Μεταξύ μας

Γιατί να επιμείνω; Έτσι κι αλλιώς έχεις αποφασίσει να κρατήσεις ό,τι θέλεις, μάλλον ό,τι σε βολεύει από ότι είπαμε. Αποφάσισες να τραβήξεις τη δική σου...

Κάποιοι άνθρωποι (θα) είναι απλά επισκέπτες στη ζωή σου. Δε (θα) είναι συσσυγγραφείς (co-authors) της ψυχής σου, ούτε της κληρονομιάς σου, αλλά ούτε και της...

Πώς άλλαξες έτσι; Σαν να ομόρφυνες πιο πολύ; Σαν να ψήλωσες κι άλλο; Κι αυτό το ωραίο λουλουδάτο άρωμα που φοράς, μυρίζει τέλεια! Έτσι μου...

Να ζούμε μαζί, τα πρωινά με αγκαλιές νωχελικές και να μην έχει σημασία τι καιρό κάνει έξω. Να είναι αρκετό που σε έχω δίπλα μου....

Είναι κάποιες μέρες, που ο ήλιος είναι πιο μουντός, οι ήχοι πιο βρώμικοι, τα χρώματα πιο μπερδεμένα. Είναι κάποιες μέρες που ξημερώνουν βαριές και ο...

Περίλυπη είναι η ψυχή μου. Αισθάνομαι αυτές τις στιγμές να σπαρταρά σαν πληγωμένο περιστέρι. Σε μια φυλακή σκοτεινή από του θανάτου την οσμή, σπαράζει από...

Ένιωσα φιλί ξένο στα χείλη σου και δίστασα. Να αφεθώ ξανά δε ρίσκαρα. Ό,τι μπορείς μου έδωσες, στο χάος με παρέδωσες, με όλο σου το...

Ο πραγματικός λόγος που νιώθεις αυτή την απελπισμένη πραγματικά παρόρμηση να εξηγήσεις τον εαυτό σου σε κάποιον που σε πλήγωσε δεν είναι ότι αναζητάς απλώς...

… τόσο κοντά είναι το σχολείο μου από το σπίτι. Κάθε απόγευμα, την ώρα που πηγαίνω για μάθημα, κάνω ένα τσιγάρο. Πριν περάσω την πόρτα...

Ξέρεις τι παρατηρώ μεγαλώνοντας; Κι ίσως να το παρατηρείς κι εσύ διαβάζοντας τώρα αυτές τις γραμμές. Βαριέμαι εύκολα τους ανθρώπους που δεν καταφέρνουν να διεγείρουν πνευματικά...

Πάμε για ένα χαμόγελο και σήμερα, έμοιαζε να λέει αυτό το πρωϊνό, που «έσκασε» χαρούμενο μπροστά μου, μόλις άνοιξαν τα μάτια μου. Είναι μια ακόμα...

Το πρώτο μεγάλο ψέμα ήταν ότι κέρδισα το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού “Ταχυδρόμος”. Ήξεραν γιατί με αποκαλούσαν “Βαρόνο Μινχάουζεν” στην οικογένειά μου....

Έστησε βίγλα εκεί, που ανθρώπου μάτι διστάζει να σταθεί! Θέλει τόλμη η εποπτεία της ζείδωρης γαλήνης, απαιτεί σθένος της μοναχικότητας η γοητεία. Πόσο ρίσκο κρύβει...

Εκεί που τίποτα δε σημαίνει τίποτα και που όλα σημαίνουν κάτι. Εκεί που τα νοήματα χορεύουν σε διαφορετικούς ρυθμούς μα συντονίζονται, εκεί που κλείνεις τα...

Πελώρια γκρίζα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό. Θα βρέξει; Δε θα βρέξει; Αυτή είναι η ερώτηση. Φτιάχνω τον αγαπημένο μου καφέ και βγαίνω στη βεράντα. Ένα...

Πού πηγαίνεις, ψυχή της γης, χαρούμενη και ολόλευκα ντυμένη; Βγήκα στον ήλιο της ζωής, που μόνο λάμψη φέρνει. Πηγαίνω σε αυτή την εορτή που γαλανόλευκη...

Από τα τόσα φλύαρα και άνευρα “σ’ αγαπώ”, εσύ να επιλέγεις τα καθάρια “σ’ αγαπώ”- τα ανόθευτα. Αυτά που δεν πλαισιώνονται και δε φτιασιδώνονται. Εκείνα...

Αυτό το βραδάκι τα πλάσματα του δάσους συζητούν για τα θέματα που απασχολούν εκείνα, αλλά και τους ανθρώπους. Όλες οι συναντήσεις γίνονται κάτω από τον...

Σε μια σιωπή παγιδευμένη στων ουρανών σου τις καμπύλες. Εκεί με βρίσκω όταν χάνομαι. Σε μια φωτιά ακατοίκητη στων στεναγμών σου τις αφίξεις. Εκεί γεννιέμαι...

Ήρθε και η άνοιξη… και τα λουλούδια ανθίζουν, μοσχοβολά ο τόπος, γέμισε χρώματα και αρώματα που μας μεθούν! Ο ήλιος άρχοντας και βασιλιάς με τις...

Γυναίκα. Η πηγή της ζωής. Η δύναμη που γεννά το φως μέσα στο σκοτάδι. Η τέχνη του κόσμου. Η τρυφερότητα της μάνας. Η σοφία της...

Το ξύπνημά σου “τρέμει” κάθε τι που σε έριξε στο σκοτάδι… Γυναίκα, ανοίγεσαι στους ορίζοντες που έμεναν κλειστοί, γιατί η δύναμή σου εγκλωβίστηκε στους χρόνους...

“Σε βλέπω και χαίρεται η ψυχή μου.” “Μου μαύρισες την ψυχή με αυτό που είπες.” “Με βάρυνε ψυχικά αυτή η κατάσταση.” “Έχει ψυχή τελικά…” “Βάλε...

Μια φορά κι έναν πολύ βροχερό καιρό ήταν η Δευτέρα. Η συγκεκριμένη Δευτέρα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Είχε και όνομα και ιδιότητα. Τη...

  Πότε θα φύγεις, θάνατε; Πότε τελειώνει το μαύρο έργο σου; Περπατάς με βήματα βαριά και αποφασιστικά, ρίχνεις ψυχρές και άπονες ματιές στα θύματά σου...