Αυτό δεν μπορούν να ανεχθούν, ότι χαμογελάς
Οι λέξεις δεν είναι απλά ήχοι ή απόηχοι που τις πετάς έτσι χωρίς να συμβαίνει τίποτα και σηκώνεσαι και φεύγεις σφυρίζοντας .
Σηματοδοτούν νοήματα και περιγράφουν πράξεις!
Χτίζουν σχέσεις με την ίδια ευκολία που τις χαλάνε.
Ακούω και βλέπω πολλά μα έχω πάψει να ασχολούμαι με μικρά και ανάξια λόγου πράγματα επειδή κουράστηκα.
Αυτή η μαυρίλα με έχει κουράσει.
Δεν ταιριάζει όλο αυτό το σκηνικό στα ζητούμενα μου.
Τους ακούω να υπερηφανεύονται για τις βρωμιές που κάνουν και περιμένουν να τους χειροκροτήσουμε κιόλας επειδή γίνονται γελοίοι υπονομεύοντας τον κόσμο που τους περιβάλλει.
Μάλλον δεν ξέρουν ότι η αξιοπρέπεια είναι βουβή, αθόρυβη, υπερήφανη, διάφανη.
Έτσι έμαθα εγώ.
Περπατάει περήφανα χωρίς να την νοιάζει ποιος την κρυκοιτάζει πίσω από την κλειστή κουρτίνα.
Δεν μένει σε υπόγεια, της αρέσουν τα ρετιρέ γιατί θέλει να βλέπει φως.
Θέλει να έχει ένα σπίτι χωρίς γρίλιες γιατί πίσω τους το σκοτάδι της προκαλεί μελαγχολία.
Εγώ τα εξερχόμενα τα φύλαξα για τον εαυτό μου και σώπασα για πάντα.
Τα μάτια μου έχουν γίνει το στόμα μου τώρα πλέον και όποιος θέλει ας τα διαβάσει.
Σιγά μην κάθομαι να εξηγώ τι λένε.
Αρκετά χάλασα τον εαυτό μου προσπαθώντας να δώσω στους άλλους να καταλάβουν.
Αρκετά όπλα τους έδωσα. Οι αδυναμίες μου είναι δικές μου.
Γι’ αυτό σου λέω, κάνε στην άκρη ρε παιδί μου να μετρήσω.
Θέλω να μετρήσω πόσα χαμόγελα μου χαρίσανε σήμερα.
Το σήμερα μετράει μόνο.
Θέλω να καταλάβω ποιοι είναι αυτοί που ομορφαίνουν την ζωή μου και ποιοι είναι αυτοί που μου την μαυρίζουν.
Όμορφες στιγμές θέλω να συλλέγω και μέσα απ’ αυτές να ξανά γεννιέμαι.
Χαμόγελα λάγνα θέλω γεμάτα υποσχέσεις για αυτά που θα μου χαρίσουν και γι’ αυτά που θα έρθουν.
Χαμόγελα ζωής χρειάζομαι από αυτά που φωτίζουν τα μάτια και με μεθάνε.
Χαμόγελα φωτεινά από ανθρώπους δικούς μου που αγαπώ θέλω, που τα περιμένω κάθε μέρα για να πάρω θάρρος και να κάνουν την μέρα μου μοναδική.
Θέλω να μάθω πόσα εισέπραξα σήμερα για να ξέρω με φτάνουν για να ταξιδέψουν μια ακόμα μέρα τα όνειρα μου;
Για αύριο βλέπουμε. Έχει ο Θεός.
Γι’ αυτό σου λέω ρε παιδί μου, χαμογέλα και άσε τους άλλους να κοιτούν το χαμόγελο σου πίσω από την κλειστή κουρτίνα.
Αυτό δεν μπορούν να ανεχθούν, ότι χαμογελάς.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
