Θέλεις να ερωτευτούμε;  Να λικνίζεται η νύχτα στην κίνηση; Να κοιταζόμαστε στα μάτια  και να μη σταματάμε να μεθάμε από έρωτα; Θέλεις να γίνεις η πιο γλυκιά μου συγκίνηση; Η πιο γοητευτική μου ανάγκη; Η πιο συναρπαστική απόπειρα ευτυχίας; Πες μου. Κι αν όχι με λέξεις,  χάρισέ μου εκείνο το […]

Υψώστε στον αέρα τα ποτήρια. Κάντε πρόποση στο ιερό και άπιαστο όνομά της. Αφήστε να κυλήσει το αλκοόλ μέσα στο αίμα, να ζαλίσει, να παρασύρει, να κάνει επώδυνη αναδρομή σε όσα πονάνε. Υψώστε θαρρετά στον αέρα τα ποτήρια. Δίχως τσούγκρισμα αλλά σύνθλιψη καρδιάς. Αφήστε να κυλήσει το δάκρυ μέσα στην […]

Μέχρι τότε ήξερες τον εαυτό σου μέσα από τον τρόπο που σου συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι στο περιβάλλον σου. Εκείνοι που ανούσια επαναλάμβαναν τις γνωστές άδειες λέξεις και απόψεις. Θύματα και αυτοί της κοινοτυπίας και του συνηθισμένου άγχους της αμήχανης σιωπής που έσπευδαν να καλύψουν. Εσύ τότε έμοιαζες με ένα μαλακό […]

Με προσκάλεσε η αστροφεγγιά σε συνεστίαση. Η Πούλια, ο Αυγερινός, η Μεγάλη Άρκτος με την κόρη της, ήταν όλοι εκεί. Θύμισες τσιμπολογούσαμε και τις κούπες μας γεμίζαμε από το γιοματάρι της νιότης. Είχε παλιώσει το κρασί και η νοσταλγική επίγευση άνοιξε όλες τις κερκόπορτες. Δραπέτευσαν εικόνες από του υποσυνείδητου τη […]

Πλησίαζαν μεσάνυχτα! Οι αναμνήσεις τον έπνιγαν. Αδιαφόρησε για τις εσωτερικές συγκρούσεις, ενστικτωδώς  οδηγήθηκε στον υπολογιστή του. “Η δικιά μου” έγραφε η σελίδα με το καταχωρημένο mail. Άναψε ένα τσιγάρο,που  άσκοπα κάηκε στο σταχτοδοχείο. Ανάσα δεν πήρε, μέχρι που έβαλε την τελευταία του τελεία.     “Πώς να ξανασυστηθούμε;  Κινούμαστε σε αντίθετη […]

Μυρικασμοί ατέλειωτοι. Αναμασημένες σκέψεις. Φεύγουν, ξανάρχονται, επεξεργάζονται, αναλύονται τόσο ώστε να μένουν στεγνές. Μένει η πρώτη ύλη. Συντροφικότητα. Είναι άραγε τόσο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μας, ή μήπως εμείς το κάνουμε; Πόση μοναξιά μπορεί να αντέξει κάποιος άνθρωπος; Και πόση συντροφικότητα με λάθος προϋποθέσεις; Προυποθέσεις. Ποιες είναι τελικά αυτές οι […]

Δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο και φτάσαμε σε ένα σημείο να έχουμε γεμίσει ένα τσουβάλι με τα “δεν πειράζει”. Μη μιλάς τη μία φορά, μη μιλάς τη δεύτερη φορά και βάλαμε τον ψυχικό μας κόσμο στην αναμονή για θεραπεία. Ανεχόμαστε πολλά για να μη γίνουμε σαν εκείνους. […]

Πώς να ήταν άραγε μια ζωή δίχως εσένα; Πώς να ήταν μια μέρα που θα ξυπνούσα και δε θα έβρισκα μήνυμά σου στο κινητό μου με την καλημέρα σου και την υπενθύμιση ότι με αγαπάς;   Πώς θα ήταν αν δε με καλούσες κάθε λίγο στο τηλέφωνο να δεις πώς […]

