Κοινωνία

28 Φεβρουαρίου 2023, ξημερώματα ενός πένθιμου Μάρτη. Η είδηση στο κινητό μου με ταράζει. “Σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη”. 57 νεκροί κ άλλοι τόσοι αγνοούμενοι, απαθρακωμενοι. Μια Ελλάδα συγκλονισμένη. Με πνίγει ο θυμός και πιάνω το στυλό. Δεν μπορώ να χωνέψω αυτό τον κόσμο. Γίνεται άρθρο… Όχι, δεν μπορώ ακόμα, […]

Ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Να γελάσουν. Με ποιον; Μ’ εμένα. Τον πιο εύθραυστο του σχολείου. Τον πιο ευαίσθητο. Τον πιο αδύναμο. Τόσο άντρες ήταν. Και τόσο μάγκες. Έτσι πίστευαν αυτοί οι αλήτες για την πάρτη τους. Γιατί στην ουσία αυτό ήταν και τίποτα παραπάνω. Αλήτες. Ήμουν μαθητής της Ά τάξης […]

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του μυαλού κοντοστάθηκα σε μια καλά κρυμμένη. Σε ποια; Στη λίστα των ηλιθίων. Ξέρετε, αυτοί οι κατά τ’ αλλά ξεχωριστοί και μοναδικοί τύποι που εισβάλλουν με έναν αέρα λίγο αλλιώς. Με την άνεση του πρωταγωνιστή. Έτοιμοι να σαρώσουν τα πάντα και υποσχόμενοι τον ουρανό με τα άστρα. […]

Μεγαλώνω και εκεί έξω η κοινωνία «βρωμάει» επικίνδυνα. Μυρίζει βόλεψη, εκμετάλλευση, επικινδυνότητα, νταβατζιλίκι και εσωτερική πουστιά. Γουστάρει ο σημερινός άνθρωπος να αποποιείται των ευθυνών του, να εξαπατά τον διπλανό του και το προμοτάρει κιόλας, λες και έκανε κάποιον άθλο. Η αγαπημένη ασχολία του ανθρώπου είναι το πώς θα βλάψει τον […]

    Μαύρισε απόψε ο ουρανός μαύρισε ο κόσμος όλος   μάνες μαυροφορέθηκαν   βουβοί οι πατεράδες…   Πάγωσαν μάτια και ψυχές   κι άλλες ψυχοραγούνε   πώς να αντέξουν το κακό   και πώς να πουν αντίο   στα σπλάχνα τους που ξαφνικά   εγίνανε αγγέλοι;      Θεέ […]

“Πάρε με όταν φτάσεις”. Αυτή η φράση με έχει στιγματίσει. Θα μείνει μέσα μου χαραγμένη για πάντα. Θυμάμαι τον εαυτό μου φοιτήτρια χρόνια πριν στην Αγγλία. Μπαινόβγαινα σε αεροπλάνα και τρένα συχνά. Κι η σταθερή κουβέντα της μάνας μου όταν ταξίδευα ήταν πάντα η ίδια: παιδί μου γλυκό, όταν φτάσεις, […]

Παιδιά που δεν προλαβαν να ονειρευτούν, να ζήσουν, να ερωτευτούν, ούτε καν να πουν ενα ύστατο αντίο τους αγαπημένους τους. Παιδιά που έλιωσαν μαζί με σίδερα και λαμαρίνες, γιατι τόσο κοστολογήθηκε από κάποιους η ζωή τους. Παιδιά που αντι να διανύουν χιλιόμετρα με ένα σακίδιο στον ώμο, διανύουν χιλιομετρα προς […]

Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Ένα κενό απύθμενο που βυθίζει. Καταπίνει θύματα χωρίς έλεος. Πόλεμος εν καιρώ ειρήνης. Τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω. Βίαια. Ύπουλα. Μεθοδικά. Αδηφάγο παρελθόν του σκότους, εξοντώνει με χειρουργική ακρίβεια το μέλλον του φωτός. Αξιοσύνη ανάξια, εκτιμά με υπέρογκο ποσό την αλήθεια. Σ’ […]

Είμαι αναπαυμένος, μάνα. Μια αστραπή, βροντερή, τρομακτική, με φως εκτυφλωτικό από δίπλα μου… κι αυτό ήταν, μάνα μου. Δεν πονώ πια. Δε φοβάμαι πια. Δεν αγωνιώ πια. Τώρα, είμαι καλά, μάνα μου. Δε με ακούς, μάνα. Δε με βλέπεις, μάνα. Μόνο εγώ σε βλέπω. Μην πονάς άλλο, μην πονάς. Μετρώ […]

«Ναι, ρε μαμά, θα σου στείλω μόλις φτάσω. Τι αγχώνεσαι; με το τρένο θα είμαι, τι μπορεί να συμβεί;» Πολλοί το σκέφτηκαν. Κάποιοι το είπαν. Μέσα σε λίγες στιγμές, η σιγουριά του αύριο έγινε κόμπος στο στομάχι. Υπαιτιότητα του κράτους ή μήπως ανθρώπινο λάθος; Δεν έχει σημασία! Όνειρα, θυσίες, ζωές. […]

Καθημερινά η ενημέρωση των μέσων τράβα το διακριτό κάλλυμα της άγνοιας και αποκαλύπτει τη δύσοσμη όψη της ανηθικότητας. Μέρος της κοινωνίας μας φαίνεται να περιρρέει σε μείζονα επικινδυνότητα και σε αναίσχυντη ασυδοσία. Καταφέρνει εν τούτοις και διαφεύγει της τιμωρίας αφού γνωρίζει εκ των πρότερων ότι υπάρχει τρόπος αποφυγής της ανηλεής […]

Ναι, είναι αλήθεια. Πολλές φορές, τα τέρατα φοράνε ανθρώπινη μάσκα. Κρύβονται από τον κόσμο και αποκρύπτουν επιτυχώς τις εμετικές πομπές τους που δεν χωράει και αρνείται να συλλάβει ο κοινός νους. Μη σκύβεις το κεφάλι. Μην αλλάζεις κουβέντα. Μη δηλώνεις αποστροφή, αποτροπιασμό και άρνηση ν’ αντέξεις τέτοιο φρικτό μαρτύριο σκέψης […]

Μ’ αρέσουν αυτά τα ανεπαίσθητα χάδια στην ψυχή που μπορεί να μην έχουν καν πρόσωπο (μπορεί και να έχουν. Μπορεί σταδιακά συνειδητά, ή και υποσυνείδητα να μορφοποιούνται).   Μ’ αρέσουν αυτά τα απρόσμενα, τα ουρανοκατέβατα, που σε αφηνουν κόκκαλο να διερωτάσαι από πού σου ήρθε.   Μ’ αρέσουν τα λοξά, […]

«Ποτέ μην είσαι υπερόπτης με τους ταπεινούς. Ποτέ μην είσαι ταπεινός με τους υπερόπτες. Μαρκ Τουαίην, Αμερικανός συγγραφέας» Η σημερινή εποχή της προβολής, μας αναγκάζει να ζούμε με δραματική συνειδητότητα τις αντιφάσεις των ανθρώπων. Ενώ αναγνωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ των εννοιών της μετριοφροσύνης, της ευπρέπειας και των αντίθετων τους όπως […]

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, τι θα γινόταν στη ζωή σου, αν έπραττες όλες σου τις σκέψεις; Δυστυχώς, το πιο πιθανό θα ήταν να είσαι στο περιθώριο, αποκομμένος από τους ανθρώπους, χωρίς δουλειά, χωρίς φίλους, χωρίς κάποιο σύντροφο δίπλα σου, ίσως και χωρίς οικογένεια. Και όλα αυτά, γιατί απλά θα ήθελες να […]

Άνοστο πλησίασμα. Άβολες θέσεις. Χέρια να κρέμονται δίχως σκοπό. Βλέμματα στο κενό. Εσωτερικά ταξίδια με ανώμαλες προσγειώσεις στην πορεία και βέβαιο τέλος. Λόγια ανείπωτα. Στραγγαλισμένα συναισθήματα. Φόβοι στο κόκκινο. Τόλμη στο μηδέν. Εγώ εδώ και εσύ εκεί. Καθένας στον μικρόκοσμό του κλειδωμένος. Δρόμοι παράλληλοι. Μονόδρομοι και αδιέξοδοι. Κατακρεουργημένες ανάγκες. Ευνουχισμένη […]

Όλοι μας έχουμε διαβάσει και συγκινηθεί αντίστοιχα από ιστορίες ανθρώπων που αγαπήθηκαν μα ο έρωτας τους αυτός δεν κατάφερε να επιζήσει παρά τη θέλησή τους. Από την εποχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας έως και σήμερα, έχουν γραφτεί ένα σωρό μυθιστορήματα και έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη αντίστοιχα, ή έχουν […]

Η εποχή των ηθελημένων παραισθήσεων. Η χρήση ουσιών δεν είναι απαραίτητη. Μπορείς μόνος σου πλέον να φτιάχνεις το δικό σου παραμύθι. Γέμισε ο κόσμος με παλιάτσους. Σε προκαλώ, στάσου στον καθρέφτη σου και χαμογέλασέ του. Αλλά όχι με αυτό το χαμόγελο που φοράς πριν βγεις έξω από το σπίτι. Αλήθεια, […]

Τι κοιτάζεις πέρα από τη ματιά σου; Απλώνεται το απέραντο και άγνωστο μέλλον σου. Σίγουρα θα έχει δύσκολα σημεία, ζόρικα μονοπάτια, θα σου φανούν όλα σαν βουνό αδιανόητο ν’ ανέβεις όμως κάθε σου βήμα θα σε κάνει να νιώθεις μιαν αλλόκοτη ζωντάνια. Τι αντικρίζεις πέρα από τη δυσβάσταχτη σιγουριά σου; […]

Καμιά φορά, ένα βλέμμα ενός παιδιού φτάνει για να μπει βαθιά μέσα στην καρδιά μας και να μας δείξει τη μοναδική αλήθεια, πως δυστυχώς ο φόβος που βλέπουμε στα μάτια του, δεν οφείλεται σε κανέναν άλλο λόγο αλλά μόνο στην απογοήτευση! Και σ’αυτό φταίμε μόνο εμείς οι μεγάλοι. Όσο δύσκολο […]

Φλέγεται η μήτρα, στη φωτιά άσβεστου μίσους, στο όνομα της αγάπης. Πνίγεται η γυναίκα, στη λίμνη κατακόκκινου αίματος, στο όνομα της αλήθειας. Δεν είναι αγάπη, όταν σε εξοντώνει. Δεν είναι αλήθεια, όταν σε σκοτώνει. Ύπουλα, αθόρυβα αλλά μεθοδικά. Ως πότε θα θρηνούμε λουλούδια κομμένα; Ως πότε θα πενθούμε κορίτσια θλιμμένα; […]

Ακούστε το. Δείτε το. Αποστηθίστε το. Λέξη προς λέξη. Νιώστε το διαχρονικό παλμό του λόγου που ζει και πάλλεται για τα ιδανικά του Ανθρώπου. Πεθαίνει και ξαναγεννιέται μέχρι την τελειότητα. Μέχρι να δει με μάτια ανοιχτά την Αλήθεια. Μέχρι τότε, η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να υποφέρει. Και στο πολύπαθο όνομά […]

Έλα λοιπόν να σου πω και εγώ λίγα πράγματα και πες μου μετά πόσο “υποφέρεις”. Πόσο πολύ αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι που ούτε φέτος θα μπορέσεις να αγοράσεις το υπέροχο ζευγάρι παπούτσια των τετρακοσίων ευρώ και βάλε, για να καλύψεις την ανασφάλεια της καθ’ όλα μίζερης ζωούλας σου. Έλα να σου […]

Το παιδί σου. Ο ξεχωριστός άγγελος επί γης. Να κοιμάται και να μένεις ξύπνιος να το χαζεύεις και να μην πιστεύεις τη τόση ευλογία σου. Να το μαλώνεις και να δαγκώνεις τη γλώσσα σου μετά, που ήσουν τόσο αυστηρός γονιός αλλά σκέφτεσαι ότι πρέπει να είσαι έτσι κάποιες φορές, για […]

Ο Άλκης δολοφονείται γιατί είναι… ΑΡΗΣ. Ο πρόσφυγας μαθητής  Λυκείου πέφτει θύμα ξυλοδαρμού λίγο πριν τις γιορτές, γιατί είναι… πρόσφυγας. Παιδιά θύματα από παιδιά θύτες!   Ίσως, μαζί με το πρωτόγαλα από την πρώτη εκείνη στιγμή της ζωής του, θα έπρεπε με χίλιους δύο τρόπους να προσπαθούσαμε να περάσουμε στο […]