Θα ήθελα ένα βράδυ να τα ξεχάσουμε όλα και να αγκαλιαστούμε σφιχτά μέχρι να σπάσουμε τρυφερά μέσα στην αγάπη μας. Να κουμπώσουμε ξανά τις ψυχές μας. Να αφήσουμε πίσω όλα όσα μας πλήγωσαν και να μοιραστούμε τις αλήθειες μας κατάματα. Ερωτεύτηκα την ευαισθησία σου. Την ευαλωτότητά σου κι ας την έκρυβες […]
Μαρία Βούλγαρη
82 posts
Άφησα τα παπούτσια που μου χάρισες δίπλα στο κρεβάτι. Για να θυμάμαι κάποιες φορές πως η ζωή μου, φορούσε τα βήματά σου. Για να θυμάμαι κάποιες φορές πως η ζωή σου, πέρασε από δίπλα μου αγγίζοντας τη δική μου. Για να θυμάμαι κάποιες φορές πως οι ζωές μας συναντήθηκαν κι […]
Μη σκέφτεσαι τη ζωή σου σαν μια μακρινή και ατελείωτη διαδρομή. Είναι φθαρτή και πεπερασμένη. Για αυτό να ζεις την κάθε σου μέρα δυνατά και έντονα σαν να είναι η έσχατη. Και να κάνεις αυτό που αγαπάς χωρίς ενδοιασμούς και φόβους. Να το κάνεις χωρίς πολλές σκέψεις. […]
Είμαι εσύ. Είμαι μια σταγόνα σιωπής που κυλάει στις φλέβες σου. Είμαι ένα χαμόγελο που χορεύει στο βλέμμα σου. Είμαι η παύση και το κόμμα στις λέξεις σου. Είμαι η επιθυμία στο παραμιλητό σου. Είμαι ένα στιχάκι που σκόνταψε στις νότες σου. Είμαι όλα αυτά που η αγάπη μπορεί. […]
Έφυγες. Χωρίς μια λέξη. Εξαφανίστηκες. Σαν φάντασμα. Χάθηκες. Αναπάντεχα. Σε μια πλάνη ορατών και αοράτων αισθήσεων. Τουλάχιστον μια απάντηση είχα δικαίωμα να την έχω. Να μην ψάχνω στα τυφλά, μάταιες ερμηνείες. “Ζωή μου”, “αγάπη μου”, “έρωτά μου”, “άγγελε μου”, “φως μου”, τόσες και τόσες λέξεις που δεν […]
Δε θυμάμαι πώς με λένε. Νομίζω “αποτύπωμα”. Σαν αυτό το αφηρημένο γκρι που αφήνουν οι σκιές στην άμμο. Σαν αυτό το περίεργο κίτρινο χρώμα που ροκανίζει ο άνεμος. Σαν αυτή την βασανισμένη αγκαλιά που ξεκουμπώνει απότομα. Σαν αυτό το αγαπημένο κόκκινο φόρεμα της μάνας μου που δεν ξαναφόρεσε ποτέ. Έχω […]
Αν εσύ δε σε πάρεις από το χέρι, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε σηκώσεις όταν έχεις πέσει, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε αγκαλιάζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε προσέχεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε φροντίζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε ερωτευτείς, τότε ποιος; Αν εσύ […]
Αγάπα τον εαυτό σου δυνατά. Είναι ο μόνος που θα έχεις πάντα δίπλα σου. Ο μόνος πάντα κοντά σου. Στις χαρές, στις λύπες, στα αδιέξοδα, στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία. Τόσο απλά. Ο εαυτός σου: η παρηγοριά και η συντροφιά σου. Η φωνή που πάντα θα σου φωνάζει “προχώρα” […]
