω,
άφησα στη μέση έναν έρωτα τρανό.
Χιλιάδες “γιατί” μου καρφώνονται παντού
μα απάντηση ειλικρινά δεν έχω κατά νου.

Πώς έφυγα, ακόμη δε γνωρίζω να πω.
Μήπως μου σάλεψε το μυαλό;
Όσο και να προσπαθώ,
να βρω ένα λόγο σωστό,
άδικα πέφτω σε αδιέξοδο στενό.

Λάθος έκανα, το ομολογώ,
μα είναι αργά πια για εύθυμο σκοπό.
Τι και αν θέλω να γίνουν όλα όπως πριν,
κλείδωσα τη χαρά από τη σχέση αυτήν.

Και να περιμένω να ξαναφανεί,
όλα τα όμορφα έχουν πια χαθεί.
Στα μάτια δε θα θέλει να με ξαναδεί,
όσο και αν η καρδιά μου το λαχταρεί.

Άδικο δε θα ‘χει…
Ας πρόσεχα. Έφταιξα.
Και έζησαν όλοι καλά και εγώ κρύφτηκα
στη σκοτεινή μου γωνιά και έκλαιγα σιγανά.

Εύη Π. Γουργιώτη 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *