Είμαι αναπαυμένος, μάνα.
Μια αστραπή, βροντερή, τρομακτική, με φως εκτυφλωτικό από δίπλα μου…
κι αυτό ήταν, μάνα μου.
Δεν πονώ πια.
Δε φοβάμαι πια.
Δεν αγωνιώ πια.
Τώρα, είμαι καλά, μάνα μου.
Δε με ακούς, μάνα.
Δε με βλέπεις, μάνα.
Μόνο εγώ σε βλέπω.
Μην πονάς άλλο, μην πονάς.
Μετρώ το χρόνο της αντάμωσης, ξανά.
Ξέρω, πλέον, μάνα!
Μια μέρα, ξάφνου, θα έρθεις και συ, μάνα.
Κάνε κουράγιο, μάνα μου.
Όλα πέρασαν για μένα.
Μόνο ένα παράπονο: Γιατί μου έκλεψαν τη ζωή, μάνα;
Εις το επανιδείν.
*Τέμπη – 01/03/2023
Εύη Μαυρογιάννη
Μια σκέψη για “Είμαι αναπαυμένος, μάνα!”
Brava Evi che hai trovato il coraggio di scrivere due parole confrontanti per quelle tragiche figure materne.
Stia bene.