Κάθε μέρα, ίδια μέρα. Πληκτική, άχρωμη, άγευστη και ιδιαιτέρως εκκωφαντική, σε εκείνο το κουρασμένο μυαλό. Στο πρόσωπο, ριγμένο πάνω ένα πέπλο αδιευκρίνιστων συναισθημάτων. Με μια μονίμως μονότονη και χαρακτηριστική έκφραση. Ένα θλιβερό προσωπείο αρχαίου ελληνικού δράματος. Ψάχνοντας να βρω ποια λέξη θα μπορούσε να το περιγράψει: Ανηδονία. Για τα μικρά, […]