Solaki Mosxoula

Συγχώρα με που πολλές φορές το ξεχνάω… Είχες μια δύσκολη μέρα, ε και; Η πρώτη ήταν, η τελευταία ή μήπως δε θα έρθουν κι άλλες; Τι γκρινιάζεις; Δεν κουράστηκες πια να γκρινιάζεις; Θα το πηδήξουμε και αυτό το εμπόδιο, δε νομίζεις; Τόσα πηδήξαμε! Θα βγει ο ήλιος, πού θα πάει! […]

Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβουμε εγκαίρως σ’ αυτήν τη ζωή, είναι πόσο ρευστοί και αναλώσιμοι είμαστε. Οι γκρίνιες, οι διαφωνίες, οι εγωισμοί και οι ξεροκεφαλιές δεν έχουν καμιά σημασία μπροστά στην ανατροπή που έρχεται ακάλεστη, είτε με τη μορφή ατυχήματος, είτε αρρώστιας ή ακόμη και θανάτου στη χειρότερη […]

Τι παίζει λοιπόν με την καλοσύνη; Μήπως μας άφησε χρόνους ή έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση, κάτι σαν την καρέτα – καρέτα ας πούμε; Πού πήγαν οι καλές κουβέντες; Μήπως τις έφαγε η μαρμάγκα; Λες και φορολογούνται κι αυτές ξαφνικά! Μήπως χρειάζεται ώρες – ώρες να κάνεις κάποιο τάμα για […]

Έρχεται πάλι η στιγμή που η ζωή μας κάνει κύκλο. Επιστρέφουμε πάλι στην αφετηρία εκεί, απ’ όπου ξεκινήσαμε. Τι κι αν χαράξαμε τόσο δρόμο μπροστά μας; Γεγονότα και καταστάσεις μας γυρίζουν στο παρελθόν. Κάτι δεν καταλάβαμε καλά. Κάτι κάναμε λάθος. Κάπου, κάπως, κάποτε ένα μάθημα δεν κατανοήθηκε όπως έπρεπε. Έχουμε […]

Απόψε σου γράφω, κενό μου… Πώς να σε γεμίσω, μου λες; Με τι να σε χορτάσω; Πες μου! Για δε μιλάς; Σε ποια γωνιά του δωματίου να σε κρύψω να μη σε κουβαλάω άλλο μέσα μου; Να μη σε βρίσκω, να μη με βρίσκεις… Να μη βρισκόμαστε άλλο πια… Πώς […]

Έρημοι άνθρωποι! Άνθρωποι μονάχοι! Ζουν ανάμεσά μας… Πολλοί τους προσπερνάνε. Λίγοι τους αντικρίζουν κατάματα. Υπάρχουν παντού και ολοένα πληθαίνουν. Τους συναντάς συνήθως με σκυμμένο κεφάλι, βαρύ κι ασήκωτο από τις σκέψεις, από τη μοναξιά, από τα βάσανα. Σε στάσεις λεωφορείων να κοιτάζουν με βλέμμα απλανές λες και περιμένουν να περάσει […]

Τελικά δεν ξέρω τι θέλει περισσότερη δύναμη, η «συγγνώμη» ή η «συγχώρεση»; Αλλά όπως και να ‘χει, και οι δύο επιλογές θέλουν πυγμή, θέλουν θάρρος! Θέλει μεγάλα αποθέματα ψυχής να συγχωρέσεις ,να καταλάβεις, να συμπονέσεις κάποιον που μπορεί ακόμη και να σου διέλυσε τη ζωή. Που μπορεί να πήρε την […]

Η ζωή είναι ένας μεγάλος Γολγοθάς με κάποιες στάσεις στο διάβα της, που λέγονται στιγμές ευτυχίας. Δύσκολες καταστάσεις γεμάτες άγχος και προβλήματα από το πουθενά ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Κάποιες από αυτές είναι προσωρινές και κάποιες άλλες «ισόβιες». Σκληρό, μα είναι ο προσωπικός μας σταυρός και καλούμαστε να το σύρουμε […]

