Ιωάννα Πιτσιλλή

Ίσως να φταίει αυτή η καταραμένη επιδημία που μας κράτησε όλους σε απόσταση. Είχα ξεχάσει πώς είναι το στόμα μου. Δεν το έβλεπα συχνά και...

Το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα. Σηκώθηκα αποφασισμένη. Από το ζεστό κρεβάτι μου. Με τρεμάμενα χέρια και με το μέτωπο να στάζει ιδρώτα. Μια φωνή μέσα μου...

Εκείνον τον Οκτώβριο θυμάσαι; Μου έστελνες φωτογραφίες από τη θάλασσα. Δε χόρταινα να τις βλέπω. “Στείλε μου μερικά βίντεο αν μπορείς”, σου είχα πει σε...

Βρίσκομαι μόνη στο σπίτι μαζί με τα σκυλιά μου. Χαζεύω από το μπαλκόνι μου τη βροχή. Ο Όλιβερ κάθεται ήσυχος δίπλα μου ενώ η Λιλή...

Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κλαίει. Τα δάκρυά της μια μικρή βροχή. Κάποια διάφανα, κάποια άλλα πάλι κόκκινα. Μάλλον θα είναι αυτά της καρδιάς....

Εκείνος. Κάθεται στην αίθουσα αναμονής. Έχει τα μάτια κλειστά. Το αριστερό του χέρι ακουμπάει στη δεξιά μεριά του στήθους του. Από τους μορφασμούς του προσώπου...

Την ερωτεύτηκα ακαριαία. Ναι ίσως αυτή να είναι η σωστή λέξη, ακαριαία.  Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο, κανένας δρόμος διαφυγής. Προσπάθησα πολλές φορές να τραβήξω το...

«Τι πρέπει να κάνω;» Ο Άγης επανέλαβε την ερώτηση, αυτή τη φορά λίγο πιο δυνατά, λες και έφταιγαν τα χαμηλά ντεσιμπέλ της φωνής του που...

Έκτη Δημοτικού, μάθημα τέχνης. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και το κλίμα είναι εορταστικό. Αγιοβασίληδες, αγγελάκια και χιονάνθρωποι. Χαρτόνια, μπογιές, πινέλα, ψαλίδια και όλα τα σχετικά. Δεν είμαι...

I: Συνήθως απαντάει στο τρίτο χτύπημα. «Είσαι σπίτι;» «Ναι» «Βολτίτσα;» «Σε πόση ώρα;» «Σε πέντε» «Σας περιμένω» Και αυτό κάνει. Στέκεται στην πιλοτή της πολυκατοικίας...

I: To ραντεβού είχε καθοριστεί για τις πέντε ή τουλάχιστον εγώ αυτό είχα σημειώσει στην ατζέντα του κινητού μου. Αφού άφησα το αμάξι στο χώρο...

  Ι:             «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει μια παροιμία και είναι από τις...

Ι: Με τον Αποστόλη είμαστε φίλοι από το δημοτικό. Έχουμε πολλά κοινά αλλά και διαφορές και αυτό καθιστούσε τη σχέση μας πολύ ιδιαίτερη. Μεγαλώσαμε μαζί...

Το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν ήθελα με τίποτα να το ανοίξω. Ήταν σαν να άνοιγα την ίδια ώρα πληγές. Έτσι το είχα...

Ι: Η αλήθεια είναι πως τη φοβόμουν. Ήταν αυστηρή. Αυστηρή και επιβλητική. Πιο πολύ τη θυμάμαι να μου θυμώνει παρά να μ’ αγκαλιάζει. Να μου...

Ι: Η Σμαρώ, όταν πήρε την απόφαση να στεφανωθεί τον Σαράντη ήξερε πάνω κάτω τα προβλήματα που θα καλείτο να αντιμετωπίσει όντας είκοσι χρόνια μικρότερή...

Ι: Η θεία Ρηγίνα είναι ο τύπος της θείας που δε θα έπρεπε να απουσιάζει από καμία απολύτως οικογένεια. Δεν έχει βάλει στεφάνι ποτέ και...

Ι: «Μετά τη βροχή, λιακάδα». Είναι η αγαπημένη φράση της γιαγιάς και ό,τι μου έχει απομείνει ως κληρονομιά, μαζί με μια ξύλινη σκαλιστή εταζέρα, για...

I: Είναι ξημερώματα Κυριακής και πριν καλά καλά ανοίξει το μάτι μου λαμβάνω στο κινητό μου ένα μήνυμα από τη Φρύνη. Στην Κίνα λέει, νοικιάζουν...

Ι: Θα ήταν βραδάκι Πέμπτης όταν η Φωτούλα με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας. Δυσκολευόταν να ανασάνει και οι λέξεις έβγαιναν πολύ δύσκολα από το στόμα της....

Ι: Η Δρόσω δεν κληρονόμησε το ταλέντο της γιαγιάς στη ραπτική. Όχι. Της Δρόσως δεν έπιαναν τα χέρια της. Περνούσε ώρες ατελείωτες και μέρες ακόμη...

I: Το κεφάλαιο «άντρες» το είχα κλείσει μέσα μου. Για σιγουριά, κρέμασα λουκέτο και πέταξα το κλειδί. Από το γάμο μου κράτησα μόνο τη Μελίνα....

I:-Πες μου, Ροβένα, τι φοβήθηκες πιο πολύ; -Ότι δε θα ξανάβλεπα τα μάτια της. Ότι δε θα ήμουν δίπλα της να τη βλέπω να μεγαλώνει....

Ι: Η κυρία Αδαμαντίνη είναι η γιαγιά της διπλανής πόρτας. Λάθος. Είναι η σούπερ γιαγιά που θα ήθελες να μένει δίπλα από την πόρτα σου...