Σθένος και παραδοχή, αλληλένδετες έννοιες για μιας ευτυχίας διαδρομή… Ένα βράδυ κάποιου Απρίλη άνοιξα την πόρτα σε έναν κόσμο άγνωστο. Σε έναν κόσμο πολλά υποσχόμενο, όμως και άκρος επικίνδυνο κι άλλο τόσο ιδιαιτέρως γοητευτικός. Δεν ξέρω αν όλα αυτά πηγαίνουν μαζί, αυτό που γνωρίζω είναι ότι άνοιξα […]
Στέλλα Α.
99 posts
Ένα παγωμένο πρωινό του Γενάρη, καθισμένη ανέμελα στο τραπεζάκι της κουζίνας δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και απολαμβάνοντας τον πρωινό μου καφέ, έλαχε να γίνει η μέρα που θα ένιωθα συνάμα να παγώνει και να καίει το αίμα μου. Η μέρα που θα ένιωθα τη ροή του οξυγόνου να αυξομειώνεται, να […]
Οι καταστάσεις που κατά τύχη συμβαίνουν, χωρίς να είναι προγραματισμένες, είναι πάντα οι ομορφότερες. Οι ομορφότερες, όμως και οι πιο απαιτητικές ενίοτε. Θέλουν θράσος και θάρρος για να τις τολμήσεις, και τη στιγμή που πρέπει να φανούμε δυνατοί, να μη λυγίσουμε. Θέλουν δυνατό “εγώ”, με πίστη ο καθένας στον εαυτό […]
Κυλάει η ζωή, τρέχει με ταχύτητα φωτός και πριν προλάβεις να τη χαρείς, πριν τους καρπούς της απολαύσεις, πιάνεις τον εαυτό σου να στέκεται κάπου, σε μια γωνιά μονάχος. Κάπου στο βάθος ενός δωματίου, στο τέλος του διαδρόμου ενός μεγάλου σπιτιού, χωρίς φώτα, χωρίς στολίδια, χωρίς φωνές. Μόνο εσύ, […]
Είναι φορές που η ψυχή μιλάει και ο νους της κάνει τη χάρη να ακούσει. Στήνουν διάλογο και έρχονται σε κόντρα. Λογική και θέλω λογομαχούν για τα πρέπει και τα δεν πρέπει. Ποτέ δεν μπόρεσαν να χαράξουν κοινή πορεία, πάντοτε η λογική επικρατούσε με επιχειρήματα ισχυρά. Η λαχτάρα μεγάλη […]
Δεν ξέρω αν συμβαίνει άθελα ή ηθελημένα, γνωρίζω όμως πως στην πορεία της ζωής οι άνθρωποι αυτοτιμωρούνται. Συμπεριφέρονται λες και δε νοιάζονται, τους σκεπάζει μια πλήρη αδιαφορία φτάνοντας στο σημείο να υποτιμούν τον εαυτό τους. Δεν τον σέβονται αλλά τον απαξιώνουν! Ενδεχομένως μια χαμένη αυτοπεποίθηση, η οποία μας οδηγεί σε […]
Είναι φορές, που όσο και να θέλεις και να λαχταράς, μένεις απλά στο να θέλεις. Έχεις γαντζωθεί από ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τριγυρνάς στα σοκάκια τής βαλτωμένης καθημερινότητας. Γιατί; Επειδή έχεις επιλέξει να έχεις συντροφιά σου κάτι ξεχασμένες λέξεις. Λέξεις ενός έρωτα που έμεινε τελικά στις λέξεις. Μονομερώς υπαρκτός και από […]
Κάθε επιλογή και μια συνέπεια. Λάθη που χρόνια κουρνιάζουν μέσα μας, ερωτήματα που ποτέ δε διατυπώθηκαν όταν θα έπρεπε. Και ξαφνικά, εσύ! Ίσως το μεγαλύτερο από τα λάθη μου, που δεν προέκυψε, αλλά επέλεξα. Πέρασαν τα χρόνια, νόμιζα πως είχα ξεχάσει, οι θύμησες όμως ήρθαν ξανά εψές. […]