Γύρισε βαριεστημένα τα κλειδιά στην πόρτα, έβγαλε τις άβολες γόβες και μαζί όλο το dress code της δουλειάς και αφήνοντας απ’ έξω τον πολυφορεμένο ρόλο κατευθύνθηκε προς το ψυγείο. Ένα ποτήρι με το αγαπημένο της ημίγλυκο και μια γερή γουλιά ευχαρίστησης στα χείλη ήταν το εναρκτήριο της καθημερινής της ρουτίνας […]

Πάντα θαύμαζα τους ελεύθερους ανθρώπους. Μην μπερδεύεστε, ελεύθερους δεν εννοώ απαραίτητα τους μη δεσμευμένους. Εννοώ, το ακριβώς αντίθετο. Όλους αυτούς που επέλεξαν συνειδητά να δεσμευθούν και να δοθούν ψυχή και σώμα. Εγώ το μεταφράζω ως μορφή ελευθερίας και ίσως και από τις μεγαλύτερες. Να γνωρίζει ένας άνθρωπος πού επιλέγει να […]

Μιας και οι ψυχές αφέθηκαν ελεύθερες στη γη Και όμορφα, σοφά κορμιά τις συνόδευσαν εκεί Όλες οι εμπειρίες φαντάζουν σαν μαγεία Όλες οι αναμνήσεις γίνονται ιστορία Μιας και το διάβα στα χρόνια είναι απολαυστικό Και η σοφία του γνώθι σ’ αυτόν ταξίδι φωτεινό Όλες οι αναζητήσεις οδηγούν στη δύναμη του […]

Να φεύγεις. Κάθε φορά που ο κλοιός στενεύει και τα περιθώρια εξαντλούνται να φεύγεις. Κάθε φορά που ξεμένεις από επιλογές· που τα κίνητρα εκλείπουν και οι δυνάμεις σου στερεύουν, να φεύγεις. Να διεκδικείς το χαμόγελο που σού πρέπει και τη σκέψη εκείνη που θα κάνει κάθε νέα χαραυγή να φαντάζει […]

Ευτυχώς που υπάρχουμε και εμείς που το νοιάξιμό μας είναι τόσο αληθινό, όσο και ότι αύριο θα ξημερώσει.. Που το φωνάζει η αγωνία στα μάτια μας. Που τα χιλιόμετρα μηδενίζονται στο λεπτό αρκεί να είμαστε εκεί για να δώσουμε το χέρι μας σε όποιον το χρειάζεται. Που αρκεί η παρουσία […]

“Θα πάρει… Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πάρει!” Η ίδια σκέψη κάθε μέρα. Η ίδια ψυχοφθόρα προσμονή. Το ίδιο βλέμμα, φορτωμένο κενό και αγωνία, κάθε φορά που κοίταζε το κινητό της. Ήταν ένα βράδυ που μύριζε ακακία, ανάμεικτη με τελειωμό. Το βράδυ εκείνο που χωρίσανε. Χωρίσανε, αλήθεια; Μα πώς έγινε […]

Σκηνές επαναλαμβανόμενες. Εικόνες βγαλμένες από το κοντινό ή και το μακρινό παρελθόν. Όλα ίδια, τετριμμένα χωρίς καμιά ουσιαστική διαφορά από τον προηγούμενο ή τον επόμενο. Πιστά αντίγραφα ο ένας του άλλου. Μια κόπια. Σαν μια επαναλαμβανόμενη φωτοτυπία. Σχέσεις εξαρτημένες από το παρελθόν που ποτέ κανένας δεν είχε τη δύναμη να […]

Η ζωή χαράσσει λόγους και πορείες στο δύσβατο της μονοπάτι της και εμείς ακολουθούμε. Και όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο ανεξήγητο λόγο στην αρχή, που στην πορεία καταλαβαίνεις τη χρησιμότητά του και βλέπεις καθαρά το λόγο που συνέβη. Όχι, η ζωή δεν είναι εύκολη, έχει άπειρες καμπύλες και δύσκολες. […]

Σήμερα γιορτάζουν οι μάσκες που ζουν αιώνες τώρα. Παίρνουν ζωή σε κάθε τους ενσάρκωση. Διηγούνται γλυκές ιστορίες και πικρές αλήθειες. Σήμερα γιορτάζουν οι μάσκες. Όχι τα προσωπεία. Όχι εκείνα που φορά ο άνθρωπος και υποκρίνεται, που προσποιείται για να ξεγελά τους άλλους στην καθημερινότητα, στις σχέσεις του, στη ζωή του. […]

