Έξοδος από ένα αδιέξοδο
Post Views: 8
Και τώρα που είμαστε ίσα και κλείσαμε τον κύκλο μας, θα σου πω δύο λόγια.
Δεν θα τον έχω εγώ ποτέ, αλλά, ούτε και εσύ όμως. Δεν είναι πια ο έρωτας της ζωής σου, αλλά ούτε και ο δικός μου θάνατος. Δεν πονάω πια, οι ουλές μου γιατρεύτηκαν, τα μάτια μου άνοιξαν, τα χέρια μου ξεπλύθηκαν από τα αίματα, ο τάφος που με έριξε είναι άδειος. Επέζησα και εγώ, όπως κατάφερες και εσύ κάποτε. Σε ζήλευα πολύ, όχι όμως όταν ήσουν μαζί του, αλλά όταν έπαψες να είσαι και προχώρησες, ενώ εγώ παράπαια δίπλα του, δίχως ταυτότητα και αντοχές. Μου έφτανε που ήμουν κάτι στην ζωή του. Έστω και κάτι αδιόρατο, ακαθόριστο. Και όσο εσύ έφευγες και συνέχιζες τη ζωή σου, τόσο σε ζήλευα, ενώ εγώ προσπαθούσα να ξεπλύνω από πάνω μου αυτόν τον ιό που είχε ποτίσει το είναι μου. Ναι σε ζήλευα, όχι γιατί κάποτε κοιμήθηκες μαζί του, αλλά γιατί κατάφερες και έμαθες στα χέρια σου να μην τον αγγίζουν πια, ενώ τα δικά μου έχασκαν άδεια μακριά του.
Ήμουν απλά κάτι στη ζωή του, όχι τα πάντα, αλλά προτίμησα αυτό, από το να κοπώ στα δύο και να χωρίσω την καρδιά μου από το σώμα μου. Ήμουν πάντα δίπλα του αλλά και πουθενά, τη στιγμή που εσύ έφτιαχνες πάλι τη ζωή σου, εγώ δεν είχα τη δύναμη να σηκώσω το χέρι στο τραπέζι με δύναμη και να πω τέρμα.
Ήμουν ένα άβουλο πλάσμα που ένιωθε ευχαρίστηση μόνο και μόνο από την ύπαρξη του στη ζωή μου. Για μένα δεν με ένοιαζε ποτέ.
Κι όμως, τις στιγμές της απόλυτης ειλικρίνειας μου, ήθελα να σου πω ότι σε θαύμαζα, που κατάφερες και έφυγες μακριά.
Τώρα λοιπόν που οι πληγές μου σταμάτησαν να ουρλιάζουν, που το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου και δεν τρέχει ζεστό, που εκτός από τη λύπη μου συστήθηκα και με την απογοήτευση μου, τώρα μπορώ να σου πω ένα ευχαριστώ. Ευχαριστώ που με άφησες κάποτε με τον δικό μου έρωτα και έφυγες με τον οποιοδήποτε τρόπο, γιατί εάν ήσουν ακόμα κοντά του δεν θα είχα βρει ποτέ τη δύναμη να φύγω εγώ.
Δεν θα είχα βρει ποτέ τα κλειδιά να ανοίξω την πόρτα και να τη χτυπήσω με δύναμη πίσω μου.
Δεν θα είχα νιώσει ποτέ την αφόρητη δυσαρέσκεια να με τυλίγει.
Δεν θα τον είχα αποκαθηλώσει ποτέ.
Θα ήταν πάντα για μένα το άπιαστο όνειρο και όχι το τέλος ενός εφιάλτη.
Θα ήταν πάντα στη ζωή μου ένα απωθημένο και όχι μια πληγή που έκλεισε.
Μπέττυ Κούτσιου
Post Views: 8
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
