Μια εικόνια χίλιες λέξεις – προσμονή
Δεν είμαι το λιμάνι σου. Ποτέ δεν ήμουν. Μια σανίδα σωτηρίας ήμουν πάντοτε για σένα. Ποτέ σου δεν ταξίδεψες για να με βρεις και ν’...
Δεν είμαι το λιμάνι σου. Ποτέ δεν ήμουν. Μια σανίδα σωτηρίας ήμουν πάντοτε για σένα. Ποτέ σου δεν ταξίδεψες για να με βρεις και ν’...
Αέναη η αναζήτηση της προσωπικής ευδαιμονίας. Συνδέεται όμως τελικά, με την ευτυχία που όλοι αναζητούμε; Η ζωή κάνει κύκλους και στο σημείο που ξεκίνησες θα...
Δεν ήταν στις προθέσεις μου, τυχαία ήταν η επίσκεψη στο φωτογραφικό άλμπουμ της νιότης μου, αλλά μού θύμισε πόση αθωότητα είχε “ή αλητεία μας” τότε....
Η ώρα πέντε και κάτι μα δεν κλείνει το μάτι. Η ζέστη είναι αφόρητη κι εγώ παλεύω με τα μαξιλάρια μου. Αλλάζω πλευρό και τρόπο...
Το τραύμα Χρόνια το κουβαλούσε. Από μικρό παιδί. Το έπαιρνε μαζί της στη σχολική της τσάντα. Το φορούσε άλλοτε στην πλάτη της σαν μπέρτα και...
Έκρυψα ένα χάρτινο κουτί κάτω από το κρεβάτι μου. Είναι παλιό, απο κάτι ξεχασμένα μποτάκια της μαμάς νούμερο 38, λιωμένο σε δύο γωνίες γιατί κάποτε...
Είχε από χρόνια ξεριζώσει αυτή την εικόνα από μέσα της. Κι ας ήταν ό,τι είχε περισσότερο ανάγκη να ζήσει στο παρόν της. Ένα καλοκαιρινό σκηνικό...
Καθόλου δε με έβλαψε! Ήμουν και παραμένω ρομαντικός, ονειροπόλος, εμπιστεύομαι ακόμα τους ανθρώπους! Βάζω χρώμα στη ζωή, τα σκοτεινά με φως τα ντύνω. Στα ταξίδια...
…είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να προσπαθήσεις να ζεις με την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου που έφυγε από τη ζωή πρόσφατα… …είναι απίστευτο το γεγονός...
Και δέχομαι ευχές από φίλους και φίλες κολλητές. Ξύπνησε ο ποιητής μέσα μου. Ή καλύτερα ξύπνησα εγώ με μεγάλα κέφια γιατί σήμερα έχω την τιμητική...
Πώς άλλαξες έτσι; Σαν να ομόρφυνες πιο πολύ; Σαν να ψήλωσες κι άλλο; Κι αυτό το ωραίο λουλουδάτο άρωμα που φοράς, μυρίζει τέλεια! Έτσι μου...
… τόσο κοντά είναι το σχολείο μου από το σπίτι. Κάθε απόγευμα, την ώρα που πηγαίνω για μάθημα, κάνω ένα τσιγάρο. Πριν περάσω την πόρτα...
Το πρώτο μεγάλο ψέμα ήταν ότι κέρδισα το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού “Ταχυδρόμος”. Ήξεραν γιατί με αποκαλούσαν “Βαρόνο Μινχάουζεν” στην οικογένειά μου....
Έστησε βίγλα εκεί, που ανθρώπου μάτι διστάζει να σταθεί! Θέλει τόλμη η εποπτεία της ζείδωρης γαλήνης, απαιτεί σθένος της μοναχικότητας η γοητεία. Πόσο ρίσκο κρύβει...
Πελώρια γκρίζα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό. Θα βρέξει; Δε θα βρέξει; Αυτή είναι η ερώτηση. Φτιάχνω τον αγαπημένο μου καφέ και βγαίνω στη βεράντα. Ένα...
Ήρθε και η άνοιξη… και τα λουλούδια ανθίζουν, μοσχοβολά ο τόπος, γέμισε χρώματα και αρώματα που μας μεθούν! Ο ήλιος άρχοντας και βασιλιάς με τις...
Μια φορά κι έναν πολύ βροχερό καιρό ήταν η Δευτέρα. Η συγκεκριμένη Δευτέρα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Είχε και όνομα και ιδιότητα. Τη...
Όχι ότι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, έτσι, κουβέντα να γίνεται… Βασικά μου φαίνεται ότι κρατάει αιώνες. Κάνει κρύο τσουχτερό. Αλλά δε χιονίζει. Αν έριχνε έστω και...
Ήρθε ακριβώς στην ώρα του. Επικοινωνούσαμε συχνά διαδικτυακά, μα πρώτη φορά τον έβλεπα. Δική του ήταν και η πρωτοβουλία της δια ζώσης γνωριμίας μας! Εντυπωσιακό...
Να είναι ευωδιαστές οι λέξεις σας. Γάργαρες οι σκέψεις σας. Ηλιόλουστες οι γραφές σας. Χιονισμένες πλαγιές οι σκέψεις σας. Δηλαδή λευκές. Αγνές. Καθάριες. Χρυσαφένιες οι...
Όχι, καρδούλα μου. Δε θα σου απολογηθω για όλες εκείνες τις στιγμές που ήμουν δίπλα σου ψυχή και σώμα. Γνωρίζεις και γνωρίζω. Θα σου απολογηθω...
Ούτε αυτός μπορεί να καταλάβει εμένα φυσικά. Να νιώσει τον πόνο μου. Που μαυρίζει το μέσα μου κάθε φορά που βρέχει και βραχυκυκλώνεται ο εγκέφαλός...
“Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…” Θυμάμαι που έκανε κρύο. Θέρμανση δεν είχαμε ποτέ...
Κάποιες ψυχές είναι τόσο αναλαφρες πάρα το βάρος του…. Ίσως ακριβώς γι’ αυτό Γιατί γνωρίζουν πώς είναι να κουβαλας τόσο βαρυ φορτίο και δε θέλουν...
Όμορφες μέρες… (ακόμα πιο όμορφες νύχτες) Ναι, είναι γεγονός, τα Χριστούγεννα είναι κοντά. Πολύ κοντά. Μια ανάσα μοναχά. Σπίτια και δρόμοι φορέσαν τα καλά τους....