Η ζωή θέλει και λίγη φαντασία
Αν τα βλέπεις όλα μαύρα ή αν η γκαντεμιά σου χτύπησε απροειδοποίητα την πόρτα ή ακόμα χειρότερα αν αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι και ότι όλοι οι...
Αν τα βλέπεις όλα μαύρα ή αν η γκαντεμιά σου χτύπησε απροειδοποίητα την πόρτα ή ακόμα χειρότερα αν αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι και ότι όλοι οι...
Μια φορά – δεν θυμάμαι να υπήρξε δεύτερη φορά – και έναν καιρό… άκου: «έναν καιρό;». Υπήρχε δηλαδή καμιά περίπτωση οι καιροί να είναι ταυτόχρονα...
Ναι, οκ, το δηλώνω ευθαρσώς και με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Από μικρό παιδί ήμουν αισιόδοξος. Τότε που έπεσα από την κούνια δεν έβαλα...
Αποζητούσε την ανέμελη ελευθερία του… την περασμένη του νιότη αναπολούσε…! Πολύ σύντομα, άχρωμα ένιωσε και πάλι τα φιλιά που τον πολιορκούσαν, τα χείλη του παρέμειναν...
Ώρα εκτέλεσης: δώδεκα και τριανταπέντε μετά μεσημβρίας. Ακριβώς όπως το ονειρευόμουν. Να φεύγω μαζί με το τελείωμα της μέρας. Στα τρία μέτρα στήνουν την πιο...
28 Φεβρουαρίου 2023, ξημερώματα ενός πένθιμου Μάρτη. Η είδηση στο κινητό μου με ταράζει. “Σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη”. 57 νεκροί κ άλλοι τόσοι αγνοούμενοι,...
Ήθελαν να σπάσουν πλάκα. Να γελάσουν. Με ποιον; Μ’ εμένα. Τον πιο εύθραυστο του σχολείου. Τον πιο ευαίσθητο. Τον πιο αδύναμο. Τόσο άντρες ήταν. Και...
Αφιερωμένο στον άνθρωπο που τα άλλαξε όλα. Που έδωσε νόημα στην τόσο αδιάφορη ζωή μου. Τον άνθρωπο που περίμενε από πάντα η καρδιά μου και...
Γράφτηκαν πολλές σελίδες για την αγκαλιά. Άφησέ με, να σου περιγράψω εγώ τι νιώθω για την αγκαλιά σου. Εκείνη που καρτερώ να έρθει. Θέλω να...
… το κόκκινο κρασί κυλούσε και έβρεχε το βελούδο που έντυνε τη λευκή της σάρκα… Καθώς πλησίαζαν, ο ένας ρουφούσε, εξ’ αποστάσεως ελάχιστων εκατοστών, τις...
Μια καρδιά γεμάτη με πληγές έχεις στα χέρια σου. Την έραψες μόνη σου βελονιά – βελονιά. Δε χρειάστηκες βοήθεια. Σηκώθηκες μόνη σου. Καμιά συναισθηματική “πατερίτσα”...
2024 Ευχές. 2024 Αγκαλιές. 2024 αληθινά συναισθήματα. Να θυμάσαι το νέο έτος ξημερώνει σε λίγο. Να είναι γεμάτο θετικά μηνύματα! Να πορεύεσαι στο φως ,...
Τον προίκισε η ζωή με τις χάρες όλες! Και νέος ήταν, και ωραίος και γοητευτικός! Του κληροδότησε όμως ένα ελάττωμα, τον προίκισε με περισσότερο συναίσθημα,...
Ατενίζω το μέλλον μόνο γιατί το παρελθόν έχει χαθεί. Τώρα πια. Μακάριος όποιος έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τη φυλακή του χθες. Αυτή που με...
Χριστούγεννα σε λίγο κι όλα είναι στολισμένα γιορτινά, εντυπωσιακά. Παιδάκια θα ψάλλουν τα κάλαντα, θα πλημμυρίσει το σπίτι μυρωδιές και νοστιμιές. Μα είναι και κάποια...
Αύριο ξημερώνει του Αγίου Διονυσίου. Μια εκκλησία με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της. Εκεί που έλεγα θα λυγίσω, δε θα τα καταφέρω, με τραβούσε κοντά...
Περπατώ για ώρες πάνω στα κύματα πέρα δώθε. Δε νοσταλγώ τίποτα, δεν περιμένω κανέναν να περπατήσει μαζί μου. Νιώθω ελεύθερη. Αποσύνδεση απ’ όλα σε τούτη...
Ξέρεις, είμαι από αυτούς τους δύσκολους ανθρώπους που όσο τους πλησιάζεις, τόσο απομακρύνονται. Αμυντική στάση του οργανισμού, για να με προστατέψει από την μετωπική σύγκρουση....
Όταν σε άκουσα για πρώτη φορά, ένιωσα να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα! Το ηχόχρωμα της φωνής σου ήρθε και αναστάτωσε τη ζωή μου. Εγώ που...
Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η...
Να ξεσκαρτάρεις τη ζωή σου, λένε, να ξαλαφρώσεις, να κάνεις χώρο να χωρέσουν νέες συνθήκες, νιόφερτες καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που καθυστερημένα ήχησαν και πολιορκούν...
Αγαπώ τις μαυρόασπρες φωτογραφίες. Τις βραχνές φωνές. Τους ώμους. Τα θλιμμένα μάτια. Τη φθινοπωρινή βροχή. Τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθούν. Τους...
Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε,...
Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά...
18.7.23. 00:04 Κάθε βράδυ στάζουν τα δάκρυα του άστρου σου στης κεφαλάς μου το μαύρο. Έτσι κι εγώ απόψε είπα να μείνω ξάγρυπνη να τ’...