Με ρώτησαν γιατί συνεχίζω να σου μιλώ μετά από όλα αυτά
και τους απάντησα επίσης με ερώτηση.
Αν έκοψαν με ευκολία την τελευταία
μεγάλη εξάρτησή τους.
Με ρώτησαν γιατί εσένα
και δε βρήκα ούτε μισό καλό
επιχείρημα για να υποστηρίξω
την πρωταρχική επιλογή μου.
Το “σε επέλεξε η καρδιά μου”
δε φάνηκε να τους καλύπτει.
Με ρώτησαν γιατί δεν προχωρώ
κι εγώ τους αράδιασα σαν τραπουλόχαρτα
όλους τους επικείμενους έρωτές μου.
Κάνα δυο τους έκαναν εντύπωση,
εμένα πάλι, κανείς δε μου γέμισε το μάτι.
Επέλεξα να μην το μοιραστώ
αυτό το τελευταίο για να αποφύγω σχόλια.
Με ρώτησαν τι τρέχει μεταξύ μας
και τι επιτέλους μου ήσουν.
Χαίρομαι που χρησιμοποίησαν
χρόνο παρελθοντικό, ωστόσο.
Σαν να μην καταλαβαίνουν
πως ακόμα μου είσαι.
Όσο για το τι μου είσαι, συνηθίζω
να σου αλλάζω συχνά ταμπελάκια
και ρόλους, ανάλογα με τα κέφια,
μα το δεδομένο είναι ένα.
Ό,τι κι αν μου είσαι, είναι πολύ.
Βαθμός, απολύτως υπερθετικός.
Που ώρες ώρες, με καταπνίγει.
Έλενα Κορινιώτη