Δεν ξέρω τι με πληγώνει περισσότερο… εσύ, ή το ρυτιδιασμένο πρόσωπο της νύχτας που μπλέκεται στα δάχτυλά μου… Δεν ξέρω τι με σκοτώνει περισσότερο… εσύ, ή η μελαγχολική ανάσα της ψυχής μου… Δεν ξέρω τι με γονατίζει περισσότερο… εσύ, ή η ανυπομονησία του μέλλοντος στα μάτια σου… Δεν […]
Όλα και όλοι έρχονται και φεύγουν. Το σημαντικότερο από όλα είναι να μην προδώσεις τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν πονάς αθόρυβα, να θυμάσαι πάντα τούτο: χίλιες φορές κι αν πέσεις κι άλλες τόσες κι αν τσαλαπατηθείς, να μη φοβάσαι την πτώση, αλλά την αδράνεια, την ηττοπάθεια ή την παραίτηση. […]
Χόρευαν σκιές πίσω απ’ το χρόνο κι ο χρόνος μπροστά απ’ τις λέξεις γέμιζε η πανσέληνος απ’ το βλέμμα σου σαν το ρούχο της φωτιάς που όταν το φόραγες έπλεκε η νύχτα χρώματα. Όαση αισθήσεων οι στιγμές κι αν γύριζα πίσω το χρόνο ούτε μια στιγμή δε θα αφαιρούσα από […]
Με χρυσόσκονη απ’ τα χρόνια θα ντύσω τη νοσταλγία ψελλίζοντας ονόματα. Και σε δοχεία σκαλιστά θα ζωντανέψω τη μορφή σου ανασαίνοντας… Έτσι θα αναδύεται στο πέρασμα του χρόνου το άρωμα της απουσίας σου… Και στην απέναντι σιωπή θα σε συναντώ υφαίνοντας τις εικόνες με χρώματα, να εισχωρείς μέσα τους και […]
Οι σκέψεις με τις σκέψεις φυλακίζονται ή απελευθερώνονται. Εξαρτάται πώς χρησιμοποιείς το μυαλό σου και τι τροφή δίνεις στον εγκέφαλο προκειμένου να την αξιοποιήσει κατάλληλα. Κάθε φορά που βάζεις το κλειδί στην πόρτα του εγκεφάλου, πρόσεξε πώς θα την ανοίξεις και πώς θα την κλείσεις. Γιατί αυτό που έχει σημασία […]
Θα γεύομαι τη νύχτα μέσα από τα ποιήματά σου… θα ξενυχτάω μαζί σου και θα επιτρέπω στα βράδια να πολιορκούν τη σκιά μου να εισχωρούν στις σχισμές μου… θα χαζεύω τα αποτυπώματα της μοναξιάς στους τοίχους ενός ξεχασμένου δωματίου… θα εξημερώνω μέσα μου το παραμύθι που ασπάζομαι… κι ύστερα θα […]
Ήρθες απρόσμενα μέσα στο μαύρο φόντο αυτού του κόσμου που πληγώνει ανώριμα. Ήρθες και γέμισε η ζωή μου χρώματα. Ήρθες και μοσχοβόλησαν οι στιγμές αρώματα. Ήρθες και άγγιξες την ψυχή μου με τρόπο μοναδικό ,έτσι όπως ποτέ κανείς άλλοτε δεν κατάφερε να το κάνει. Ήρθες και έδωσες τροφή στα κύτταρά […]
Δύσκολοι οι χειμώνες και τα σκεπάσματα δε φτάνουν… κι αν ήξερες να με αγκαλιάσεις λίγο πιο στοργικά, λίγο πιο γοητευτικά, λίγο πιο ξεσηκωτικά κάπως να με αποκρυπτογραφήσεις σε μια στιγμή αδυναμίας, θα σου αφηνόμουν ολότελα… θυμάμαι τις σιωπές σου… τις σκιές σου… τις γραντζουνιές σου στα σεντόνια αποτυπωμένες γυμνές στο […]
Αταξίδευτες αγάπες με κυκλώνουνε. Ο πιο τρικυμιώδης μονόλογος της σκοτεινής μου φαντασίας με καταδιώκει. Φυλαχτό μου τα χρώματα. Ουρλιαχτό μου οι αναμνήσεις. Κι η νύχτα όσο ευάλωτη κι αν μου συστήνεται, δε ραγίζει ποτέ όπως το ολόγιομο φεγγάρι για να σε ξεχάσω. Είναι στιγμές που το ολόκληρο μοιράζεται για να […]
