Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε, εγώ δεν ήμουν ούτε για εδώ. Βλέπεις, δεν είμαστε καμωμένοι όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε για τα ίδια πράγματα. Ξέρω, δεν μπορείς να με […]
Guest Μεταξύ μας
371 posts
Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά του. Πόσα τάματα να τους κάνω ακόμη; Κρέμασα κομμάτια απ’ τη σάρκα μου, άφησα τις επιθυμίες μου δίχως τροφή, σακάτεψα τα όνειρά μου, κουτσούρεψα τη […]
18.7.23. 00:04 Κάθε βράδυ στάζουν τα δάκρυα του άστρου σου στης κεφαλάς μου το μαύρο. Έτσι κι εγώ απόψε είπα να μείνω ξάγρυπνη να τ’ ανταμώσω. Στάθηκα στο παράθυρο και διάλεξα από όλα τα αστέρια αυτό με το πιο μελαγχολικό χαμόγελο. Ήμουν σίγουρη πως ήταν το δικό σου (ναι, όλα […]
Αγαπημένη μου Αλίκη, Σου γράφω απο τη χώρα που κάποτε κατοίκησες. Πάει καιρός από τότε. Ξέχασες εδώ κάτι δάκρυα, το μαύρο καπέλο του τρελολαγού και τα κόκκινα γοβάκια που σου χάρισε η Ντόροθυ. Δεν καταλαβαίνω γιατί παράτησες εδώ αυτά τα τόσο σημαντικά δώρα. Κάθε βράδυ τα δάκρυά σου πολλαπλασιάζονται και […]
Κάθε νύχτα κι ένας νεκρός άντρας πλαγιάζει δίπλα μου. Εδώ και χρόνια αφήνω κενό το χώρο στο διπλανό μαξιλάρι. Έρχεται πάντα την ίδια ώρα. Την ώρα που η μέρα φορά τα κατάλευκα σάβανά της και καρφώνει την κομματιασμένη σελήνη στο κεφάλι της. Σβήνουν οι ήχοι της πόλης. Όλα βουβά, μόνο […]
Συγχώρα με, Θεέ μου, που δεν αφέθηκα να γίνω βορράς για τα θηρία που ολημερίς τριγύρναγαν ζητώντας ακόρεστα να χορτάσουν την πείνα τους με μένα. Που δεν παρέδωσα τη σάρκα μου προς ακόνισμα των οδόντων τους. Που δεν παρέδωσα το αίμα μου προς ανακούφιση των διψώντων. Συγχώρα με, Θεέ μου. […]
Γλυκέ μου, Οδυσσέα, σου γράφω από τη μακρινή χώρα που επέλεξα να ζήσω. Μακριά από όλους αυτούς που σκοτώνονταν στο όνομά μου. Αυτός ο πόλεμος είπανε πως έγινε για ‘μένα. Για την ομορφιά μου που ξελόγιασε τον Πάρη, του πήρε τα μυαλά και με έκλεψε. Κι ύστερα όλοι αυτοί ξεκίνησαν […]
Είναι γνωστή η αξία, ο προορισμός του θ ε μ έ λ ι ο υ λ ί θ ο υ, όπου επάνω του στηρίζεται ένα ολόκληρο οικοδόμημα! Ευρύτατα όμως χρησιμοποιούνται και οι συγγενικές του έννοιες, μα δε θα σταθώ σ’ αυτές. Στόχος μου είναι ο θ ε μ έ λ […]
Με προσκάλεσε η αστροφεγγιά σε συνεστίαση. Η Πούλια, ο Αυγερινός, η Μεγάλη Άρκτος με την κόρη της, ήταν όλοι εκεί. Θύμισες τσιμπολογούσαμε και τις κούπες μας γεμίζαμε από το γιοματάρι της νιότης. Είχε παλιώσει το κρασί και η νοσταλγική επίγευση άνοιξε όλες τις κερκόπορτες. Δραπέτευσαν εικόνες από του υποσυνείδητου τη […]
Πλησίαζαν μεσάνυχτα! Οι αναμνήσεις τον έπνιγαν. Αδιαφόρησε για τις εσωτερικές συγκρούσεις, ενστικτωδώς οδηγήθηκε στον υπολογιστή του. “Η δικιά μου” έγραφε η σελίδα με το καταχωρημένο mail. Άναψε ένα τσιγάρο,που άσκοπα κάηκε στο σταχτοδοχείο. Ανάσα δεν πήρε, μέχρι που έβαλε την τελευταία του τελεία. “Πώς να ξανασυστηθούμε; Κινούμαστε σε αντίθετη […]
Μυρικασμοί ατέλειωτοι. Αναμασημένες σκέψεις. Φεύγουν, ξανάρχονται, επεξεργάζονται, αναλύονται τόσο ώστε να μένουν στεγνές. Μένει η πρώτη ύλη. Συντροφικότητα. Είναι άραγε τόσο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μας, ή μήπως εμείς το κάνουμε; Πόση μοναξιά μπορεί να αντέξει κάποιος άνθρωπος; Και πόση συντροφικότητα με λάθος προϋποθέσεις; Προυποθέσεις. Ποιες είναι τελικά αυτές οι […]
Γύρισε βαριεστημένα τα κλειδιά στην πόρτα, έβγαλε τις άβολες γόβες και μαζί όλο το dress code της δουλειάς και αφήνοντας απ’ έξω τον πολυφορεμένο ρόλο κατευθύνθηκε προς το ψυγείο. Ένα ποτήρι με το αγαπημένο της ημίγλυκο και μια γερή γουλιά ευχαρίστησης στα χείλη ήταν το εναρκτήριο της καθημερινής της ρουτίνας […]
