Δεύτερη φορά: Υπόθαλψη ενός εγκληματία ή άγνοια κινδύνου;
Post Views: 7
Έρχεται πάλι δείχνοντας μετανιωμένος.
Φοράει το αστραφτερό του χαμόγελο, το καλό του πουκάμισο και το ακριβό του άρωμα. Διαβασμένος πολύ καλά για να ξέρει που πατάει και τι σε πειράζει ώστε να το αποφύγει, ανοίγει πόρτες στο αμάξι, σου παίρνει τα αγαπημένα σου τσιγάρα, τρέχει όσο μπορεί λιγότερο μην ζαλιστείς και τα χέρια του, σε αγγίζουν πιο προσεκτικά και από Ευαγγέλιο.
Κάνεις τον σταυρό σου και λες μέσα σου, τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι. Δίνεις μια ευκαιρία δεύτερη γιατί, εντάξει βρε αδελφέ, κανένας δεν είναι τέλειος. Έχεις παραξενιές και εσύ, δεν λέω, οπότε κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια τον αθωώνεις κάπου.
Στο δεύτερο ραντεβού είσαι έτοιμη να ζητήσεις ταυτότητα, διαβατήριο ή φορολογική δήλωση να δεις ότι είναι ο ίδιος. Σε κοιτάει στα μάτια σαν το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο, λέγοντας σου πως έκανε λάθη και ζητάει να τον συγχωρέσεις.
Τον ακούς με προσοχή και κάποιες τύψεις, ξέροντας ότι και εσύ δεν ήσουν το πιο βολικό παιδί που υπάρχει στον κόσμο. Στην πόρτα σε αφήνει με ένα φιλί τρυφερό και ένα άγγιγμα στα μαλλιά, συνοδευόμενο από ένα “Πόσο μου έλειψες μωρό μου.”
Είναι τόσο καλός που αρχίζεις και νιώθεις σαν την Κρουέλα Ντεβιλ, που τιμώρησες έτσι με τόση αυστηρότητα το πλάσμα αυτό που δείχνει φανερά μετανιωμένο.
Έχεις εξηγήσει εδώ και καιρό πως εσύ δεν είσαι έτοιμη για νέες περιπέτειες, γουστάρεις την ηρεμία σου και την μοναξιά σου. Έχεις πάρει τα διαπιστευτηρια από εκείνον ότι αυτή τη φορά όλα θα είναι τέλεια, ότι έμαθε από τα λάθη του, ότι δεν θέλει να αποτύχετε πάλι.
Νομίζεις.
Μέχρι την στιγμή που ο Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χαιντ που ήταν κρυμμένος μέσα του, εμφανίστηκε σαν τον χαμένο δίδυμο αδελφό. Δεν αργεί η στιγμή που θα πάρεις την φίλη σου τηλέφωνο, θα ουρλιάζεις στο ακουστικό σαν γάτα που της πάτησαν την ουρά.
Όλα αυτά τα περί αλλαγής και περί σύζευξης της καρδιάς του με τον εγκέφαλο του, είναι ένα εγκληματικά προσχεδιασμένο ψέμα. Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν κατάλαβε, δεν τιμωρήθηκε ποτέ για τις πράξεις του παρελθόντος του, ούτε του έλειψες.
Απλά ήσουν ο αδύναμος κρίκος σε μία αλυσίδα τροφής αυτού του κυνηγού. Θα έπεφτες σίγουρα γιατί ήσουν η πιο ευαίσθητη, η πιο ευάλωτη και η πιο μεγαλόψυχη. Τρέξε να φύγεις μακριά όσο είναι ακόμα καιρός.
Τίποτα δεν αλλάζει και κανένας δεν μετανιώνει εάν δεν τον πονέσει που σε έχασε.
Εάν δεν μαυρίσουν τα μάτια του από την απουσία σου στη ζωή του, εάν δεν φάει χώμα ο εγωισμός του. Μην σπαταλάς άλλο τα άλλοθι σου και συγχωρείς άλλους ενόχους που δεν το αξίζουν. Δεν είσαι Αγία. Είσαι άνθρωπος με δέρμα και οστά και αξίζεις μια αγάπη αλώβητη, διάφανη και ειλικρινή. Κανένας δεν σε πληγώνει κατά λάθος δεύτερη φορά.
Έχεις υποθάλψει έναν εγκληματία στον κόρφο σου, που πολύ απλά βολεύτηκε στην ζέστη του κορμιού σου. Ώσπου αποφάσισε να αλλάξει πλευρό. Δεν αλλάζει κανένας επειδή έμεινε μόνος του και ένιωσε ερημιά. Έβαλε λίγο τα καλά του και ήρθε, ώσπου να ξεθάψει τα κουρέλια του και να τα φορέσει ξανά. Σίγουρα δεν το αξίζεις και δεν έχεις τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Όση ανάγκη έχεις για αγάπη και συντροφικότητα εσύ, άλλο τόσο ανάγκη για εξαπάτηση και παραμύθιασμα έχει εκείνος. Θα γίνεις μέλος αυτής της οργάνωσης που λέγεται ” Άλλαξα στο υπόσχομαι, συγχώρεσε με; ” ή θα περιμένεις να βρεις έναν έρωτα που να τον αξίζεις;
Μπέττυ Κούτσιου
– Δεύτερη φορά. Υπόθαλψη ενός εγκληματία ή άγνοια κινδύνου; –
Post Views: 7
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