Αφού το βλέπεις, δεν ταιριάζεις, δεν μπορείς! Παλεύεις να κάνεις το σωστό για ποιους; Για εκείνους; Ποιοι είναι όλοι αυτοί και με τι προσόντα γνωρίζουν το δικό σου καλό; Οι συμβουλάτορες της κακιάς ώρας, προσπαθούν να σε παρασύρουν στην απόλυτα συμβιβασμένη ζωή τους, που βρομάει από χιλιόμετρα μοναξιά, μόνο και […]

Όταν είμαστε μικροί μας κρατούν από το χέρι βοηθώντας μας να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα. Μας κοιμίζουν στην αγκαλιά τους και εμείς τους κρατάμε το χέρι σφιχτά. Όταν περνάμε το δρόμο απέναντι μας σφίγγουν, μήπως και ξεγλιστρήσουμε στο δρόμο. Με τους πρώτους μας φίλους χέρι-χέρι κρατιόμαστε και κάνουμε βόλτες […]

Παλεύω να ζήσω ένα καλύτερο αύριο σε μια πραγματικότητα που δε φτιάχτηκε για μένα! Παλεύω με το θεριό που έχω μέσα μου κι αυτό με μένα. Παλεύω να με μάθω. Παλεύω να με κατανοήσω. Παλεύω να ‘μαι αρεστή. Παλεύω να ‘μαι αποδεκτή. Παλεύω να ‘μαι δυνατή , να μη λυγίζω […]

Σταμάτα να δειλιάζεις! Σταμάτα να το αναβάλλεις διαρκώς! Όπου και να τους κρύψεις, αυτοί πάλι θα σε βρουν. Πόσο κουτά μπορεί να σκέφτεσαι; Σε τι φρούδες ελπίδες πίστεψες πάλι; Πώς είναι δυνατόν να σε εγκαταλείψουν από μόνοι τους; Αφού τους κουβαλάς μέσα σου. Εκεί γεννήθηκαν. Εκεί ζουν. Χτίζουν για χρόνια […]

Βαρύγδουπος τίτλος, τι να πρωτοσκεφτείς και τι να πρωτογράψεις! Βρίσκονται παντού, πίσω από κάθε μας κίνηση και πολύ συχνά καθορίζουν τη ζωή μας. Μας προκαλούν περίσσιο άγχος, φόβο, σφίξιμο στο στομάχι ακόμη και αϋπνίες. Τους συναντάμε στην οικογένεια, στη φιλία, στη δουλειά και γενικώς σε κάθε είδους διαπροσωπική μας σχέση. […]

Εμείς οι εξωγήινοι, οι προβληματικοί, οι από άλλο ανέκδοτο, αδιαφορούμε παντελώς για την εντύπωση που θα σχηματίσουν οι άλλοι για εμάς. Είμαστε απλά ο εαυτός μας, όσο περίεργος και αν αυτός φαντάζει στα μάτια των άλλων. Το να έχεις αντίληψη στις μέρες μας θεωρείται ευχή και κατάρα. Όσα περισσότερα αντιλαμβάνεσαι, […]

Ας μας πει κάποιος, ποιος είναι αυτός που ορίζει τι είναι κανονικό και τι όχι; Όλοι αποζητούν την αλήθεια σου, σου λένε να είσαι ο εαυτός σου, όμως μόλις αρχίσεις να ξεδιπλώνεις μία –μία τις πτυχές της προσωπικότητας σου, σοκάρονται. Το ξεγύμνωμα της ψυχής, το ξεμπρόστιασμα των σκέψεων και η […]

Ζουν ανάμεσα μας. Ένα τους βλέμμα, μία τους λέξη μπορεί ξαφνικά ν’ αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας. Μπορεί; Κι όμως μπορεί φίλε μου. Για κάποιους θεωρούνται χτυπημένοι από τη μοίρα, άλλοι πάλι νιώθουν θλίψη για τις συμφορές που τους έχουν βρει κατά καιρούς. Μα οι ίδιοι κάθε άλλο παρά αδικημένοι […]