Άνθρωποι οι οποίοι ξεχωρίζουν και άνθρωποι που μένουν στα αζήτητα. Παρουσίες που τραβάνε την προσοχή των πολλών και παρουσίες οι οποίες είναι μόνιμα στην αφάνεια. Κάθε άνθρωπος έχει το χαρακτήρα του. Τον τρόπο του για να τραβάει βλέμματα και να προσελκύει θαυμαστές και κόλακες. Κάποιοι κάνουν θορυβώδες πέρασμα και άλλοι […]
Είναι φορές, που η ψυχή μιλάει, και ο νους της κάνει τη χάρη να ακούσει. Στήνουν διάλογο και έρχονται σε κόντρα. Λογική και θέλω λογομαχούν για τα πρέπει και δεν πρέπει. Ποτέ δεν μπόρεσαν να χαράξουν κοινή πορεία, πάντοτε η λογική επικρατούσε με επιχειρήματα ισχυρά. Η λαχτάρα μεγάλη όμως, […]
Πόσες φορές έχουμε μιλήσει με τον εαυτό μας μέσα στη νύχτα; Πόσες οι βραδιές που έχουμε στήσει μονόλογο μακρύ με μόνη συντροφιά τη σκιά μας, ίσα να αχνοφαίνεται κάτω από το φως του φεγγαριού; Εποικοδομητικός διάλογος, θα έλεγα, βοηθάει να ανακαλύψουμε και να μάθουμε πολλά για εμάς. Στιγμές αυτοκριτικής συνοδεία […]
Ίσως τελικά αυτό να είναι και το όμορφο. Το κίνητρο, ο στόχος, το αποτέλεσμα και η χαρά όλων όσων απολαμβάνεις μετά από τον αγώνα σου. Τίποτα δε μας χαρίζεται, πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας ο καθένας ξεχωριστά για τα δικά του θέλω. Για να απολαύσεις καρπούς πρέπει πρώτα να […]
Την αγάπησε άραγε ποτέ αληθινά, ή απλά υπήρξε η γέφυρα για το δικό του απέναντι; Πολλές φορές έπιανε τον εαυτό της να μονολογεί και εκατοντάδες ερωτήματα να κατακλύζουν το μυαλό της. Σκεφτόταν κάθε λέξη, κάθε φράση του κάνοντας αναλύσεις επί των αναλύσεων. Χανόταν συχνά στη σκέψη της αναπολώντας στιγμές ιδιαίτερες. […]
Περίεργη μέρα σήμερα, μουντή και άχαρη, στα γκρίζα ντυμένη και σιωπηλή. Μια κούπα καφές, το ραδιόφωνο να γρατζουνάει τις μουσικές του και τα ταξίδια μυαλού παρέα μου στο γωνιακό ντιβάνι. Στο άκουσμα ενός γνώριμου σκοπού, για κλάσματα η πνοή κόβεται, η σιωπή σκεπάζει το δωμάτιο και το βλέμμα συννεφιάζει. Το […]
Άνθρωποι τόσο ίδιοι όμως και τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Άνθρωποι όχι του δήθεν, μα αυθεντικοί, με την αλήθεια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και στο βλέμμα τους. Ψυχές τόσο ευαίσθητες και δοτικές, που δε θα ήθελαν ποτέ να σε πληγώσουν. Αθεράπευτα ρομαντικές σαν να βγήκαν από μια άλλη εποχή, από έναν άλλο […]
Υπάρχουν κάποιοι έρωτες μοναδικοί. Έρχονται και ανατρέπουν τις θεωρίες, εισχωρούν μέσα σου δίνοντας ζωή σε κάθε νεκρό κύτταρο. Είναι κάποιοι έρωτες, ξεχωριστοί και απόλυτοι, τους οποίους ελάχιστοι έχουν την τύχη να συναντήσουν. Έρωτες, που γεννούν μια αγάπη βγαλμένη από τα παραμύθια, μια αγάπη η οποία μένει ανεξίτηλα γραμμένη στα φύλλα […]
Αποφάσισα να γίνω ψεύτρα, να δείχνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Κάτι πολύ μακριά από την αλήθεια μου και καθόλου οικείο, όμως νομίζω πως πλέον είναι αναγκαίο κακό. Δεν αρέσει η αλήθεια στους ανθρώπους, μην τους ακούτε που γκρινιάζουν. Όλα για το δήθεν, απλά μια καραμέλα η οποία αρέσει […]
