Helena Korinioti
9 posts
Και δεν έχω να θυμάμαι λόγια πληγωμένα από εσένα. Ούτε άγριες σκηνές, οργή γεμάτες. Δε μου μίλησες άσχημα ποτέ σου, ούτε με αντικατέστησες με τον πρώτο τυχόντα άνθρωπο που βρέθηκε στο διάβα σου, καρδιά μου. Δε με έβλαψες ποτέ σου, τουλάχιστον συνειδητά. Κι ίσως κάπου εδώ να αναρωτιέσαι: εφ’ […]
Σου μιλούσα ώρες ατέλειωτες για την ελευθερία. Πως δεν υπάρχει πιο λυτρωτικός ήχος από το χτύπημα των φτερών των πουλιών καθώς μεταναστεύουν στο Νότο. Σχημάτιζα την πορεία που τόσο φοβόσουν να χαράξεις πατώντας σε νωπό τσιμέντο, να έχεις τα χνάρια μου οδηγό. Κι όταν άνοιγα την πόρτα του κελιού, δεν […]
Με ρώτησαν γιατί συνεχίζω να σου μιλώ μετά από όλα αυτά και τους απάντησα επίσης με ερώτηση. Αν έκοψαν με ευκολία την τελευταία μεγάλη εξάρτησή τους. Με ρώτησαν γιατί εσένα και δε βρήκα ούτε μισό καλό επιχείρημα για να υποστηρίξω την πρωταρχική επιλογή μου. Το “σε επέλεξε η καρδιά μου” […]
Σου μιλούσα ώρες ατέλειωτες για την ελευθερία. Πως δεν υπάρχει πιο λυτρωτικός ήχος από το χτύπημα των φτερών των πουλιών καθώς μεταναστεύουν προς το Νότο. Σχημάτιζα την πορεία που τόσο φοβόσουν να χαράξεις πατώντας σε νωπό τσιμέντο, να έχεις τα χνάρια μου οδηγό. Κι όταν άνοιγα την πόρτα του κελιού, […]
Καλησπέρα, τι να κεράσω; Ένα καφέ, ένα τσιγάρο, λίγη απ’ την ψυχή μου; Απ’ όλα διαθέτει το κατάστημα. Εκτός από τιμή. Α, εδώ θα τα χαλάσουμε. Εμείς δεν ξεπουλάμε. Μονάχα χαρίζουμε. Κοψοχρονιά και με τη σέσουλα. Τι σ’ τα λέω μωρέ, αυτά; Θαρρείς και δεν ξέρεις. Ο πιο τακτικός […]
Έπρεπε να κάνω παρέα με Ιούδες, για να καταλάβω πως κάποια φιλιά μυρίζουν προδοσία. Έπρεπε να τα δώσω κι εγώ κι όχι, δε νιώθω περήφανη γι’ αυτό. Έπρεπε να πέσω στην ανάγκη των Πιλάτων, που σχολαστικά καθάριζαν τα χέρια τους όταν τους χρειαζόμουν αφήνοντάς με στο έλεος κάποιου Θεού που μάλλον δεν πίστεψαν στιγμή. Έπρεπε να με […]
Η ζωή μου μακριά σου μοιάζει με μια καλοκουρδισμένη μηχανή που αν κάτι ξέρει να κάνει καλά, είναι να δουλεύει ρολόι. Φαινομενικά όλα δείχνουν πως έχουν στοιχηθεί με τον κατάλληλο τρόπο για να προχωρήσω χωρίς εσένα. Και πράγματι, αν με ρωτάς, αυτό κάνω. Με λίγη παραπάνω πρεμούρα από τη συνηθισμένη […]
Τακ, τακ, τακ. Τα βήματα της Ελευθερίας αντηχούσαν σαν κρότοι χαλασμένου όπλου καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της σοφίτας του αρχοντικού των κάστρων. Βάζοντας δύναμη στον ώμο της έσπρωξε τη ξύλινη πόρτα κι αυτή από τη φθορά της στρίγγλιξε υστερικά. “Ήρθες Ελευθερία μου;”, αναρωτήθηκε η Κάρμεν ρίχνοντας φως με το μικροσκοπικό […]