  Κοίταξε μας, κάποτε αναπνέαμε ελεύθερα, τώρα η ζωή μας έχει γίνει μία τεράστια μάσκα. Κάποτε βγαίναμε όποτε θέλαμε, πηγαίναμε όπου θέλαμε, με όποιους και όπου θέλαμε, χωρίς να δίνουμε αναφορά σε κανέναν. Τώρα ζούμε με συγκεκριμένους κανόνες, οι επιλογές μας είναι μηδαμινές και οφείλουμε να δίνουμε αναφορά για οποιαδήποτε […]

Τις τελευταίες μέρες του χρόνου είθισται να γίνεται ο απολογισμός της χρονιάς. Η χρονιά αυτή, φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ένα έτος κομβικό το 2020 που άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας, τις συνήθειες και τη ζωή που ξέραμε μέχρι σήμερα. Καραντίνα, εγκλεισμός, ατομική ευθύνη, τρεις λέξεις-φράσεις που φορέθηκαν […]

Έρχεται η στιγμή που βρίσκεις τον απαραίτητο χρόνο, ανοίγεις τον υπολογιστή και αποφασίζεις να γράψεις. Στο μυαλό σου αναβοσβήνει μία ταμπέλα: «καραντίνα», ξανά και ξανά. Αχ, όχι, δε θέλω να γράψω γι’ αυτό! Ας κάνω για λίγο πως δεν υπάρχει! Είναι η στιγμή που χάνομαι στο μικρόκοσμό μου και δικαιούμαι […]

Έρημοι άνθρωποι. Άνθρωποι μονάχοι! Ζουν ανάμεσα μας… πολλοί τους προσπερνάνε. Λίγοι τους αντικρίζουν κατάματα. Υπάρχουν παντού και ολοένα πληθαίνουν. Τους συναντάς συνήθως με σκυμμένο κεφάλι , βαρύ κι ασήκωτο από τις σκέψεις , από τη μοναξιά, από τα βάσανα. Σε στάσεις λεωφορείων να κοιτάζουν με βλέμμα απλανές λες και περιμένουν […]

Η ζωή μας εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει πάρει μια άλλη τροχιά. Είναι λες και κάποιος πάτησε το «pause» και μας ανάγκασε να σταματήσουμε, να σταματήσουμε όλη αυτή την ακατάπαυστη σπατάλη υλικών και συναισθηματικών αγαθών. Ξοδεύουμε ασύστολα κύριοι! Φερόμαστε αχάριστα τόσο στον πλανήτη που μας φιλοξενεί, όσο και στους […]

Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται, άλλοτε σύντομα κι άλλοτε μετά από χρόνια. Αλλά έρχεται. Αργά ή γρήγορα όμως έρχεται. Για όλους και για όλα. Άλλες φορές σε μικρές δόσεις, σαν τσίμπημα κουνουπιού ίσα – ίσα έτσι να σε ταρακουνήσει λίγο απ’ τη βολική καθ’ όλα θεσούλα σου. Άλλες φορές έχει […]

Αλήθεια, πόσοι τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για να περιγράψουν αυτήν τη λέξη; Ας ξοδέψω κι εγώ λίγους ακόμη. Αχ, «ευτυχία»! Πόσο όμορφη λέξη; Την αρθρώνεις και γεμίζει το στόμα σου, τη γράφεις και ομορφαίνει το χαρτί σου, τη βιώνεις και άλλες φορές την αισθάνεσαι, άλλες δεν την αναγνωρίζεις καν, και […]

Όσο μεγαλώνεις ο κλοιός των ανθρώπων γύρω σου ολοένα και στενεύει. Όλοι είναι τόσο απασχολημένοι με τις υποχρεώσεις τους και τα προβλήματα τους, που ξαφνικά νιώθεις αόρατος. Λες και δεν υπάρχεις. Πού είναι εκείνα τα ξημεροβραδιάσματα στα τηλέφωνα; Πού είναι οι προτάσεις για εξόδους που έπεφταν βροχή κάθε τόσο; Τα […]

Όταν γίνεσαι μαμά στην κυριολεξία αλλάζουν τα πάντα, μέσα και έξω. Σαν να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι ένα πράγμα! Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε πως μαζί με ένα παιδί, γεννιέται και μία μαμά. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαι ο τύπος των «μαμαδογκρούπ», προσωπικά δεν τα ενστερνίζομαι και δε μ’ […]