Ξυπνάς ένα πρωινό και όλα έχουν αλλάξει. Μέσα σου κενό. Συναισθήματα ανύπαρκτα. Έχεις παγώσει και αναρωτιέσαι τι να έγινε, τι είναι αυτό που σου συμβαίνει τώρα. Προχωράς, κάνεις όλες τις μηχανικές κινήσεις όπως κάθε μέρα όμως εσύ λείπεις. Το σώμα, σου εδώ μα εσύ αλλού. Σε παρατηρείς από απόσταση, σαν […]
Μπλοκαρισμένη σε μια καθημερινότητα που δε μου ταιριάζει. Και αν κάτι με κρατάει ακόμα, είναι ότι δεν άλλαξε ο τρόπος που με κοιτάει στα μάτια. Άκουγα κατά καιρούς πως υπάρχουν κάποιοι λίγοι ξεχωριστοί άνθρωποι, οι οποίοι όταν μπουν στη ζωή σου φέρνουν τα πάνω κάτω. Γέλαγα και το θεωρούσα απίθανο. […]
Περίεργη μέρα σήμερα. Μουντή και άχαρη, στα γκρίζα ντυμένη και σιωπηλή. Μια κούπα καφές, το ραδιόφωνο να γρατζουνάει τις μουσικές του και τα ταξίδια μυαλού παρέα μου στο γωνιακό ντιβάνι. Στο άκουσμα ενός γνώριμου σκοπού, για κλάσματα, η πνοή κόβεται, η σιωπή σκεπάζει το δωμάτιο και το βλέμμα συννεφιάζει. […]
Το βλέμμα κενό και μια θολούρα ατελείωτη στο νου. Σκέψεις ανάκατες και συναισθήματα μπερδεμένα. Μια δόση χαράς με λίγες σταγόνες λύπης, δύο δόσεις θυμού, τρεις δόσεις θλίψης και αμέτρητες δόσεις οργής και παράπονου. Μετράς και ξανά μετράς, τα βάζεις κάτω και σκέφτεσαι. Κάνεις μια αναδρομή στο χθες και σκαλώνεις […]
Στο σήμερα πλέον, λατρεύω να παρατηρώ συμπεριφορές, να τις μελετάω και να τις αφουγκράζομαι. Γιατί; Επειδή στο κάποτε δεν το έπραξα και μου κόστισε, και στο τώρα πια έμαθα να με προστατεύω. Υπομονή χρειάζεται και να γνωρίζεις να διακρίνεις τις μικρές θολές κινήσεις, αυτές που τελικά προδίδουν ή φανερώνουν τον […]
Ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί η ζωή μου, σαν να φλερτάρω κάθε μέρα με τον ψυχικό και συναισθηματικό θάνατο. Μια χαμένη παράσταση το πέρασμά μας και εμείς αντί να είμαστε πρωταγωνιστές στην ίδια μας τη ζωή, καταντήσαμε κομπάρσοι, ίσως και απλά θεατές. Κρυφοκοιτάμε από γρίλιες βλέποντας τη ζωή να τρέχει […]
Σήμερα πλέον λατρεύω να παρατηρώ συμπεριφορές, να τις μελετάω και να τις αφουγκράζομαι. Γιατί; Επειδή κάποτε δεν το έπραξα και μου κόστισε, και τώρα πια έμαθα να με προστατεύω. Υπομονή χρειάζεται και να γνωρίζεις να διακρίνεις τις μικρές θολές κινήσεις, αυτές που τελικά προδίδουν ή φανερώνουν τον αληθινό χαρακτήρα κάποιων. […]
Δεν είναι εύκολο τελικά να βρεθούμε στη διαδρομή που εμείς λαχταρούμε. Άλλωστε, αν ήταν θα το είχαμε πράξει εδώ και καιρό. Άλλο το τι επιθυμεί η ψυχή, κι άλλο το τι μπορούμε όντως να πράξουμε. Κάποιες επιθυμίες, γεννιούνται απλά για να μείνουν στην ιστορία ως ανεκπλήρωτα θέλω, και μέσα από […]