Έφυγες για ταξίδι μακρινό…

Πώς να ζήσω δίχως εσένα; Πες μου, πώς; Άδειασε η αγκαλά μου. Κρυώνουν τα χέρια μου πια. Κάνω να σε βρω, μα δεν είσαι εδώ. Δε είσαι σου λέω και υποφέρω. Πονάω, σαν αγρίμι φωνάζω. Δε θέλω να ζω. Δε θέλω να παλέψω για μια νέα ζωή. Εσύ ήσουν για μένα η χαρά.

Πού πήγες, μάτια μου γλυκά; Μ’ άφησες εδώ, στης μοναξιάς μου το κενό. Μα δε ρωτάει ο Θεός, ποιον να πάρει στον ουρανό. Εμένα θα έλεγα να διαλέξει. Εσύ να έμενες εδώ όπου ανήκεις. Και κάνω να σηκωθώ, να ψάξω να σε βρω. Οι γωνιές άδειες όμως, ψυχή μου. Το γέλιο σου έσβησε μέσα από όλα τα δωμάτια του σπιτιού. Η μορφή σου όμως συνέχεια μπροστά μου. Καρδούλα μου όμορφη, πώς; Πες μου, πώς; Πώς να χορέψω στο ρυθμό της ζωής, όταν δε θέλω να βλέπω ήλιο το πρωί; Θέλω να σ’ αφήσω, να ηρεμήσει η ψυχή σου.

Μη σε κρατάω πίσω όμως. Φύγε να πας όπου σε είχε γραφτό. Εγώ άγγελο θα ‘χω να με προσέχει. Εσύ εμένα να μη σε ξεχνώ. Η αγάπη μου, το όνομα σου έχει πάνω της χαραγμένο. Σε φιλώ… Πονάω όμως… Πολύ!

Εύη Π. Γουργιώτη 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *