Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Φυσάει πολύ απόψε. Φυσάει ένας κρύος αέρας. “Πανάθεμά τον”, σκέφτηκε και προσπάθησε να κρύψει όσο γινόταν τα γυμνά χέρια της μέσα στις τσέπες του παλτού. Δίπλα της κουλουριασμένη η μόνη συντροφιά και αυτό το κρύο βράδυ. “Πόσα στενά περπάτησε και αυτή η άμοιρη μαζί μου;”, σκέφτηκε. “Συγγνώμη κύριε, ένα τσιγάρο […]

Όσο στενάχωρο και αν νομίζεις στην αρχή πως είναι, η πορεία δείχνει πως τελικά η απομάκρυνση από κάτι που δεν ήταν για σένα εξ’ αρχής εξελίσσεται σε ένα συναίσθημα που ειλικρινά δεν περιγράφεται με λόγια. Σαν μια παραμονή σε ένα χώρο εργασίας και να δίνεις το 100% του εαυτού σου, […]

Έλα λοιπόν να σου πω και εγώ λίγα πράγματα και πες μου μετά πόσο “υποφέρεις”. Πόσο πολύ αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι που ούτε φέτος θα μπορέσεις να αγοράσεις το υπέροχο ζευγάρι παπούτσια των τετρακοσίων ευρώ και βάλε, για να καλύψεις την ανασφάλεια της καθ’ όλα μίζερης ζωούλας σου. Έλα να σου […]

Κλειστά τα στόματα. Φτάνει. Έξω απ’το χορό πολλά τραγούδια λέμε. Με λες αδύναμη. Ποιος είσαι εσύ που θα με κρίνεις; Ήρθες τις νύχτες που δίπλωνα από τον πόνο της απουσίας του; Όχι, δεν ήρθες. Δεν υπήρξες πουθενά. Δεν είναι ανασφάλεια. Παραδοχή είναι και  συνειδητοποίηση. Είναι αυτός και μετά όλοι οι […]

Είναι και αυτή η ήττα που νιώθω ακόμα σαν σε φέρνω στη σκέψη μου. Μια απογοήτευση και ένα γαμημένο γιατί. Φαντάσου μια ψυχή παιδική, μια ψυχή που με βία της στέρησαν την αγκαλιά που μέσα ένιωθε ασφάλεια και ζεστασιά. Έτσι έφτασα να νιώθω σήμερα όμως το αποφάσισα. Ούτε mail, ούτε μηνύματα στο […]

  Άντε και τη φάγαμε και αυτή τη χρονιά. Με τα όμορφα, τα άσχημα, τα δεδομένα, τα ζητούμενα. Άνθρωποι ήρθαν. Άνθρωποι έφυγαν. Δεσμοί έγιναν άρρηκτοι, άλλοι διαλύθηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Κάθε χρονιά εκπλήξεις. Κάθε χρονιά τα ίδια λόγια. Οι στόχοι μου για φέτος: Και ξεκινάς, και λες και […]

Κοίτα πώς εξαφανίζεται όταν τσακώνεστε και πώς έφτασες να κάνεις εσύ τώρα τις ίδιες κινήσεις! Και να τα μηνύματα. Και να τα στησίματα. Με μια διαφορά: εκείνος δε γυρίζει. Ούτε ευκαιρία θα σου δώσει. Εσύ θα φταις και θα σου δώσει να το καταλάβεις πολύ καλά. Με επιχειρήματα που επιμελώς […]

Ποιος ήσουν όταν δε σε έβλεπε κανείς; Κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στο ίδιο σου το είδωλο, ή δεν αντέχεις να αντικατοπτρίζονται στις κόρες των ματιών σου όλοι εκείνοι που συνειδητά επέλεξες να κοροϊδέψεις; Τώρα πια γιατί δε γελάς; Θυμάσαι τότε; Όταν μοίραζες απλόχερα ποιος ξέρει σε πόσους την υπόσχεση […]