Ψυχικά ασταθείς και ολίγον (δια)ταραγμένοι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα γύρω μου. Ολοένα και αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς η κατηγορία αυτή. Βρίσκονται συνεχώς σε μια μόνιμη ψυχική ταραχή άνευ λόγου και αιτίας. Προσπαθούν στους υπολοίπους να δημιουργήσουν εντάσεις και στο μυαλό τους δημιουργούν άρρωστες και ανύπαρκτες πλοκές σεναρίων. Τις άδειες τους […]

Ημέρα χαρμόσυνης είδησης στην Παναγία για τον ερχομό του Χριστού. Ημέρα άνοιξης και ανθισμένων δέντρων. Ημέρα αναγέννησης και ανθίσματος αποφάσεων. Ημέρα μνήμης. Ημέρα τιμής. Ημέρα δόξας. Ημέρα ευλογημένη. Παρελαύνουμε και γιορτάζουμε με συγκίνηση και καμάρι. Πρώτα για όλους τους γνώριμους και αφανείς πεσόντες ήρωες. Επειτα για τη γαλανόλευκη σημαία μας. […]

Τα σύμπαντα και τα αστέρια, σε πήραν από τα χέρια μου. Έπεφτε η αυλαία μας, κι ό,τι ήταν δεδομένο, το αγκάλιασε η νύχτα.   Έπλεκε η Κλωθώ, παρόν – απόν και ξένο. Η Λάχεσις μάς όριζε σκηνές ερωτικές.   Ερχόταν, όμως, η Άτροπος, η σκύλα, μας έκοβε το νήμα, λίγο […]

Και να που ήρθε ο καιρός να παραδεχτώ πως έσφαλα. Χρόνια τώρα έλεγα ότι φταίγαμε και οι δύο, μα στ’ αλήθεια ποιον κορόιδευα; Τον ίδιο μου τον εαυτό, μάλλον. Δεν εξηγείται αλλιώς, γιατί αυτό πίστευα έως τώρα. Έριχνα τις ευθύνες δεξιά και αριστερά. Πότε σε σένα, πότε σε μένα. Υπήρχαν […]

Η εικόνα ενός παιδιού να κλαίει είναι γνώριμη και συνήθως εμφανείς οι λόγοι! Σπαράζει και η Παναγιά όμως με την εικόνα ενός παιδιού, όταν δακρύζει η ψυχή του και όχι τα μάτια του! Όταν προσπαθεί να παρηγορήσει τη μητέρα του ή να τη βγάλει από την απόγνωση που έχει βυθιστεί. […]

      Σθένος και παραδοχή, αλληλένδετες έννοιες για μιας ευτυχίας διαδρομή… Ένα βράδυ κάποιου Απρίλη άνοιξα την πόρτα σε έναν κόσμο άγνωστο. Σε έναν κόσμο πολλά υποσχόμενο, όμως και άκρος επικίνδυνο κι άλλο τόσο ιδιαιτέρως γοητευτικός. Δεν ξέρω αν όλα αυτά πηγαίνουν μαζί, αυτό που γνωρίζω είναι ότι άνοιξα […]

    Μαύρισε απόψε ο ουρανός μαύρισε ο κόσμος όλος   μάνες μαυροφορέθηκαν   βουβοί οι πατεράδες…   Πάγωσαν μάτια και ψυχές   κι άλλες ψυχοραγούνε   πώς να αντέξουν το κακό   και πώς να πουν αντίο   στα σπλάχνα τους που ξαφνικά   εγίνανε αγγέλοι;      Θεέ […]

Βασίλισσα. Άρχει του βασιλείου της. Με δόλια μέσα η κατάκτηση της κορώνας της. Η αναλλοίωτη εικόνα της˙ διακαής πόθος επικράτησής της. Υπό την κυριαρχία και την παγωμένη της επίταξη, όλη η επικράτεια. Χιονάτη. Αποτελεί το μοναδικό εμπόδιο της πραγματοποίησης των σχεδίων της πρώτης. Σιχαίνεται οτιδήποτε την αφορά και τη θυμίζει […]