Μεταξύ μας

Ξέρω έναν Οδυσσέα που δεν έφτασε ποτέ. Ξέρω και το γιατί. Γιατί δεν το ήθελε πραγματικά. Γιατί την έβρισκε με το να γυρεύει, όχι με...

Ένα μικρό παιδί μιλά μέσα στην ψυχή μου πολλές φορές. Πότε είναι μαζεμένο σε μια γωνίτσα, πότε ξεσπά κάνοντάς μου παράπονα για πράγματα που δεν...

Δεν είμαι το λιμάνι σου. Ποτέ δεν ήμουν. Μια σανίδα σωτηρίας ήμουν πάντοτε για σένα. Ποτέ σου δεν ταξίδεψες για να με βρεις και ν’...

Είμαι καλοκαιράκιας με τον πιο ήρεμο τρόπο. Το καλοκαίρι για μένα δεν έχει να κάνει με εξωτικές παραλίες ή πολυσύχναστες πόλεις. Αντίθετα, το χαίρομαι μέσα...

Μια φωνή μεταλλική ενημέρωσε τους επιβάτες πως βρίσκονται στη στάση Astoria–Ditmars Blvd κι αμέσως οι πόρτες του μετρό άνοιξαν σαν στόματα σαρκοφάγων μηχανημάτων που συναντάς...

Υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν ανοικτή καρδιά, ένα χαμόγελο για όλους δεν το σκέφτονται και πολύ. Δίνουν με την ψυχή τους, προσφέρουν από...

Αέναη η αναζήτηση της προσωπικής ευδαιμονίας. Συνδέεται όμως τελικά, με την ευτυχία που όλοι αναζητούμε; Η ζωή κάνει κύκλους και στο σημείο που ξεκίνησες θα...

Ήταν ακόμη πρωί, τόσο νωρίς, που η υγρασία είχε απλωθεί σαν αραχνοΰφαντο σεντόνι πάνω στο λιθόστρωτο σοκάκι, αναγκάζοντας τους λιγοστούς περαστικούς να βαδίζουν αργά, κάπως...

Δεν ήταν στις προθέσεις μου, τυχαία ήταν η επίσκεψη στο φωτογραφικό άλμπουμ της νιότης μου, αλλά μού θύμισε πόση αθωότητα είχε “ή αλητεία μας” τότε....

Στέκεσαι με απορία μπροστά σε έναν κόσμο που έγινε συντρίμμια για σένα, αναζητάς το δικό σου σπιτάκι αλλά δεν υπάρχει. Μόνο συντρίμμια γύρω σου. Στέκεσαι...

Η ώρα πέντε και κάτι μα δεν κλείνει το μάτι. Η ζέστη είναι αφόρητη κι εγώ παλεύω με τα μαξιλάρια μου. Αλλάζω πλευρό και τρόπο...

Το τραύμα Χρόνια το κουβαλούσε. Από μικρό παιδί. Το έπαιρνε μαζί της στη σχολική της τσάντα. Το φορούσε άλλοτε στην πλάτη της σαν μπέρτα και...

Έκρυψα ένα χάρτινο κουτί κάτω από το κρεβάτι μου. Είναι παλιό, απο κάτι ξεχασμένα μποτάκια της μαμάς νούμερο 38, λιωμένο σε δύο γωνίες γιατί κάποτε...

Συμβαίνουν κι αυτά, ίσως να ήταν όνειρο, ίσως πάλι και όχι. Πάντως το μοιράζομαι μαζί σας και νομίζω πως θα χαμογελάσετε με αυτήν τη μικρή...

Είμαι σχεδόν 53. Από αρκετά μικρή έγραφα και πολύ γρήγορα κατάλαβα πως οι λέξεις ήταν ο μόνος τρόπος να αποφορτιστώ. Αναρωτιέμαι συχνά αν οι λέξεις...

Είχε από χρόνια ξεριζώσει αυτή την εικόνα από μέσα της. Κι ας ήταν ό,τι είχε περισσότερο ανάγκη να ζήσει στο παρόν της. Ένα καλοκαιρινό σκηνικό...

Σταμάτα να πολεμάς αυτό που είσαι. Είσαι αυτό που είσαι και αυτό είναι οκ. Μπορείς να είσαι ό,τι θες και αυτό είναι εντάξει. Μπορείς να...

Καθόλου δε με έβλαψε! Ήμουν και παραμένω ρομαντικός, ονειροπόλος, εμπιστεύομαι ακόμα τους ανθρώπους! Βάζω χρώμα στη ζωή, τα σκοτεινά με φως τα ντύνω. Στα ταξίδια...

Η Ιφιγένεια ακούμπησε την τσάντα της πλάι στη φθαρμένη πολυθρόνα της μαμάς Κατερίνας. Ήταν η αγαπημένη της: λευκή, παράταιρη με τη βαριά διακόσμηση του υπόλοιπου...

…είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να προσπαθήσεις να ζεις με την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου που έφυγε από τη ζωή πρόσφατα… …είναι απίστευτο το γεγονός...

Όλα κάποτε τελειώνουν, κατέληξα με πίκρα κάποιες στιγμές που ήθελα δεν ήθελα, ήρθαν στη ζωή μου σαν ανεπιθύμητοι επισκέπτες. Αναγκάστηκα να δεχτώ ένα τέλος, που...

Πάντα ήθελα να ζήσω απλά. Ακόμα από την παιδική ηλικία, ήξερα το πώς ήθελα να ζω. Δεν ξέρω, όμως, αν το ήξερα με τη μορφή...

Μερικές φορές θέλει η σκέψη μου μια απόδραση από τη γείωση της καθημερινότητας. Θέλει να στοχαστεί και αναζητά «κάτι» να ενσωματώσει το λόγο, η το...

Ζούμε σε έναν κόσμο διαρκούς προβολής. Κάθε στιγμή μπορεί να γίνει εικόνα, κάθε εμπειρία υλικό για ανάρτηση. Μέσα σε αυτή τη συνεχή ροή, γεννιέται ένα...