Το ιδανικό μου καλοκαίρι
Είμαι καλοκαιράκιας με τον πιο ήρεμο τρόπο. Το καλοκαίρι για μένα δεν έχει να κάνει με εξωτικές παραλίες ή πολυσύχναστες πόλεις. Αντίθετα, το χαίρομαι μέσα...
Είμαι καλοκαιράκιας με τον πιο ήρεμο τρόπο. Το καλοκαίρι για μένα δεν έχει να κάνει με εξωτικές παραλίες ή πολυσύχναστες πόλεις. Αντίθετα, το χαίρομαι μέσα...
Είμαι σχεδόν 53. Από αρκετά μικρή έγραφα και πολύ γρήγορα κατάλαβα πως οι λέξεις ήταν ο μόνος τρόπος να αποφορτιστώ. Αναρωτιέμαι συχνά αν οι λέξεις...
Πάντα ήθελα να ζήσω απλά. Ακόμα από την παιδική ηλικία, ήξερα το πώς ήθελα να ζω. Δεν ξέρω, όμως, αν το ήξερα με τη μορφή...
Ζούμε σε έναν κόσμο διαρκούς προβολής. Κάθε στιγμή μπορεί να γίνει εικόνα, κάθε εμπειρία υλικό για ανάρτηση. Μέσα σε αυτή τη συνεχή ροή, γεννιέται ένα...
Γιαγιά μου… Φέτος, συμπληρώνονται 24 χρόνια από τότε που έφυγες και ακόμα δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τόσα χρόνια! Ήσουν η μάνα της μάνας μου και...
Να ζούμε μαζί, τα πρωινά με αγκαλιές νωχελικές και να μην έχει σημασία τι καιρό κάνει έξω. Να είναι αρκετό που σε έχω δίπλα μου....
Αυτό το φως του Οκτώβρη, το μπλεγμένο με μια αίσθηση χαρμολύπης, ενός ασημένιου καλοκαιριού, φωτός, ηλίου. Ανακατεμένο με τα χαλκοπράσινα χαλιά της φύσης, φέρνει μαζί...
Μοναξιά Μοναξιά. Ναι. Αυτήν, που κανείς άλλος δεν νιώθει απόλυτα, εκτός από εσένα. Αυτήν, που οι λέξεις πλατιάζουν δίχως άκρη. Αυτήν, που οι ανάγκες παίζουν...
Στο λευκό χαρτί Για όλους εμάς, τους λεγόμενους “γραφιάδες”, το χαρτί υπήρξε φάρος παρηγοριάς και ξεκούρασης για μας και για χιλιάδες ακόμα, πριν από μας....
Ολοένα ακούς δικαιολογίες πως ο φίλος ή συγγενής έχει δουλειά και γι’ αυτό ξέχασε τα γενέθλια, τη γιορτή, ή μια σημαντική ημέρα της ζωής σου....
Στο παιδί που κρύβω μέσα μου, του οφείλω μια αγκαλιά, για όσα κατάφερε. Ένα τραγούδι για παρηγοριά. Ένα φύλακα Άγγελο, για προστασία. Ένα ταξίδι για...
Μεγαλώνουμε! Μεγαλώνουμε κι είναι κρίμα πλέον, να κόβουμε τον εαυτό μας σε κομμάτια. Να τον πετάμε στο δρόμο, βορά των περαστικών. Να αφήνουμε τις ελπίδες...
Είμαι αναπαυμένος, μάνα. Μια αστραπή, βροντερή, τρομακτική, με φως εκτυφλωτικό από δίπλα μου… κι αυτό ήταν, μάνα μου. Δεν πονώ πια. Δε φοβάμαι πια. Δεν...
Κάθομαι και σκέφτομαι, πόσο με ταλαιπώρησα. Πόσο! Πόσο! Πόσο! Να ευχαριστώ μια ζωή τους άλλους και να μου αφήνω συνεχώς τα απομεινάρια. Και πάλι, μήπως...
Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι εκείνοι οι απλοί άνθρωποι, που είναι κι οι πιο ουσιαστικοί στη ζωή μου. Που είναι σαν τα μωρά, αγνοί κι...
Στιγμές που αντήχησαν στο χρόνο, μέσα από ένα κοίταγμα, μια κίνηση! Κι εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί ενώθηκαν οι άνθρωποι. Εκεί που σταμάτησε ο...
Δε μου αρέσει να περιμένω. Η αναμονή είναι ένα ατέρμονο ξεγέλασμα. Είναι σαν κουβέντες που έμειναν στο “διαβάστηκε”. Είναι ψεύτρα και πλανεύτρα η αναμονή. Να...
Ανάμεσα σε κάτι απροσδιόριστα διαστήματα – δεν ξέρω πια αν ήταν μέρα ή νύχτα – έσωσα της καρδιάς μου τα πολύτιμα. Σε κάτι χειμωνιάτικες,...
Η αχαριστία είναι ατελεύτητη. Είναι κάτι το οποίο δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Είναι μια κατάσταση που σαν ξεκινήσει, δεν (ανα)γνωρίζει σχέσεις, συγγένειες, φιλίες. Δε...
Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί περί αγάπης; Εκατομμύρια σκέψεις κατέκλυσαν τ’ανθρώπινο μυαλό, ξεκινώντας από τις βασικές έννοιές της, μέχρι να καταλήξουν – αν κατέληξαν...
Άσχημο πράγμα η ψευδαίσθηση. Πιο πολύ, για τη σκάρτη ελπίδα. Το να ελπίζεις και μέσα σ’αυτή να πλάθεσαι, να αλλάζεις σχήματα, ν’ανάβεις και να σβήνεις. ...
Ονειρεύομαι απλά, καθημερινά πράγματα. Μόνο απλά. Κι όσο μεγαλώνω, τόσο απλότερα τα θέλω. Μια ζωή απλή. Ένα σπίτι, γεμάτο αγκαλιές, που να λέμε κάθε μέρα:...
Όταν μιλάμε για δύναμη, να μιλάμε για τ’ αδιαμαρτύρητο. Αυτό είναι η δύναμή σου. Όχι αυτά που σου λένε οι άλλοι, ότι αντέχεις, μα, όσα...
Κανένα χθες, δεν υπόσχεται τίποτα για το αύριο. Τίποτα, αν δεν προσπαθήσεις. Τίποτα δε δίνεται. Τίποτα δε χαρίζεται. Όλα είναι προσωπικές κατακτήσεις. Είσαι μονάδα, ξεχωριστή....
Η μοναχικότητα, όταν αποτελεί επιλογή, δεν είναι κατακριτέα. Μόνο μας δίνει. Μαθήματα σοφίας, κριτική σκέψη στο ξεκαθάρισμα, καθαρότητα μυαλού κι επιλογών. Σίγουρα, δεν είναι καθόλου...