Οι άνθρωποι που αγάπησαν πολύ
Είναι τόσο δύσκολο να ρίξει άγκυρα κάποιος σε μία άλλη σχέση, όταν η καρδιά του είναι ραγισμένη. Όταν δεν έχει σβήσει τα συναισθήματά του, για τη μία και μοναδική του αγάπη. Όσο και να προσπαθεί να προχωρήσει παρακάτω, του είναι αδύνατον. Δεν μπορεί να ανοίξει νέους οριζόντες στη ζωή του. Φοβάται πως δε θα βρει τίποτα που θα συγκρίνεται με το παρελθόν.
Όλα του φαίνονται άδεια και κενά. Το σώμα του ίσως το χαρίζει, αλλά η καρδιά του είναι δοσμένη αλλού. Όσες προσπάθειες και αν έκανε να δοθεί κάπου ολοκληρωτικά, πήγαν στράφι. Δεν είναι πως δεν μπορεί να βρει και αλλού την ευτυχία, είναι που δεν μπαίνει σ’ αυτή τη διαδικασία. Δεν το θέλει, με απλά λόγια. Έχει αποφασίσει να κλειστεί στο καβούκι του, πενθώντας τον άδοξο έρωτά του.
Δική του στάση. Δική του απόφαση. Όσο και να προσπαθεί κάποιος να τον προσελκύσει, δε θα καταφέρει τίποτα να κερδίσει πέρα από μια σύντομη περιπέτεια. Εξάλλου φαίνονται οι άνθρωποι που αγάπησαν πολύ στη ζωή τους και κατέληξαν να ζουν μόνοι. Φαίνονται αν τους κοιτάξεις μέσα στα μάτια. Η μελαγχολία φωνάζει από μακριά. Έχει χωθεί εκεί, στην άκρη των ματιών τους.
Άρα, μην τους ρωτάτε γιατί είναι μόνοι στη ζωή τους. Επέλεξαν να είναι μόνοι. Δεν τους αγγίζει τίποτα πια.
Είναι σαν να περιμένουν να γυρίσει πίσω ο πρώην εραστής τους. Ο πρώην σύντροφός τους. Έχουν μια ελπίδα πως θα ξανασμίξουν. Τους αρκεί αυτή η ελπίδα. Αφήστε τους στη μοναξιά που διάλεξαν να έχουν. Τους αρέσει. Τους γεμίζει. Όσο παράλογο και αν ακούγεται, προτιμούν να είναι μόνοι, παρά να σκορπούν ψεύτικα “σ’ αγαπώ”. Μια φορά αγάπησαν. Μια φορά, μα τους φτάνει για μια ζωή.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
