Εύη Μαυρογιάννη

Μοναξιά Μοναξιά. Ναι. Αυτήν, που κανείς άλλος δεν νιώθει απόλυτα, εκτός από εσένα. Αυτήν, που οι λέξεις πλατιάζουν δίχως άκρη. Αυτήν, που οι ανάγκες παίζουν...

Στο λευκό χαρτί Για όλους εμάς, τους λεγόμενους “γραφιάδες”, το χαρτί υπήρξε φάρος παρηγοριάς και ξεκούρασης για μας και για χιλιάδες ακόμα, πριν από μας....

Ολοένα ακούς δικαιολογίες πως ο φίλος ή συγγενής έχει δουλειά και γι’ αυτό ξέχασε τα γενέθλια, τη γιορτή, ή μια σημαντική ημέρα της ζωής σου....

Στο παιδί που κρύβω μέσα μου, του οφείλω μια αγκαλιά, για όσα κατάφερε. Ένα τραγούδι για παρηγοριά. Ένα φύλακα Άγγελο, για προστασία. Ένα ταξίδι για...

Μεγαλώνουμε! Μεγαλώνουμε κι είναι κρίμα πλέον, να κόβουμε τον εαυτό μας σε κομμάτια. Να τον πετάμε στο δρόμο, βορά των περαστικών. Να αφήνουμε τις ελπίδες...

Είμαι αναπαυμένος, μάνα. Μια αστραπή, βροντερή, τρομακτική, με φως εκτυφλωτικό από δίπλα μου… κι αυτό ήταν, μάνα μου. Δεν πονώ πια. Δε φοβάμαι πια. Δεν...

Κάθομαι και σκέφτομαι, πόσο με ταλαιπώρησα. Πόσο! Πόσο! Πόσο! Να ευχαριστώ μια ζωή τους άλλους και να μου αφήνω συνεχώς τα απομεινάρια. Και πάλι, μήπως...

Στιγμές που αντήχησαν στο χρόνο, μέσα από ένα κοίταγμα, μια κίνηση! Κι εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί ενώθηκαν οι άνθρωποι. Εκεί που σταμάτησε ο...

Δε μου αρέσει να περιμένω. Η αναμονή είναι ένα ατέρμονο ξεγέλασμα. Είναι σαν κουβέντες που έμειναν στο “διαβάστηκε”. Είναι ψεύτρα και πλανεύτρα η αναμονή. Να...

Ανάμεσα σε κάτι απροσδιόριστα διαστήματα – δεν ξέρω πια αν ήταν μέρα ή νύχτα – έσωσα της καρδιάς μου τα πολύτιμα.   Σε κάτι χειμωνιάτικες,...

Η αχαριστία είναι ατελεύτητη. Είναι κάτι το οποίο δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Είναι μια κατάσταση που σαν ξεκινήσει, δεν (ανα)γνωρίζει σχέσεις, συγγένειες, φιλίες. Δε...

Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί περί αγάπης; Εκατομμύρια σκέψεις κατέκλυσαν τ’ανθρώπινο μυαλό, ξεκινώντας από τις βασικές έννοιές της, μέχρι να καταλήξουν – αν κατέληξαν...

Άσχημο πράγμα η ψευδαίσθηση. Πιο πολύ, για τη σκάρτη ελπίδα. Το να ελπίζεις και μέσα σ’αυτή να πλάθεσαι, να αλλάζεις σχήματα, ν’ανάβεις και να σβήνεις. ...

Ονειρεύομαι απλά, καθημερινά πράγματα. Μόνο απλά. Κι όσο μεγαλώνω, τόσο απλότερα τα θέλω. Μια ζωή απλή. Ένα σπίτι, γεμάτο αγκαλιές, που να λέμε κάθε μέρα:...

Όταν μιλάμε για δύναμη, να μιλάμε για τ’ αδιαμαρτύρητο. Αυτό είναι η δύναμή σου. Όχι αυτά που σου λένε οι άλλοι, ότι αντέχεις, μα, όσα...

Κανένα χθες, δεν υπόσχεται τίποτα για το αύριο. Τίποτα, αν δεν προσπαθήσεις. Τίποτα δε δίνεται. Τίποτα δε χαρίζεται. Όλα είναι προσωπικές κατακτήσεις. Είσαι μονάδα, ξεχωριστή....

Η μοναχικότητα, όταν αποτελεί επιλογή, δεν είναι κατακριτέα. Μόνο μας δίνει. Μαθήματα σοφίας, κριτική σκέψη στο ξεκαθάρισμα, καθαρότητα μυαλού κι επιλογών. Σίγουρα, δεν είναι καθόλου...

Κι αν ένιωσες μια μέρα πως σε πέταξαν, σκουπίδι, ανάμεσα στα πολλά, περισσευούμενο προϊόν, πολλαπλής χρήσης – κατάχρησης, σύλλεξε τα κομμάτια που τόσο άγαρμπα σου...

Η ομορφιά, η όποια ομορφιά, έρχεται και παρέρχεται. Ποιος είναι πραγματικά δίπλα μας, καθαρά από εκτίμηση κι αγάπη; Στα social media, τείνουν να μας πλησιάζουν...

Εκείνα τα λόγια, τα λόγια σου, της καταιγίδας, δε σου’ μαθαν τόσα χρόνια, πως μόνο καταστροφή σκορπούν; Φέρνουν και ξάφνιασμα και έκπληξη φέρνουν. Τρομάζουν, αναστατώνουν...

Πονάνε οι αποστάσεις. Βλέπεις, άλλο πράγμα τα λόγια, άλλο τα έργα. Σε αντίθετες σφαίρες κινούνται. Σε αντίθετες φορές. Δεν έρχεσαι. Κι οι υποσχέσεις, λαβώνουν της...

Μεγάλωσα… Μέσα σε κάτι ερημικά μεσημέρια καλοκαιριού. Μέσα σε ατέλειωτα εφηβικά βράδια, με τη σκιά μου. Σε δωμάτια με ανθρώπους, μα μονάχη τριγύρω. Κι η...

Της ησυχίας οι σιωπές, δεν είναι φτιαγμένες από σάρκα. Έχουν ένα πρόσωπο καθαρό κι αέρινο. Έχουν πονεμένο παρελθόν και παρόν που παλεύει με χίλια τόσα...

Σε μια ψυχή – καμένο δάσος, φύσα καθαρό αεράκι μου! Ψάξε επίμονα, για τον αφημένο σπόρο. Μην την εγκαταλείπεις, κάπου, κάπως, υπάρχει κάτι βαθιά κρυμμένο...