Ήσουν άνοιξη, έγινες φθινόπωρο. Με των φύλλων τα καφετιά, του ουρανού τα γκρίζα. Ο αέρας, διέλυσε την εικόνα της μορφής σου, βίαια και άκομψα. Όλα πια, ένα μακρινό παρελθόν. Οι επιθυμίες μου, καταγής. Ένα, με το νωπό χώμα. Σαν τα φύλλα του γερασμένου δέντρου. Σαν να μη σήμαιναν τίποτα, εκείνες. […]