Κατερίνα Πανταλέων

Πες μου ότι υπάρχει αγάπη! Πάει καιρός που έχω να ακούσω γι’ αυτήν. Πολύς καιρός που έχω να την αντικρύσω. Έχει ξανοίξει στα μάτια μου...

Κάθε παιδί γεννιέται με μια συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία. Πάνω σε αυτήν όμως εμείς μπορούμε να χτίσουμε ή να γκρεμίσουμε. Ανάλογα από το αν και με ποιό...

Για όλα εκείνα που τάξαμε, μα δεν τηρήσαμε το λόγο μας και δεν τα κάναμε ποτέ. Για όσα ξεστομίσαμε εν βρασμώ ή δίχως να τα...

Δεν είναι εύκολη υπόθεση… Για τη ζωή λέω. Ούτε οι άνθρωποι είναι. Κάθε άνθρωπος κι ένας Σταυρός πάνωθέ του. Κάθε άνθρωπος και μια κρυφή πληγή...

Το ηλιοβασίλεμα ενέχει τη θλίψη του τέλους… Σβήνει το φως κι ανάβει το σκοτάδι. Πάντα. Είναι το τίμημα που πληρώνει για την απαράμιλλη ομορφιά του,...

Δε θα γενώ ξανά παιχνίδι κανενός. Ούτε και μαριονέτα, να κινούν κατά πώς θέλουν τα σχοινιά και να χορεύω! Έχω εμένα κι είναι εντάξει. Δεν...

Γεννήθηκα για να φεύγω! Γεννήθηκα για να τρέχω μακριά! Μη με ρωτάς από ποιόν, από πού, από τι… Ούτε εγώ είμαι σίγουρη για την απάντηση....

Πάντα, σαν περνά ο καιρός και βλέπεις τα πράγματα από απόσταση, σου φαίνονται όλα κάπως διαφορετικά. Αλλιώς τα μετράς, αλλιώς τα ζυγίζεις, αλλιώς τα αναταξινομείς...

“Θα πάρει… Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πάρει!” Η ίδια σκέψη κάθε μέρα. Η ίδια ψυχοφθόρα προσμονή. Το ίδιο βλέμμα, φορτωμένο κενό και αγωνία, κάθε...

    Μαύρισε απόψε ο ουρανός μαύρισε ο κόσμος όλος   μάνες μαυροφορέθηκαν   βουβοί οι πατεράδες…   Πάγωσαν μάτια και ψυχές   κι άλλες...

Για τους ανθρώπους γύρω σου κάνεις ό,τι μπορείς. Για τους ανθρώπους που αγαπάς κάνεις κι αυτά που νόμιζες ότι δεν μπορούσες. Άραγε, όταν δεν κάνεις...

Πρόσεχε τα όνειρά σου. Αγάπα τα.  Φρόντιζέ τα. Να τα ταΐζεις κάθε μέρα με ελπίδα. Να τα ξεδιψάς με προσπάθεια. Να τα γλυκομιλάς,  σα μικρά...

Έχεις τρομάξει ποτέ από τον ίδιο σου τον εαυτό; Από το πόσο έξω έχει πέσει, πόσο λάθος εκτίμηση έκανε, πόσο άσκεφτα και α-νόητα έπεσε σε...

Λένε, λένε, λένε… Λένε τα status, λένε οι κοινοί γνωστοί, λένε οι απανταχού κουτσομπόληδες, λένε τα τραγούδια κι οι παροιμίες κλπ κλπ κλπ. Δε με...

Κι όταν σου άπλωνα στράτα σου τη ζωή μου, γη και ουρανός με έραιναν με θάματα. Στέρφα πια η γη. Άνυδρα τα ουράνια. Μαυροφορούσες θύμησες...

Δε σου φταίνε οι άλλοι που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Άλλωστε, για κάποιους από αυτούς, ήταν δική σου επιλογή το να υπάρξουν στη ζωή...

Τελείωσε κι αυτή η μέρα. Η πόλη ντύθηκε πάλι το σκοτάδι, στολίστηκε τα λαμπερά της φώτα και βγήκε για σεργιάνι. Σουλατσάρει στην παραλία και νιώθει...

Μπορεί να μου κλέψανε τη θάλασσα, μα έχω ακόμα τα μάτια μου. Μπορεί να μου γύρισαν ανάποδα τη ζωή μου, μα έχω ακόμα την ελπίδα....

Ο Άλκης δολοφονείται γιατί είναι… ΑΡΗΣ. Ο πρόσφυγας μαθητής  Λυκείου πέφτει θύμα ξυλοδαρμού λίγο πριν τις γιορτές, γιατί είναι… πρόσφυγας. Παιδιά θύματα από παιδιά θύτες!...

Είναι κάποιοι άνθρωποι,  που με τον πόνο και τα δάκρυά τους πλέκουν παραμύθια και χτίζουν όνειρα. Και ελπίζουν. Και περιμένουν.  Την απαστράπτουσα Ανατολή  που κάποτε...

Τι σκέφτομαι; Μάλιστα…  Κάθε μέρα με ρωτάς τι σκέφτομαι.   Ξέρεις, έχει καταντήσει αστείο. Εσύ, από τη μια, να ρωτάς κάποιον τι σκέφτεται, κάποιον που...

Το θήραμά του ο κυνηγός δεν πρέπει να το χάνει από τα μάτια του ποτέ. Του δίνει έτσι την ευκαιρία να ξεφύγει ή να κρυφτεί...

Μανούλα μου, δεν ξέρω που θα έφτανα  για μια αγκαλιά σου ακόμα.  Σε τι δρόμους κακοτράχαλους  θα μάτωνα τα πόδια μου αν να σε φτάσω,...

Αυτό είμαστε. Μόνοι. Έτσι απλά. Εκατομμύρια άνθρωποι περνάνε από δίπλα μας σε αυτό το διάβα μας που κάποιος ονόμασε ζωή. Κάποιοι δε μας ρίχνουν ούτε...

Και θα ‘ρχεται η Άνοιξη, δίχως την ευωδιά σου να δίνει υπόσταση στα αρώματα της φύσης…   Το Καλοκαίρι θα ζυγώνει θλιβερό,  αφού το γέλιο...