Η Αθήνα είναι γεμάτη όμορφες γωνιές. Εγώ όμως αγαπώ και τις -αντικειμενικά- λιγότερο όμορφες. Παλιές πολυκατοικίες στην Ομόνοια, εγκαταλελειμμένα σπίτια στα Εξάρχεια, γκράφιτι στο κέντρο και εκείνα τα σιδερένια παλιά ασανσέρ, όπως αυτό σε μια ασφαλιστική που δούλευα στη Φιλελλήνων στο Σύνταγμα, που τα παίρνει το μάτι σου καθώς περνάς έξω από κτήρια πολλών χρόνων.
Τα εσωτερικά κάποιων πολυκατοικιών δε, που βαστούν εδώ και δεκαετίες στις Αθηναϊκές συνοικίες, ενώ κάποιους μπορεί να τους τρομάζουν, εμένα με γοητεύουν. Σκούρα μάρμαρα, μουντά χρώματα στις εισόδους, επιβλητικοί καθρέφτες, ψηλά ταβάνια, φωταγωγοί, κάποιο γκισέ για θυρωρείο, απόκοσμη ησυχία. Ενεργειακά φορτισμένοι χώροι καταμεσής της Αθήνας που κουβαλούν τις αύρες των ανθρώπων που έζησαν μέσα σε αυτούς. Αμπαρωμένα παραθυρόφυλλα που πίσω τους φυλακίζουν ιστορίες.
Έχω μία διαφορετική θεώρηση για την ομορφιά. Βρίσκω βαρετή την καθιερωμένη, την επιφανειακή, αυτή που δε χρειάζεται να την ψάξεις για να την ανακαλύψεις. Αυτή που σου δίνεται στο πιάτο. Αντιθέτως θαυμάζω εκείνη που κρύβεται πίσω από ταλαιπωρημένες όψεις, πληγές, που έχει φθαρεί με τα χρόνια, που για να τη δεις πρέπει να κάνεις βαθιές βουτιές όπως αυτές που κάνεις για να βρεις ένα μαργαριτάρι καλά κρυμμένο σε ένα χορταριασμένο όστρακο. Αυτό ισχύει τόσο για τα μέρη, όσο και για τους ανθρώπους.
Πόσο όμορφη λοιπόν η Αθήνα μου! Όμορφη μέσα από τις πληγές της, τις χαρακιές και τα σημάδια της. Όμορφη μέσα στην παρακμή και τα νεοκλασικά της. Όχι όμορφη με μια ομορφιά που τη βλέπεις με γυμνό μάτι, μα με μια ομορφιά γοητευτική, αισθαντική.
Εύα Κοτσίκου
*Φώτο από Πατησίων, κοντά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
