Αν τα βλέπεις όλα μαύρα ή αν η γκαντεμιά σου χτύπησε απροειδοποίητα την πόρτα ή ακόμα χειρότερα αν αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι και ότι όλοι οι δρόμοι σου βγαίνουν σε αδιέξοδο τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Σίγουρα κάπου φταις κι εσύ λιγάκι. Δεν γίνεται για όλα να φταίνε πάντα οι […]
Guest Μεταξύ μας
393 posts
Μια φορά – δεν θυμάμαι να υπήρξε δεύτερη φορά – και έναν καιρό… άκου: «έναν καιρό;». Υπήρχε δηλαδή καμιά περίπτωση οι καιροί να είναι ταυτόχρονα δυο; Ο «Χιονούλης» και ο «Βροχούλης»; Ας πούμε; Το αναμενόμενο δηλαδή. Τι έλεγα; Α! ναι! Μια φορά και έναν καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια, σε […]
Ναι, οκ, το δηλώνω ευθαρσώς και με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Από μικρό παιδί ήμουν αισιόδοξος. Τότε που έπεσα από την κούνια δεν έβαλα τα κλάματα. Έσκασα στα γέλια για να δείξω χαρακτήρα. Είμαι τόσο πολύ αισιόδοξος που αν ανοίξετε οποιοδήποτε λεξικό δίπλα στη λέξη «αισιοδοξία» υπάρχει κολλημένη η […]
Αποζητούσε την ανέμελη ελευθερία του… την περασμένη του νιότη αναπολούσε…! Πολύ σύντομα, άχρωμα ένιωσε και πάλι τα φιλιά που τον πολιορκούσαν, τα χείλη του παρέμειναν χλωμά, άγευστες φάνταζαν πλέον οι ανάσες που τον τύλιγαν…! Η μουσική που ευελπιστούσε η καρδιά του να συνθέσει, παράφωνα ηχούσε… κατέληγε διαρκώς σε Χίμαιρα… μόνο […]
Ώρα εκτέλεσης: δώδεκα και τριανταπέντε μετά μεσημβρίας. Ακριβώς όπως το ονειρευόμουν. Να φεύγω μαζί με το τελείωμα της μέρας. Στα τρία μέτρα στήνουν την πιο κρυφή αλήθεια τους που είδαν μες τα θλιμμένα μου μάτια, και δεν την άντεξαν, να την εκτελέσουν φιλήδονα θέλησα. Ετυμηγορία: Αμάρτημα, θανάσιμο διέπραξαν οι θάλασσές […]
28 Φεβρουαρίου 2023, ξημερώματα ενός πένθιμου Μάρτη. Η είδηση στο κινητό μου με ταράζει. “Σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη”. 57 νεκροί κ άλλοι τόσοι αγνοούμενοι, απαθρακωμενοι. Μια Ελλάδα συγκλονισμένη. Με πνίγει ο θυμός και πιάνω το στυλό. Δεν μπορώ να χωνέψω αυτό τον κόσμο. Γίνεται άρθρο… Όχι, δεν μπορώ ακόμα, […]
Ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Να γελάσουν. Με ποιον; Μ’ εμένα. Τον πιο εύθραυστο του σχολείου. Τον πιο ευαίσθητο. Τον πιο αδύναμο. Τόσο άντρες ήταν. Και τόσο μάγκες. Έτσι πίστευαν αυτοί οι αλήτες για την πάρτη τους. Γιατί στην ουσία αυτό ήταν και τίποτα παραπάνω. Αλήτες. Ήμουν μαθητής της Ά τάξης […]
Αφιερωμένο στον άνθρωπο που τα άλλαξε όλα. Που έδωσε νόημα στην τόσο αδιάφορη ζωή μου. Τον άνθρωπο που περίμενε από πάντα η καρδιά μου και γι’ αυτό δε δέχτηκε ποτέ της να συμβιβαστεί με μετριότητες.Σήμερα, σ’ αγαπαω πιο πολύ από χθες, αλλά σίγουρα λιγότερο από αύριο. Γιατί κάθε ώρα, κάθε […]
Γράφτηκαν πολλές σελίδες για την αγκαλιά. Άφησέ με, να σου περιγράψω εγώ τι νιώθω για την αγκαλιά σου. Εκείνη που καρτερώ να έρθει. Θέλω να έρχεσαι να με αγκαλιάζεις όταν δε σ’ το ζητώ. Να μη μου λείπει τόσο όταν τη χρειάζομαι. Να κλείνω τα μάτια μου και να νιώθω […]
… το κόκκινο κρασί κυλούσε και έβρεχε το βελούδο που έντυνε τη λευκή της σάρκα… Καθώς πλησίαζαν, ο ένας ρουφούσε, εξ’ αποστάσεως ελάχιστων εκατοστών, τις εκπνοές του άλλου. “Κάποτε όλοι θα γίνουμε χώμα”, του είπε κι εκείνος, ανίκανος να φανταστεί τόση ομορφιά να χάνεται μέσα στη γη, αναστέναξε. “Πιστεύεις ότι […]
Μια καρδιά γεμάτη με πληγές έχεις στα χέρια σου. Την έραψες μόνη σου βελονιά – βελονιά. Δε χρειάστηκες βοήθεια. Σηκώθηκες μόνη σου. Καμιά συναισθηματική “πατερίτσα” δε σε στήριξε. Τα κατάφερες! Λένε ότι σε αυτόν που έχει δει το απόλυτο σκοτάδι και έχει νιώσει την παγωνιά της ψυχής, ανήκει το φως. […]
2024 Ευχές. 2024 Αγκαλιές. 2024 αληθινά συναισθήματα. Να θυμάσαι το νέο έτος ξημερώνει σε λίγο. Να είναι γεμάτο θετικά μηνύματα! Να πορεύεσαι στο φως , ακόμα και όταν όλα γύρω σου σκοτεινιάζουν. Αν έχεις ένα χέρι να σε κρατάει όταν πέφτεις, είσαι ευλογημένος. Αν έχεις έναν άνθρωπο να ακούσει τον […]
Τον προίκισε η ζωή με τις χάρες όλες! Και νέος ήταν, και ωραίος και γοητευτικός! Του κληροδότησε όμως ένα ελάττωμα, τον προίκισε με περισσότερο συναίσθημα, τον στιγμάτισε με το “αμάρτημα” της βαθύτερης σκέψης. Παραμονή ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ήταν! Έκανε όλα τα πρεπούμενα, όπως η καρδιά και η λογική του υπαγόρευαν. Πήρε και […]
Ατενίζω το μέλλον μόνο γιατί το παρελθόν έχει χαθεί. Τώρα πια. Μακάριος όποιος έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τη φυλακή του χθες. Αυτή που με υγρασία και καμιά προοπτική σε αλυσοδένει. Υπάρχει, λένε, μια πόρτα ανοιχτή, έτοιμη να σου χαρίσει τα μεγαλύτερα θαύματα. Δεν ξέρω αν είσαι άγνωστο παρελθόν, παρόν […]
Χριστούγεννα σε λίγο κι όλα είναι στολισμένα γιορτινά, εντυπωσιακά. Παιδάκια θα ψάλλουν τα κάλαντα, θα πλημμυρίσει το σπίτι μυρωδιές και νοστιμιές. Μα είναι και κάποια Χριστούγεννα που δε διαγράφονται ποτέ από τη μνήμη σου, όσα χρόνια και εάν περάσουν. Στο σπίτι στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά που […]
Αύριο ξημερώνει του Αγίου Διονυσίου. Μια εκκλησία με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της. Εκεί που έλεγα θα λυγίσω, δε θα τα καταφέρω, με τραβούσε κοντά της. Δε με ένοιαζε εάν τα δάκρυά μου ήταν σε δημόσια θέα, εάν μου έφευγαν μικρά αναφιλητά. Ήμουν εκεί, προστατευμένη, κάτω από τις φτερούγες του […]
Περπατώ για ώρες πάνω στα κύματα πέρα δώθε. Δε νοσταλγώ τίποτα, δεν περιμένω κανέναν να περπατήσει μαζί μου. Νιώθω ελεύθερη. Αποσύνδεση απ’ όλα σε τούτη την πληκτική ζωή… Ονείρεμα, πέταμα ψηλά, όχι όμως κοντά σου γιατί με καίει η φωτιά σου. Είμαστε σχεδόν απ’ την ίδια πύρινη φλόγα… Έρχομαι, σε […]
Ξέρεις, είμαι από αυτούς τους δύσκολους ανθρώπους που όσο τους πλησιάζεις, τόσο απομακρύνονται. Αμυντική στάση του οργανισμού, για να με προστατέψει από την μετωπική σύγκρουση. Η δύναμη από το βέλος στην καρδιά είναι επικίνδυνη και εγώ με τα χρόνια έγινα υπερπροστατευτική. Δεν πιστεύω στις βαρύγδουπες δηλώσεις που γίνονται για τον […]
Όταν σε άκουσα για πρώτη φορά, ένιωσα να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα! Το ηχόχρωμα της φωνής σου ήρθε και αναστάτωσε τη ζωή μου. Εγώ που τα είχα όλα τακτοποιημένα στα κουτάκια μου τοποθετημένα, που τα είχα βρει με τη μοναξιά μου και ήμασταν οι καλύτερες κολλητές. Ήρθες και τάραξες τις […]
Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η μεγαλύτερη αρχή σου; Πόσα γραμμάρια ψυχής έχει η αντοχή και πόσα η τόλμη ώστε “οι πρώτοι να γίνουν τελευταίοι”; Πόσο γρήγορα μπορεί να κρυώσει ο […]
Να ξεσκαρτάρεις τη ζωή σου, λένε, να ξαλαφρώσεις, να κάνεις χώρο να χωρέσουν νέες συνθήκες, νιόφερτες καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που καθυστερημένα ήχησαν και πολιορκούν την ήδη χαρτογραφημένη σου πορεία! Ποιος τάχα δεν μπήκε σ’ αυτόν το πειρασμό με την πρώτη αγανάκτηση! Ποιος δεν αναζήτησε εκείνο το σφουγγάρι που απαλείφει […]
Αγαπώ τις μαυρόασπρες φωτογραφίες. Τις βραχνές φωνές. Τους ώμους. Τα θλιμμένα μάτια. Τη φθινοπωρινή βροχή. Τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθούν. Τους τολμηρούς. Αυτούς που δεν τους νοιάζουν οι συνέπειες των προσπαθειών τους να στήσουν έστω και μια πρόσκαιρη παράγκα ονείρων. Αγαπώ τη μυρωδιά των δαχτύλων μετα […]
Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε, εγώ δεν ήμουν ούτε για εδώ. Βλέπεις, δεν είμαστε καμωμένοι όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε για τα ίδια πράγματα. Ξέρω, δεν μπορείς να με […]
Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά του. Πόσα τάματα να τους κάνω ακόμη; Κρέμασα κομμάτια απ’ τη σάρκα μου, άφησα τις επιθυμίες μου δίχως τροφή, σακάτεψα τα όνειρά μου, κουτσούρεψα τη […]
18.7.23. 00:04 Κάθε βράδυ στάζουν τα δάκρυα του άστρου σου στης κεφαλάς μου το μαύρο. Έτσι κι εγώ απόψε είπα να μείνω ξάγρυπνη να τ’ ανταμώσω. Στάθηκα στο παράθυρο και διάλεξα από όλα τα αστέρια αυτό με το πιο μελαγχολικό χαμόγελο. Ήμουν σίγουρη πως ήταν το δικό σου (ναι, όλα […]