Ελίνα Δερμιτζόγλου

Στα φημισμένα μονοπάτια μιας ξεχασμένης αβύσσου, κληθήκαμε να τραγουδήσουμε τον ύμνο του έρωτα, μα ξέχασε τις νότες η ορχήστρα. Σαν ένα πλοίο που, αγκομαχώντας, ανοίγεται...

Αστείρευτος καταρράκτης εξέλιξης ο πλοηγός του χρόνου. Σβήνει τα χνάρια της απόκλισης. Στου φεγγαριού τα νήματα, μια χάρτινη πλεξούδα το όνειρο. Μούλιασε από τις παραισθήσεις....

Πόσα βράδια, οδυρκτικά, θ’ αναζητούν Ανατολές τα βήματά σου; Θα σεργιανούν, κρυφά, στα ειρωνικά σοκάκια της απόγνωσης, ακολουθώντας, μυστικά, τη μελωδία, απ’ τις σειρήνες προδομένων...

Διψασμένα όνειρα. Κάποια ατέρμονη νύχτα λαχταρά τις παραισθήσεις. Κι απ’ όλες τις λέξεις της σιωπής, μονάχα η ανάκληση σκορπά το άρωμά της. Πετάξαμε τα όνειρα...

Σαστισμένα μονοπάτια μιας υποδουλωμένης φαντασίας στα στενά της λογικής. Ασυνήθιστα βράδια. Κάποια ανυπότακτη νύχτα σεργιανά στις αναμνήσεις. Μα απ’ όλες τις λέξεις της σιωπής, μονάχα...

Απ’ όλα τα ταξίδια του νου, εμείς αναζητήσαμε το χάρτη της αιωνιότητας. Μα ξέμειναν τα όνειρά μας από ελπίδα. Απ’ όλα τα σοκάκια της ευτυχίας,...

Είναι το τελευταίο βράδυ που το τασάκι μου γεμίζει με τ’ αποτσίγαρα της θύμησής σου. Τελευταίο βράδυ, που ασυναίσθητα, γι’ άλλη μια φορά, σαν σε...

Απόψε η ανάμνηση φόρεσε την επίσημη ενδυμασία της, προσμένοντας τη λήθη να πλαστογραφήσει, κρυφά, στο μεγάλο βιβλίο του χρόνου. Κάποιος της έταξε ενα ταξίδι στη...

Απόψε η ανάμνηση Φόρεσε την επίσημη ενδυμασία της, Προσμένοντας Τη λήθη Να πλαστογραφήσει, Κρυφά, Στο μεγάλο βιβλίο του χρόνου. Κάποιος της έταξε Ένα ταξίδι Στη...

Σαν αερικό η παρουσία σου κι η σκέψη σου, ένα δίκοπο μαχαίρι. Μια σπίθα, από του παρελθόντος τη φωτιά. Σε κοιτάζω στου ανυπόστατου σύμπαντος τη...

Το τρένο μόλις έφυγε απ’ το σταθμό του. Μένεις εκεί να το κοιτάζεις να το αποχαιρετάς, Κουνώντας από μακριά το μαύρο σου μαντήλι για να...

Σαστισμένοι αναβάτες τρομαγμένων ονείρων μιας ζηλόφθονης γυναίκας, κοιτούν, με θαυμασμό το άνισο παιχνίδι ανάμεσα στους ξεγελασμένους ιππότες και στη μοίρα. Κατοικούν σε ανύπαρκτα κάστρα ανείπωτων...

Κέντησα απόψε το φεγγάρι με τις ξανθιές νεράιδες να πλέκουν τη μορφή σου. Ένα αεράκι, ξαφνικό; Παρέσυρε τη σκέψη σου και οι χρυσές κορδέλες τους,...

Στο αλφαβητάρι της σιωπής, Κρύβονται οι λέξεις του πελάγους. Ομόφωνα, γλυκά, απαντούν, στις αμμουδιές που ερήμωσαν, στα χτυπημένα βότσαλα, απ’ την αλμύρα του χρόνου και...

Το ξέρω, πως ειναι ακόμα, αναμένη η φωτιά, όμως, δεν προσεξες καλά, ότι το φως δε σχηματιζει πια, σκιές απ’ τα κορμιά μας. Είναι γιατί...

Θυμάσαι εκείνο το νησί που δεν υπήρχαν πουθενά, πέτρινα σπίτια; Υπήρχαν, μονάχα, καλύβες. Καλύβες που ήταν, μόνιμα, ζεστές, γιατί ήτανε φτιαγμένες από ξύλο.   Σ’...

  Κι είναι εκείνες οι στιγμές που έρχονται, κρυφά, στα όνειρα σου, να σε ξυπνήσουν. Να σε πιάσουν τρυφερά απ´’ το χέρι και να σε...

Πόσο ανούσια γίνονται τα όνειρα, όταν σε προστάζουν να γίνεις μάρτυρας μιας σκηνοθετημένης Ανατολής;   Πόσο ασήμαντα τα βράδια, οταν η επίσκεψη τους μαρτυρά το...

Σου έμαθαν να διαβάζεις καλά τα παραμύθια. Να τα ζεις δίπλα στους ήρωές τους. Να ταξιδεύεις μαζί τους, μες στο δικό τους χρόνο. Να αγκαλιάζεις,...

Ένα κεράκι που τρεμοπαίζει, δίνει παράσταση απόψε κι η εικόνα της παράστασης προσφέρει φως στο σκοτεινό ταβάνι.   Πλήθος ανθρώπων, λέει, με άσχημες φορεσιές, μαζεύονται,...

Μεγάλο θράσος απέκτησαν τα λόγια, σήμερα κι άρχισαν ν’ αραδιάζουν, ασυναίσθητα, γράμματα στη σειρά, σχηματίζοντας λέξεις με νοήματα ανύπαρκτης σημασίας.   Τα νοήματα, απλώνουν τα...