Οι αποφάσεις μας για τα μονοπάτια που οδηγούνε σε δρόμους απαρτίζονται από βλέμματα και λόγια που πολλές φορές δεν είναι δικά μας. Δεν επιλέξαμε εμείς να είναι καρφωμένα στο μυαλό μας, ώστε να μας υπενθυμίζουν πως τελικά δεν είμαστε εμείς που είμαστε κυρίαρχοι στις αποφάσεις μας. Όταν υπάρχουν παιδιά στη ζωή μας… εκεί όλα αλλάζουν. Μπορεί να φαινόμαστε δυνατοί, πως δεν έχουμε κανέναν ανάγκη, αλλά όταν έρχεται το σκοτάδι της νύχτας, αυτά τα βλέμματα και τα λόγια τρυπάνε ανελέητα την ψεύτικη εικόνα μας κάνοντας το όνειρό μας εφιάλτη.
Μη φοβάσαι! Κανένας δεν κατάλαβε. Σκούπισε τα δάκρυά σου. Άλλη μια μέρα ξεκινάει.
Giannis/thelostpoet15
Ονομάζομαι Γιάννης Λούρης και γεννήθηκα Θεσσαλονίκη.Από μικρός παρατηρούσα τα πρόσωπα των ανθρώπων και έφτιαχνα ιστορίες .
Αν και η ζωή ήταν πάντα απλόχερη μαζί μου, όπου μου έδωσε τη χαρά να έχω τρεις υπέροχες κόρες,με ενθουσίαζε να διακρίνω τη μαύρη πλευρά της και να βρίσκω την ομορφιά μέσα από τα αγκάθια της.
Ακόμα προσπαθώ να βρω τα όρια στα συναισθήματα μας με οδηγό την αυθόρμητη ματιά ενός παιδιού ή το απρόκλητο θράσος ενός τρελού…και τα δύο είναι αληθινά…εξού και τα βίντεο που σας παραθέτω, καλώς ήρθατε στον κόσμο μου….