Έγινε κρύσταλλο η παρηγοριά. Για να την ακουμπάω και να κόβομαι σε αναρίθμητα κομμάτια. Έτσι το θέλησε η νύχτα. Να με κλείνει μέσα της και να με διαλύει. Έγινε φυλαχτό η καρδιά. Για να τη θωρακίζω και να μ’ αγαπάει σαν μικρό παιδί. Έτσι το θέλησαν τα δευτερόλεπτα. Να με […]
Και ναι λοιπόν. Αυτή τη φορά για να ξέρεις, με απογοήτευσες οριστικά! Για αυτό απομακρύνθηκα από σένα. Και ευτυχώς γιατί σώθηκα. Απελευθερώθηκα. Άκουσα το ένστικτό μου που ξέρει πολύ καλά να με συμβουλεύει και επαληθεύτηκαν όλα. Η διαίσθηση, αυτή τα ξεδίπλωσε όλα. Δε χρειάστηκε να πεις πολλά. Κατάλαβα τα πάντα […]
Κι η ελπίδα φόρεσε την πίστη με θάρρος σε τιμή ευκαιρίας. Για ένα πάθος που έψαχνε τη λύτρωση μέσα στα συντρίμμια. Για μια σωτηρία που ξάπλωσε την ομορφιά της στο τίποτα. Μα έτσι είναι η αλήθεια. Ντυμένη ελευθερία να βολτάρει όπου θέλει. Κι η αλλαγή να θυμίζει παντού πως καθετί […]
Τριχρωμία αισθήσεων ο έρωτας. Με ρωγμές ανάμεσα στα συναισθήματα. Με ανατολές ανάμεσα στις επιθυμίες. Με ένα έψιλον που γίνεται ωμέγα μέσα στη λέξη. Με ένα σίγμα τελικό στη λήγουσα γιατί όλα κάποτε τελειώνουν. Με κόκκινο, έντονο, παθιασμένο χρώμα στο απροσδόκητο. Έτσι είναι στην αρχή ο έρωτας. Με λευκό, διάφανο χρώμα […]
Μου μίλησες για ελαττώματα. Κάτι κίτρινες ρυτίδες που γεννιούνται σαν σταλακτίτες μέσα από μεταμεσονύκτιους ονειροδείκτες, αγκαλιά με το αντίθετο της κατανόησης. Θα ήθελα να με πάρεις απ’ το χέρι και να με σκορπίσεις σαν τη χρυσόσκονη στον άνεμο. Θα ήθελα για μια λέξη μόνο να κάνεις την έλξη σκέπαστρο αποδημητικών […]
Και πάλι κάτι λείπει κι η λύπη αγριεύει τα μεσάνυχτα… σαν κάτι λέξεις που σκορπίζουν το φθινόπωρο με θρυμματίζει το ολόγιομο φεγγάρι… πες μου… σε ποια αγκαλιά κοιμήθηκε το όνειρο; Κι αν η στοργή ακούμπησε επάνω του σε ποια επιθυμία να σε ψάξω; Θυμάμαι κράταγες σφιχτά μες στις παλάμες σου […]
Είναι ωραίος ο ήχος που παράγει η λέξη «σ’αγαπώ»… δονείσαι ολόκληρος στις συλλαβές του… γεννιέσαι χιλιάδες φορές μέσα στα φωνήεντα και στις αποκοπές των φθόγγων του… μια μόνο στιγμή δε φτάνει για να χωρέσει το «σ’αγαπώ» στα χείλη μου… η αγκαλιά σου αναστενάζει αισθήματα… μια μόνο ματιά δε φτάνει για […]
Επιμένω σε κάτι που δεν έχει λογική. Προσπαθώντας με επιμονή ν’ απογυμνώσω τη λογική καθώς μου αντιστέκεται. Βραδιάζει κι από νωρίς όλα φωνάζουν το όνομά σου. Εσύ και το αξεπέραστο βαθύ του ωκεανού στο ίδιο πρόσωπο. Εσύ και η απόσταση, δυο λέξεις σε αναρίθμητα συναισθήματα. Σε θέλω. Σε σκέφτομαι. Σε […]