Ο πλούτος της απλότητας
Πάντα ήθελα να ζήσω απλά.
Ακόμα από την παιδική ηλικία, ήξερα το πώς ήθελα να ζω.
Δεν ξέρω, όμως, αν το ήξερα με τη μορφή της συνειδητοποίησης. Μέσα από τη φυσική ροή των πραγμάτων και των γεγονότων του παρελθόντος, αλλά οπωσδήποτε και με τη βεβαιότητα της τωρινής μου ζωής, τολμώ να πω πως η συνειδητοποίηση ήρθε όταν ήμουν ενήλικας.
Αυτή η βαθιά εσωτερική ανάγκη με έφερε βήμα βήμα σε πολλές και ραγδαίες αλλαγές, σε στροφή ζωής που ευτυχώς, με τον άνθρωπό μου, ξέρουμε χωρίς αμφιβολία ή δισταγμό, τον τρόπο ζωής, που μέσα απ’ αυτόν, νιώθουμε πλήρεις και χαρούμενοι.
Θαρρώ ότι είναι μονόδρομος.
Φυσιολάτρες και οι δύο, αισθανόμαστε ότι στη φύση βρίσκεται η πραγματική ζωή.
Εκεί που οι αναπνοές γεμίζουν οξυγόνο, το μυαλό ηρεμεί, τα μάτια μαζεύουν αλλεπάλληλες εικόνες από χρώματα και ερεθίσματα.
Η ακοή είναι σε συνεχή προσπάθεια να χωρέσει όλους τους ήχους των πουλιών, του θροΐσματος των φύλλων, ακόμα και το γλυκό χτύπο του ρολογιού της εκκλησίας, που χτυπά λίγο πιο μακριά.
Αναμφισβήτητα, η ζωή εκεί έχει άλλους ρυθμούς.
Δε βιάζεται.
Σε πιάνει από το χέρι και περπατά μαζί σου, αργά.
Στην απόλυτη σιωπή, με τη συντροφιά ενός γκιώνη που δε θες να πάψεις να ακούς.
Εννοείται πως θέλει να το θες με την καρδιά σου.
Θέλει να θες να ζήσεις αυτά που η ζωή στην πόλη, σε έκανε να ξεχάσεις.
Τίποτα επιτηδευμένο.
Βεβαίως, υπάρχουν και τα καλά της πόλης.
Εκεί έρχεται το ζύγισμα.
Όμως, χαίρομαι που στη στροφή του διάβα μας, η επιθυμία δυναμώνει και η επιλογή μοιάζει ως μια απόφαση με γερές βάσεις.
Μια βαθιά ευγνωμοσύνη και ένα “Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ!”, κατοικεί εντός, αθόρυβα.
Εύη Μαυρογιάννη
Πολύ ωραίο Εύη, χαίρομαι πολύ για την συνειδητοτητα, την επίγνωση του εαυτού σου αλλα και του περιβάλλοντος που σε φιλοξενεί, σπάνιο για τον σημερινό άνθρωπο.
É vero, ti ringrazio!