Μιας και οι ψυχές αφέθηκαν ελεύθερες στη γη Και όμορφα, σοφά κορμιά τις συνόδευσαν εκεί Όλες οι εμπειρίες φαντάζουν σαν μαγεία Όλες οι αναμνήσεις γίνονται ιστορία Μιας και το διάβα στα χρόνια είναι απολαυστικό Και η σοφία του γνώθι σ’ αυτόν ταξίδι φωτεινό Όλες οι αναζητήσεις οδηγούν στη δύναμη του […]
Η εικόνα ενός παιδιού να κλαίει είναι γνώριμη και συνήθως εμφανείς οι λόγοι! Σπαράζει και η Παναγιά όμως με την εικόνα ενός παιδιού, όταν δακρύζει η ψυχή του και όχι τα μάτια του! Όταν προσπαθεί να παρηγορήσει τη μητέρα του ή να τη βγάλει από την απόγνωση που έχει βυθιστεί. […]
Παιδιά που δεν προλαβαν να ονειρευτούν, να ζήσουν, να ερωτευτούν, ούτε καν να πουν ενα ύστατο αντίο τους αγαπημένους τους. Παιδιά που έλιωσαν μαζί με σίδερα και λαμαρίνες, γιατι τόσο κοστολογήθηκε από κάποιους η ζωή τους. Παιδιά που αντι να διανύουν χιλιόμετρα με ένα σακίδιο στον ώμο, διανύουν χιλιομετρα προς […]
– Ένα ποτηράκι ακόμα και θα φύγω, υπόσχομαι! Είχε αφυδατωθεί η διάθεσή του για ζωή, περισσότερο απ’ το κορμί του. Φιλικός του χώρος, περιβάλλον αποδοχής, που να χωράει και το μέγεθος της απογοήτευσης, της θλίψης του, είχε γίνει το καπηλειό. Μόνιμο στέκι του αποτελούσε. Στην πιο απόμερη γωνιά, στο ίδιο […]
Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το ταβάνι. Τα χέρια ακουμπημένα στα πλαϊνά. Εκεί που έπρεπε το καθένα. Τα πόδια ευθεία και κολλητά. Τα σεντόνια τεντωμένα. Καμία ζάρα. Ούτε πιέτα, ούτε σούρα. […]
Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του αποσημεριού, γυαλίζει σαν θεριό που ξεπήδησε από τα κύματα. Πόρτα τον λένε οι ντόπιοι γιατί στην ανατολική μεριά του, υψώνεται πόρτα λίθινη από Θεό φτιαγμένη, […]
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πολλοί ασχολούμαστε με απολογισμούς, ισολογισμούς, οριστικοποιούμε τον προϋπολογισμό μας για την επόμενη χρονιά και πολλά άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα! Κάποιοι μένουν μόνο στους αριθμούς που κατακλύζουν τις οθόνες και τις ντάνες από εκτυπωμένα χαρτιά, γιατί αυτό τους βολεύει! Κάποιοι, γιατί έτσι θέλουμε και μπορούμε, το επεκτείνουμε […]
Δεν ξέρω τι μετάνιωνες… Χαθήκαμε… το ξέρω, δε σ’ αρέσει. Ο κόσμος είναι τεράστιος και οι κανόνες ακόμα εκεί. Σ’ το έλεγα πάντα μα ακόμα φαντάζεσαι πως θα έρθω σαν ένας άλλος πρίγκηπας να σε αναζητήσω. Το ξεχνάς και αδιαφορείς για τη λογική που πολύ μ’ αρέσει να ακούω. Ίσως […]
Ο μοναδικός δρόμος που αξίζει να διανύσεις είναι ο δρόμος που οδηγεί στην γνωριμία με τον εαυτό μας. Είναι δύσκολος και δύσβατος αλλά αξίζει η διαδρομή. Το εισιτήριο είναι χωρίς επιστροφή. Ταξιδεύουμε με μοναδικό συνεπιβάτη τις εμπειρίες μας και αποσκευές την ελπίδα και τα όνειρα για έναν καλύτερο προορισμό. Ο […]
Κοίτα πίσω απ’ τα σύννεφα Υστερα μου λες πως καταλαβαίνεις τη ζωή… Πώς να σε πιστέψω; Αφού δεν αντικρύζεις την ψυχή σου και αδυνατείς να δεις τι και πώς, πού και γιατί. Ακόμα και το μεγαλύτερό σου δάχτυλο δεν είναι αρκετά μεγάλο για να σε καλύψει. Αν δεν αφήσεις τα […]
Δύο βήματα μπρος, δύο βήματα πίσω, προσποίηση, ξεφεύγω, στάζει ένα δάκρυ, το σκουπίζω με μια κίνηση να μην το δει κανείς, γυρίζω το βλέμμα μου, σε ψάχνω, σε βρήκα, το είδες… είδες το δάκρυ, είδες το μυστικό μου. Η προσποίηση απέτυχε. Άκουσες το κρυστάλλινό μου δάκρυ να πέφτει απ’ τα […]
Πόσο πολύ σε αγάπησα άραγε; Με ποια δύναμη έκλεινα επιδεικτικά τα μάτια μου σε όλα σου τα λάθη, σε όλες σου τις αδυναμίες… έλεγα στον εαυτό μου πως αξίζει για σένα να παλέψω, να αναμετρηθω με όλους τους φόβους και τους δαίμονές μου. Να σ’ αγαπώ δυνατά, κάθε μέρα και […]
Δε θυμάμαι από πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μάλλον θα’ τανε… Η πρώτη επίσημη έξοδός της… ή μήπως και πιο πριν; Εννέα μήνες κρυμμένη στη μήτρα και μετα… με το πρώτο φως, πριν καλά καλά μάθει να περπατά, άρχισε το κακό. Θα ήταν – δε θα ήταν χειμωνας; Γενάρης, […]