Δείξ’ το! Έχει διαίσθηση. Θα καταλάβει. Αγαπά τον. Τρυφερά, ανιδιοτελώς και αληθινά. Εμπιστεύσου τον. Ολοκληρωτικά. Μη φοβηθείς, μην του πεις μόνο τις λέξεις “πάντα” και “ποτέ”, θα σε μισήσει θανάσιμα. Θα φύγει από τη ζωή σου έτσι, ξαφνικά, αναπάντεχα. Στα σκοτεινά. Εκεί που θα ξανακλειστεί για να επουλώσει τις πληγές […]

Δε σας καταλαβαίνω μερικούς, ειλικρινά. Ένα πέρασμα κάνουμε όλοι από εδώ. Τι δεν παίρνετε χαμπάρι και φέρεστε με τόση κακεντρέχεια και μίσος; Αγαπάτε λίγο τον άλλον, μωρέ. Αξίζει, δεν κοστίζει. Μια καλή κουβέντα δε θα σας σκοτώσει, μη φοβάστε. Ανθρωπάρια που έχετε μάθει να κρύβεστε πίσω από την αλαζονεία και […]

Δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει αυτό. Αυτό ξέρεις, που με το που θα δεις κάποιον να νιώθετε και οι δύο τον ίδιο ηλεκτρισμό. Ίσως και να τα ξαναπούμε. Ίσως και όχι. Ίσως τελικά το λίγο να είναι πιο δυνατό από κάποια ειπωμένα “για πάντα” που χάθηκαν σε κάποια στροφή. […]

Χαραμίζεσαι. Χαλιέσαι. Χάνεις χρόνο. Τι δεν έχεις καταλάβει ακόμα; Δίνεις χρόνο σε άτομα που δε θυσιάζουν τρία λεπτά για να σε πάρουν ένα τηλέφωνο. Στεναχωριέσαι γιατί ενώ τους έβαλες προτεραιότητα σε έχουν στο περίμενε. Σκοτεινιάζει η ψυχή σου γιατί δεν παίρνεις πίσω ούτε το ελάχιστο από όσα δίνεις. Παραπονιέσαι; Γιατί; […]

Και όσο τα χρόνια περνούν και κάθε μέρα κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη, διακρίνεις και ένα νέο μικρό ρυτιδάκι να διαγράφεται. Σκέφτεσαι. Θεέ μου, πόσα σκέφτεσαι. Κάποτε είχες πει πως μόλις μπεις στα 30 και κάτι, πάει τελειώνει το θέμα. Σε έπιασε μια ανασφάλεια. Είναι βλέπεις που δεν ήσουν […]

Φίλη μου καλή. Ναι, εσύ που ξέρω πως θα ταυτιστείς μαζί μου αν όχι σε όλα τα σημεία, σίγουρα σε κάποια. Ή και εσύ που είσαι νέα αρκετά ακόμα, καλό είναι να το διαβάσεις. Προ – Εμμηνόπαυση…  Να στη συστήσω την κυρία; Είναι η αρχή του τέλους της περιόδου σου. […]

Και είναι και αυτό. Δεν φοβήθηκε ποτέ τις αλλαγές. Τις έκανε φίλες της γιατί ήξερε από μικρή πώς έτσι θα είναι η ζωή που της χαρίστηκε. Τη στασιμότητα φοβήθηκε. Το σίγουρο και το ασφαλές. Αυτό το “όλα καλά θα πάνε” το μίσησε όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί όταν το […]

Είναι τόσα χρόνια πια, που εμείς γίνανε δυο ξένοι στην ίδια πόλη. Δύο άνθρωποι τόσο διαολεμένα ίδιοι, που για χρόνια μοιράστηκαν στιγμές, γέλια αληθινά και αγκαλιές τόσο τρυφερές. Ο άνθρωπός μου. Μετά από εσένα τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Μα δε θα μπορούσε άλλωστε. Όταν συνειδητά επιλέγεις πού θα […]

Νομίζεις πως πλέον έχει μπει μια τάξη στη ζωή σου, λες. Και μάλλον έτσι είναι. Έχεις ένα σπίτι, μια δουλειά, δυο-τρεις ανθρώπους να μιλάς. Να λες και να ακούς. Και οι μέρες κυλούν κάπως έτσι. Αδιάφορα ίσως. Ίσως, γιατί ανέκαθεν είχες μια ψυχή που ταξίδευε. Ίσως, γιατί, να, αυτό το […]

