Αστείρευτος καταρράκτης εξέλιξης
ο πλοηγός του χρόνου.
Σβήνει τα χνάρια της απόκλισης.
Στου φεγγαριού τα νήματα,
μια χάρτινη πλεξούδα
το όνειρο.
Μούλιασε
από τις παραισθήσεις.
Σαν μια ψευδαίσθηση η ελπίδα,
Ξεγλιστρά στη λογική.
Ελίνα Δερμιτζόγλου
Υπεκφεύγω. Φυγοπονώ. Επιδερμώ. Γυρίζω περιμετρικά έξω από τις παγίδες. “Έχω το νου μου”, λέω συνεχώς. Πώς έγιναν τότε, τέτοιες ανοιχτές πληγές; Είναι […]
Δε θα σου πω πώς τη ζωή σου να ορίσεις. Είσαι εσύ ο μπούσουλας της κι ο καπετάνιος της μαζί. Δε […]
Τι λέξεις αρμόζουν στον έρωτα; Να αρθρώσω λόγο δεν μπορώ. Κόκκινο ρούχο πεταμένο στη σιωπή ό,τι ήθελα να πω. Βαμμένο στο χρώμα […]
Εσύ, δε θες να μου μιλάς. Τις αποστάσεις σου κρατάς. Πού να’ σαι τέτοια ώρα, ποια αγκαλιά ζητάς; Στείλε μου ένα […]
