Με κάνεις να θέλω να σ’ τα ξεκλειδώσω όλα, όχι για να τα δω εγώ, αλλά για να τα δεις εσύ.
Κρύβεις ένα μεγάλο θησαυρό που είναι σε εφτασφράγιστο μπαούλο κρυμμένος.
Είσαι ένας προβολέας που έχει τα φώτα του κλειστά εδώ και χρόνια, ενώ μπορεί να λάμπει και στη βροχή χωρίς να βραχυκυκλώνουν τα καλώδιά του.
Δείχνεις χειμώνας ενώ κρύβεις μέσα σου ένα ατελείωτο καλοκαίρι.
Αυτό που με άφησες να δω χθες το βράδυ πέρα από τα μάτια σου, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Μια ευαισθητότητα και μια ευαλωτότητα που ήθελε την κατάλληλη αφορμή για να σπάσει και να για να βγει στο φως.
Είσαι πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζεις.
Θέλεις να ζήσεις αλλά φοβάσαι.
Θέλεις να νιώσεις αλλά τρομάζεις στο ανεξερεύνητο και νέο συναίσθημα, γιατί τρέμεις στην ιδέα ότι μπορεί να μην καταφέρεις να το διαχειριστείς.
Αλλά η απάντηση είναι μία: ζήσ’ το. Απόλαυσέ το χωρίς καμία αναστολή και χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Τουλάχιστον έτσι θα ξέρεις ποιος είσαι.
Θα έχεις ορατότητα. Γιατί ακόμα δεν την έχεις βρει. Βαδίζεις στην ομίχλη με πολλά ερωτηματικά αναπάντητα.
Ακολούθησε το δρόμο σου και μην τον αγνοείς.
Σίγουρα στο τέλος θα σε ανταμείψει.
Maria Voulgari