Πάνω κάτω τα είδη της εξάρτησης είναι γνωστά (τζόγος, φαγητό, αλκοόλ, τσιγάρο, ναρκωτικά). Δημιουργούνται από κάποιο αίτιο που νομίζουμε πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και υποφέροντας ψυχικά. Βασιζόμαστε, ή να πω καλύτερα προσκολλάμε, σε κάτι για να νιώσουμε δυνατοί, ή ότι έτσι λύνεται αυτό που φαντάζει άλυτο. Τι γίνεται στην […]

Ένας ουρανός. Ένα απέραντο γαλάζιο και μια αιωνιότητα. Εκεί πετούν ελεύθερα τα πουλιά της νιότης σου. Με ενδιάμεσες μαυρίλες και αστραπές. Πετούν με χάλια καιρό, προφυλάσσονται για λίγο, μέχρι να ανοίξει πάλι ο διάβας τους για να πετάξουν. Βλέπουν τον κόσμο από ψηλά. Παρατηρούν τον κόσμο, κι όμως τίποτα δεν […]

Τo είχα αυτό το κουσουράκι από μικρή, έγραφε η Αλκυόνη και δε θα μπορούσα να μη συμφωνήσω απόλυτα. Κουσούρι και άσχημο να παίρνεις επάνω σου του καθενός την ασχήμια. Να κάνεις πρόβλημά σου το πρόβλημα του και στο τέλος εκείνος να αναπνέει από ανακούφιση κι εσύ να καταλήγεις ράκος. Δεν […]

Δε σας καταλαβαίνω μερικούς, ειλικρινά. Ένα πέρασμα κάνουμε όλοι από εδώ. Τι δεν παίρνετε χαμπάρι και φέρεστε με τόση κακεντρέχεια και μίσος; Αγαπάτε λίγο τον άλλον, μωρέ. Αξίζει, δεν κοστίζει. Μια καλή κουβέντα δε θα σας σκοτώσει, μη φοβάστε. Ανθρωπάρια που έχετε μάθει να κρύβεστε πίσω από την αλαζονεία και […]

Έμαθα μέσα από αδιαφορίες, επιφανειακές αγάπες, αγάπες με ημερομηνία λήξεως και φιλίες που στα δύσκολα έφυγαν και χάθηκαν. Έγινα πιο δυνατή. Έμαθα να κρατώ απόσταση από αυτούς που ξέρουν μόνο να πληγώνουν. Δεν κρατώ καμία κακία, μόνο φεύγω μακρυά. Δεν επενδύω πια σε χάρτινες λέξεις που σκίζονται στο πρώτο φύσημα […]

Η φυσική απουσία, ιδίως ενός γονέα, είναι κάτι που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Απλά συμβιβάζεσαι και η ζωή με τις καθημερινές ασχολίες μαλακώνει τον πόνο και κάπως έτσι συνεχίζεις. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η απουσία ενός γονέα βιώνεται μετά από ένα χωρισμό; Ο βίαιος και εξαναγκαστικός αποχωρισμός που καλείται […]

Να εύχεσαι μόνο, αυτό που βιώνεις μέσα από τη σχέση να μην τελειώσει. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Είναι αυτό, ξέρεις, που βλέπεις τον άλλον και σε δευτερόλεπτα έχεις νιώσει πως ναι, είναι αυτός. Ο άνθρωπος εκείνος που θα ταιριάξεις μαζί του απόλυτα. Μη με ρωτάς πώς γίνεται, το έζησα. […]

Θυμάσαι μέχρι πριν λίγο καιρό να συμφωνείς. Το έκανες χρόνια. Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Το “όχι” θυμάμαι το είχες σαν βρισιά. Μην στεναχωρήσεις. Μην απογοητεύσεις. Μην φέρεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Θυμάσαι, για να μη συνεχιστεί μια διαφωνία να κατεβάζεις το κεφάλι και να ζητάς συγνώμη […]