Κάθε μέρα τη βλέπω στο ίδιο σημείο. Σε ένα βρώμικο σπασμένο πεζούλι, απλώνει το ταλαιπωρημένο ισχνό κορμί της περιμένοντας το τίποτα και τον κανένα. Στην οδό Σωκράτους ανάμεσα σε περαστικούς αποφάσισε ότι θα ‘ναι μια αγέλαστος πέτρα. Το βλέμμα της δεν ανήκει πια εδώ, το ίδιο και η ψυχή. Το […]