Ο μονόλογος μιας ονειροπόλας-ρεαλίστριας
Η ζωή απλά υπάρχει και ρέει όπως το νερό στον καταρράκτη,
αν κάτι σταθεί εμπόδιο απλά αλλάζει κατεύθυνση, πηγαίνει με τη ροή.
Είμαστε οι αντιδράσεις μας και οι δράσεις μας.
Τα λόγια και οι σκέψεις απλά ενισχύουν ή μειώνουν την ενέργεια μας.
Μην προσπαθείς να με αλλάξεις, δεν θα καταφέρεις τίποτα.
Ακόμα και λάθος να κάνω, δε θα το αλλάξω για κανέναν.
Αν δεν το δω μόνη μου, άδικος κόπος ότι και αν πεις.
Θέλω να ζήσω και θα ζήσω, όπως επιθυμώ.
Λάθος ή σωστό, δε με νοιάζει πια.
Νιώθω καλά, με αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ.
Εκτιμώ αυτά που έχω και είμαι, όχι αυτά που θα μπορούσα να…
Μην προσπαθήσεις να με φυλακίσεις, ίσως με ξεγελάσεις,
ίσως εθελοτυφλήσω εσκεμμένα, όμως στην πορεία θα φύγω.
Με πνίγουν οι αλυσίδες των πρέπει σου.
Με πνίγεις εσύ.
Ακόμα φοβάμαι να ανοίξω τα φτερά μου,
αυτό δε σημαίνει πως επιθυμώ να μείνω σε ένα κλουβί,
γεμάτο με τις προσδοκίες των άλλων.
Με θλίβει που δε με νιώθεις, που δε με καταλαβαίνεις, που βλέπεις κάτι που δεν είμαι.
Όμως έτσι είναι η ζωή μάτια μου.
Έχω πολλά να μάθω, να ζήσω, να γευτώ, να νιώσω…
Είμαι άπληστη στις εμπειρίες, θέλω να τα ζήσω όλα.
Έμεινα στάσιμη καιρό, νομίζοντας πως κινούμαι.
Κάτι μέσα μου αλλάζει, σπάει και βγάζει στην επιφάνεια κάτι όμορφο.
Προσπαθείς, όμως δεν μπορείς.
Πλέον σαν ξένη με κοιτάς, ψάχνεις να βρεις κάτι οικείο μέσα στο βλέμμα μου,
όμως τίποτα δεν υπάρχει που να θυμίζει αυτή που ήξερες.
Νόμιζες πως με είχες καταλάβει, πως ήξερες ποια είμαι.
Δεν άκουσες όμως τις λέξεις μου,
τον τρόπο που τις έλεγα.
Δεν είδες τα μάτια μου, τον τρόπο που σε κοιτούσα,
ένα βλέμμα αρκούσε να καταλάβεις τι νιώθω.
Κάθε λέξη μου, κάθε πράξη μου ήταν καταδικασμένες από την δυσπιστία σου.
Δεν είναι μάτια μου για εμένα αυτά.
Ένιωσα, ένιωσες.
Άλλα θέλουμε και άλλα μπορούμε.
Θέλω να ζήσω, να γευτώ το νέκταρ της ζωής, σταγόνα να μην αφήσω.
Απρόβλεπτα προβλέψιμη, μια αιώνια ρομαντική ονειροπόλα,
που φοράει τη μάσκα της πεισματάρας ρεαλίστριας για να μην πληγωθεί.
Έχω πληγωθεί πιο πολύ από όσο υπολόγισα, από όσο ήθελα να επιτρέψω.
Ερωτεύτηκα και με ερωτεύτηκαν, έδωσα και πήρα κ.ο.κ.
Στιγμές όμορφες και τραυματικές, δικές μου επιλογές.
Πλέον τέρμα οι μάσκες, τέρμα οι αλυσίδες.
Η ζωή και η ελευθερία βρίσκονται στο τώρα.
ΤΩΡΑ.
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
