Εύα Κοτσίκου

Ιδανικό καλοκαίρι! Για μένα ιδανικό καλοκαίρι δεν είναι κολύμπι σε πισίνες ξενοδοχείων υπερπολυτελείας, αλλά κολύμπι σε μυστικές παραλίες, αποκομμένες από τους πολλούς. Δεν είναι γραμμωμένα...

Πώς να ήταν άραγε μια ζωή δίχως εσένα; Πώς να ήταν μια μέρα που θα ξυπνούσα και δε θα έβρισκα μήνυμά σου στο κινητό μου...

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ». Τρεις λέξεις, μια φράση, όλη η ουσία της αγάπης σε μερικά γράμματα.    «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ». Λόγια που αν συνοδεύονται από πράξεις,...

Παιδάκια μου, μείνετε ανήσυχα! Μη μηδενίζεστε για κανέναν και για τίποτα!   Παιδάκια μου, μείνετε περίεργα! Ψάχνετε, ρωτάτε, κάνετε άβολες κουβέντες με εμάς τους μεγάλους,...

Δε θυμάμαι πολλά από τότε, κυρία. Μου εφιστούσες την προσοχή. Να προσέχω τις απουσίες μου, έλεγες.  Να σημειώνω τα σημαντικά. Να υπογραμμίζω τα βασικά. Να...

Αλυσίδες προσμονών, αλυσοδέσμιοι ελπίδων, αντιασφυξιογόνες μάσκες ονείρων.   Προστατευτικές γυάλες που μέσα κλείστηκαν ζωές, ψυχές και σκέψεις.    Ανήλιαγα υπόγεια που μέσα τους κλαίει κουλουριασμένο...

Τακτοποίησε όμορφα τις ασπρόμαυρες λύπες σου, παρατεταγμένες, τη μία δίπλα στην άλλη.   Σαν στρατιωτάκια στη σειρά τοποθέτησε, με τάξη, τις θλίψεις σου.   Διάλεξε...

Η Αθήνα είναι γεμάτη όμορφες γωνιές. Εγώ όμως αγαπώ και τις -αντικειμενικά- λιγότερο όμορφες. Παλιές πολυκατοικίες στην Ομόνοια, εγκαταλελειμμένα σπίτια στα Εξάρχεια, γκράφιτι στο κέντρο...

Μαζί σου. Επάνω σου, κοντά σου, δίπλα σου. Στην τσέπη σου κρύβομαι, στη ζώνη σου κρέμομαι, στο χέρι σου ρολόι τους δείκτες να καθυστερώ να...

Άυλος, ασώματος, αόρατος, ουδέτερος σαν όλους τους αγγέλους.   Δε φαίνεται, δεν ακούγεται, δεν πιάνεται, δεν τον καταλαβαίνω.   Κλαίω, απελπίζομαι, στενεύομαι στο ίδιο μου...

Τέσσερα χρόνια «Μεταξύ μας» λοιπόν, οπότε σήμερα το συγγραφικό μας στέκι έχει γενέθλια!   Ιούνιος του 2018 και εγώ ψάχνω συγγραφικό σπίτι καθώς ήθελα να...

Εγκαταλείπεις οτιδήποτε ημιτελές χωρίς προοπτική.   Παύεις να ενστερνίζεσαι ό,τι δε σου εκμαιεύει την καλύτερη εκδοχή σου.   Ανακηρύσσεις απαγορευτικό σε χλιαρά φιλιά.   Δε...

Θα έρθει κάποια μέρα που θα ξυπνήσεις ήρεμη από το φως του ήλιου που θα μπαίνει από τις γρίλιες του παντζουριού. Δεν θα πεταχτείς σαν...

Παραμονές. Να ψωνίσουμε. Να τρέξουμε. Να προλάβουμε. Τα δώρα! Μην ξεχάσουμε τα δώρα! Να βοηθήσουμε και κανέναν μέρες που είναι. Αυτές οι μέρες επιβάλλουν ήσυχες...

Στην πυρά!  Θεωρίες που δεν εναρμονίστηκαν με την κοινή λογική.  Μυαλά με εναλλακτικό τρόπο σκέψης. Ψυχές που έχασαν το δρόμο τους. Δρόμοι που οδήγησαν σε...

Ο δικός μου ο λόγος είναι κάτι παραπάνω από «αντρικής τιμής» κι ας είμαι γυναίκα. Ο λόγος μου δεν είναι απλά συμβόλαιο, είναι όρκος σκαλισμένος...

Όποιον δρόμο και να πήρα πίσω γύρισα. Στο γυαλί που μας χωρίζει μπροστά κατέληξα. Σαν να είχε το γυαλί μαγνήτες, να με τραβούσε πάλι πίσω....

Τα πιο ήρεμα -ψυχικά- 15 λεπτά των τελευταίων 17 χρόνων τα πέρασα κοιμισμένη από νάρκωση σε ένα ψυχρό χειρουργείο. Πουθενά αλλού. Ούτε στο κρεβάτι μου,...

Κέντρο Αθήνας και φθινόπωρο και φύλλα πεσμένα και δέντρα σε χρώματα κόκκινα και ουρανός που μοιάζει με μάρμαρο και πρόσωπα απρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά, μόνο ένα...

Τα χέρια του… Τα χέρια του είναι καταφύγια. Ακουμπάω πάνω τους τις λύπες μου και τα παράπονα και εκείνα τα ηρεμούν μέχρι να αποκοιμηθούνε. Τοποθετώ...

Επιβιβαστήκαμε στο «αεροπλάνο» πανέτοιμοι για το ταξίδι. Κλείσαμε την πόρτα πίσω μας αφήνοντας έξω τον υπαρκτό κόσμο, τον πεζό κόσμο, τον κακό κόσμο, εκείνον που...

Σε κάτι υπόγεια μαγειρεία, χωμένα στο κέντρο της Αθήνας, λίγο σκοτεινά, λίγο παρακμιακά, ανεπιτήδευτα ρετρό, που διατηρούν τη γνησιότητα των περασμένων χρόνων, που δεν επιδόθηκαν...

Οι υπέρτατες στιγμές… Κι αν έρχονται, θα φύγουν και θα είμαστε πάλι από την άλλη μεριά του τούνελ, εκεί, λίγο πριν πάρουμε βαθιά ανάσα και...

  Της είχε δώσει ραντεβού στο Θησείο, παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού. Είχε σκοπό μετά τη συνάντησή τους να την πήγαινε στο αγαπημένο της...