Λασπόνερα

Τι και αν τα χρόνια πέρασαν και εσύ νομίζεις πως τη γλύτωσες αφήνοντας πίσω ούλες στους ανθρώπους που σ’εμπιστεύτηκαν τόσα χρόνια… Πως όλα έτσι απλά ξεχάστηκαν και εσύ μπορείς να πας παρακάτω και να διαγράψεις από τις σελίδες του βιβλίου σου όσο πόνο προκάλεσες. Πως δεν υπάρχουν πια αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή σου, οπότε δεν υπάρχει χώρος για μετάνοια… αλλά κάπου εκεί, στη βαθιά νύχτα σου, έρχονται τα βλέμματα πριν να βουλιάξουν και οι ήχοι από τους λυγμούς τους…

Ξες, έχουν ένα ιδιαίτερο ήχο οι λυγμοί όταν προέρχονται από την απογοήτευση. Και εσύ ήσουν πολύ γενναιόδωρος ώστε να τους προσφέρεις σ΄αυτούς, έτσι, απλόχερα.

Το κακό είναι πως κατά ένα παράξενο τρόπο δεν έχουν φύγει ποτέ από τα αυτιά σου. Οι νύχτες αλλάζουν κρεβάτια αλλά με το που κλείνεις τα μάτια όλα ξαναέρχονται στο μυαλό σου. Τα λασπόνερα που φοβόσουν να πατήσεις μη λερωθείς βρόμισαν ό,τι πιο καθαρό προσπαθούμε να κρατήσουμε τόσα χρόνια… την ψυχή σου!

Giannis/thelostpoet15

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *