Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το ταβάνι. Τα χέρια ακουμπημένα στα πλαϊνά. Εκεί που έπρεπε το καθένα. Τα πόδια ευθεία και κολλητά. Τα σεντόνια τεντωμένα. Καμία ζάρα. Ούτε πιέτα, ούτε σούρα. […]
Guest Μεταξύ μας
355 posts
Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του αποσημεριού, γυαλίζει σαν θεριό που ξεπήδησε από τα κύματα. Πόρτα τον λένε οι ντόπιοι γιατί στην ανατολική μεριά του, υψώνεται πόρτα λίθινη από Θεό φτιαγμένη, […]
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πολλοί ασχολούμαστε με απολογισμούς, ισολογισμούς, οριστικοποιούμε τον προϋπολογισμό μας για την επόμενη χρονιά και πολλά άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα! Κάποιοι μένουν μόνο στους αριθμούς που κατακλύζουν τις οθόνες και τις ντάνες από εκτυπωμένα χαρτιά, γιατί αυτό τους βολεύει! Κάποιοι, γιατί έτσι θέλουμε και μπορούμε, το επεκτείνουμε […]
Δεν ξέρω τι μετάνιωνες… Χαθήκαμε… το ξέρω, δε σ’ αρέσει. Ο κόσμος είναι τεράστιος και οι κανόνες ακόμα εκεί. Σ’ το έλεγα πάντα μα ακόμα φαντάζεσαι πως θα έρθω σαν ένας άλλος πρίγκηπας να σε αναζητήσω. Το ξεχνάς και αδιαφορείς για τη λογική που πολύ μ’ αρέσει να ακούω. Ίσως […]
Ο μοναδικός δρόμος που αξίζει να διανύσεις είναι ο δρόμος που οδηγεί στην γνωριμία με τον εαυτό μας. Είναι δύσκολος και δύσβατος αλλά αξίζει η διαδρομή. Το εισιτήριο είναι χωρίς επιστροφή. Ταξιδεύουμε με μοναδικό συνεπιβάτη τις εμπειρίες μας και αποσκευές την ελπίδα και τα όνειρα για έναν καλύτερο προορισμό. Ο […]
Κοίτα πίσω απ’ τα σύννεφα Υστερα μου λες πως καταλαβαίνεις τη ζωή… Πώς να σε πιστέψω; Αφού δεν αντικρύζεις την ψυχή σου και αδυνατείς να δεις τι και πώς, πού και γιατί. Ακόμα και το μεγαλύτερό σου δάχτυλο δεν είναι αρκετά μεγάλο για να σε καλύψει. Αν δεν αφήσεις τα […]
Δύο βήματα μπρος, δύο βήματα πίσω, προσποίηση, ξεφεύγω, στάζει ένα δάκρυ, το σκουπίζω με μια κίνηση να μην το δει κανείς, γυρίζω το βλέμμα μου, σε ψάχνω, σε βρήκα, το είδες… είδες το δάκρυ, είδες το μυστικό μου. Η προσποίηση απέτυχε. Άκουσες το κρυστάλλινό μου δάκρυ να πέφτει απ’ τα […]
Πόσο πολύ σε αγάπησα άραγε; Με ποια δύναμη έκλεινα επιδεικτικά τα μάτια μου σε όλα σου τα λάθη, σε όλες σου τις αδυναμίες… έλεγα στον εαυτό μου πως αξίζει για σένα να παλέψω, να αναμετρηθω με όλους τους φόβους και τους δαίμονές μου. Να σ’ αγαπώ δυνατά, κάθε μέρα και […]
Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη στη μήτρα και μετα… με το πρώτο φως, πριν καλά καλά μάθει να περπατά, άρχισε το κακό. Θα ήταν – δε θα ήταν χειμωνας; Γενάρης, […]
Μ’ αρέσουν αυτά τα ανεπαίσθητα χάδια στην ψυχή που μπορεί να μην έχουν καν πρόσωπο (μπορεί και να έχουν. Μπορεί σταδιακά συνειδητά, ή και υποσυνείδητα να μορφοποιούνται). Μ’ αρέσουν αυτά τα απρόσμενα, τα ουρανοκατέβατα, που σε αφηνουν κόκκαλο να διερωτάσαι από πού σου ήρθε. Μ’ αρέσουν τα λοξά, […]
Σε αγαπώ τόσο, ώστε να σε τοποθετώ στα πιο μακρινά μου όνειρα. Σε αγαπώ τόσο, ώστε να σε θυμάμαι τότε που δεν υπήρχες. Άγριος άνεμος, μνήμες, υγρά ξημερώματα… φάνηκες. “Θα μείνω” είπες, κι εγώ ένιωσα. “Θα σε κρατήσω για πάντα”. Κόκκινο κρασί στάζει από τα χείλη σου και εγώ ζητώ […]
Μια προς μια παρακολουθώ τις άμυνές μου να παραδίνουν τα όπλα νικημένες. Προσπάθησα πολύ, δε σ’ το κρύβω. Προσπάθησα να αντισταθώ σε όλα όσα με έκανε να νιώσω το πρώτο σου βλέμμα. Όσα αισθάνθηκα όταν άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή σου. Όσα αισθάνομαι καθημερινά καθώς “τυχαία” τα μάτια μας […]
Βγάζω και απόψε τις λέξεις μου να τις πουλήσω ξεδιάντροπα, στο πρώτο πεζοδρόμιο που θα βρω. Όχι! Δε’ μου χει μείνει ντροπή, ούτε κανένα άλλο συναίσθημα. Κανένα. Δε νιώθω τίποτα πια. Ναι, τα κατάφερα τελικά. Έγινα αναίσθητος! Σκληρός και αναίσθητος όπως πάντα ονειρευόμουν. Σκληρός και αναίσθητος όπως όλοι αυτοί που […]
Είναι αυτοί που το παίζουν σκοτεινοί. Θα τους δεις να φοράνε μαύρα ρούχα, να κλείνουν τα μάτια όταν ακούν μουσική, ενώ σκέφτονται την ίδια ώρα από μέσα τους “εντάξει τα κατάφερα; πουλάω μούρη;” Είναι και αυτοί οι σκοτεινοί που έχουν χαθεί μες στο σκοτάδι τους. Μαύρισε η ψυχή τους από […]
Σε ακούω να φωνάζεις. Μη φωνάζεις, ταράζεται η ψυχή μου. Τρέμει η καρδιά μου, ο χτύπος της γίνεται αλλόκοτος, δυνατός μα ανήσυχος. Δε μ’ αρέσει καθόλου όταν φωνάζεις. Σε εμένα δε φώναξες ποτέ σου. Με εμένα γελούσες πάντα, θυμάσαι; Γελούσαμε μαζί, θυμάσαι; Τότε η καρδιά μου δεν έτρεμε από φόβο, […]
Ήταν μια νύχτα αλλόκοτη απ’ την αρχή. Μια νύχτα που είχα κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς με μένα και βάλθηκα να κάνω κάτι με δαύτους, μα δεν ήξερα τι. Να τους κλείσω; Ή να τους σκίσω να ξεμπερδεύω; Είχα χαθεί για μια ακόμη φορά σε δρόμους άγνωστους. Παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθα […]
Είμαι ένας λύκος. Ξεκάθαρα, είμαι, με όλα τα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας λύκος. Και σιγά σιγά βλέπω ότι οι λύκοι γινόμαστε όλο και πιο πολλοί και η αγέλη μεγαλώνει. Πως; Και τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει πως κάποιος αφιέρωσε λίγο από το χρόνο του, που για όλους μας […]
Προσπαθώ να ξεχαστώ. Να πάρω το μυαλό μου έστω και για ένα λεπτό από τη σκέψη σου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για κάτι άλλο. Να ξεφύγω λίγο, μια φορά μονάχα, απ’ την έμπνευση που μου επιφέρει η μορφή σου. Η δική σου αγαπημένη μορφή… Λέω να γράψω για τα […]
Η ζωή ολόκληρη του καθενός μας αξίζει για αυτές τις δυο, το πολύ τρεις στιγμές. Καθένας μας θα τις θυμάται σαν ορόσημο στη ζωή του, γιατί του έδωσαν μιαν νέα οπτική πραγμάτων, ή, γιατί τον ακούμπησαν με έναν τρόπο μυστικό, απόλυτα τρυφερό, μα συνάμα ξεκάθαρα ερωτικό. Και από τότε γεννήθηκε […]
Κατεβάζω ρολά. Κλειδαμπαρώνω πόρτες. Πετάω κλειδιά και εύχομαι κανείς να μη βρει τρόπο να ανοίξει. Αυτή η ιδέα πραγματικά με αναπαύει. Και χάνομαι στον κόσμο μου. Εγώ και ο κόσμος όλος. Εδώ σας βρίσκω όλους. Έναν προς έναν. Μόνο που δεν έχετε τα ίδια πρόσωπα. Ούτε τις ίδιες σκοπιμότητες. Εδώ […]
Άνοστο πλησίασμα. Άβολες θέσεις. Χέρια να κρέμονται δίχως σκοπό. Βλέμματα στο κενό. Εσωτερικά ταξίδια με ανώμαλες προσγειώσεις στην πορεία και βέβαιο τέλος. Λόγια ανείπωτα. Στραγγαλισμένα συναισθήματα. Φόβοι στο κόκκινο. Τόλμη στο μηδέν. Εγώ εδώ και εσύ εκεί. Καθένας στον μικρόκοσμό του κλειδωμένος. Δρόμοι παράλληλοι. Μονόδρομοι και αδιέξοδοι. Κατακρεουργημένες ανάγκες. Ευνουχισμένη […]
Πεθαίνω! Ίσως και να αυτοκτονώ σε δόσεις! Ευτυχία; Ουτοπία! Για μένα τουλάχιστον! Και όποιος λέει το αντίθετο, υποπτεύομαι πως ψεύδεται ασύστολα. Μου πήρε τη μισή ζωή μου για να καταλάβω πως ποτέ δε θα μπορέσω να ευτυχήσω μετά των άλλων. Δυσνόητη όσο τίποτα άλλο για μένα η τυποποιημένη ικανοποίηση που […]
Σταύρωση! Σήμερα… Έστω σήμερα… Ας αποποιηθούμε όλοι το ρόλο του θύματος και ας μη μιλήσουμε για το βάρος του σταυρού μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο πια. Όλοι με την θέλησή μας ανεβαίνουμε τον όποιο Γολγοθά μας, αλλιώς θα παρατούσαμε κάτω το σταυρό και θα το βάζαμε στα πόδια. Ούτε τα […]
Δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ή δυο νομίσματα με την ίδια πλευρά; Ποιος ξέρει… Το μόνο σίγουρο ήταν πως κάποτε μοιράστηκαν τα πάντα τους και τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι στην ίδια αρένα, εχθροί μέχρι θανάτου. Κάποτε με μπλεγμένα χέρια βάδιζαν στον ίδιο δρόμο, τώρα γίνανε δυο ξένοι, δυο θανάσιμοι εχθροί. Τι […]
Άνοιξα δυο μαύρες σακούλες και τα έριξα όλα μέσα. Τις κατέβασα κάτω και τώρα περιμένω το σκουπιδιάρικο να ‘ρθει να τις πάρει. Όχι, δεν τις έδεσα. Ας πάρει ό,τι θέλει ο καθένας από μέσα. Εγώ δεν αναγνωρίζω πια τίποτα από αυτά ως δικό μου. Είμαι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Ούτε […]