Τούτες οι “μικρές ώρες” γίνονται τεράστιες, καθώς λέξεις, σκέψεις, ερωτηματικά, πλανώνται απελπιστικά μονότονα μέσα στο κεφάλι μου. Χορεύουν με ζήλο δίπλα μου, υπενθυμίζοντας τις αδυναμίες μου. Δε με αφήνουν να ξεχάσω, μήτε να γιατρευτώ. Στέκουν πάντα εκεί, μεγενθύνοντας ό,τι μπορεί να σκοτώσει τη λήθη. Λες και ξέρουν πως λήθη εγώ […]