Πτήση 204

Επιβιβαστήκαμε στο «αεροπλάνο» πανέτοιμοι για το ταξίδι. Κλείσαμε την πόρτα πίσω μας αφήνοντας έξω τον υπαρκτό κόσμο, τον πεζό κόσμο, τον κακό κόσμο, εκείνον που -ούτε κατά διάνοια- δε μας καταλαβαίνει.
 
Δεν κάτσαμε στις θέσεις μας, αντίθετα, άναρχα τριγυρνούσαμε παντού σαν δαίμονες, σαν αερικά, σαν έκπτωτοι άγγελοι ψάχνοντας να βρούμε τους κόσμους που υπάρχουν στα περίεργα μυαλά μας.
 
Και ξεκινήσαμε για ταξίδι αστρικό. Και το «αεροπλάνο» απογειώθηκε από το ονειροδρόμιο και καθώς ανέβαινε έγινε διαστημόπλοιο και μετά καράβι που ταξίδευε στα σύννεφα κι έπειτα ένα αμάξι με φτερά!
 
Κι ανακαλύψαμε νέα μέρη και νέα σύμπαντα και φτάσαμε σε άλλους πλανήτες και γνωρίσαμε νέα άστρα. Κατεβήκαμε απότομα στον Άδη, σε μυστικούς λαβυρίνθους και σκοτεινά σοκάκια και κάπου εκεί ο ταύρος μου έκανε κομμάτια το κόκκινο πανί που του ύψωσες. Υποσχέθηκες πως πάντα θα το υψώνεις. Υποσχέθηκε πως πάντα θα το κομματιάζει.
 
Σε μια μυσταγωγία ονειρική, σκοτάδι και φως δέθηκαν σε έναν ιερό κόμπο καταδικασμένο κι ευλογημένο να μην μπορεί να λυθεί. Αστροβροχή μας ξέπλυνε και φωτιά μας εξιλέωσε. 
 
Η πτήση 204 είχε ολοκληρωθεί γι’ αυτή τη φορά. Το «αεροπλάνο» προσγειώθηκε γι’ αυτή τη φορά. Ως την επόμενη ας ζήσουμε πεζά, ρηχά και ανόητα. Ως την επομένη ας φυτοζωούμε. Ως την επόμενη πτήση…
 
Εύα Κοτσίκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *