Αγάπησε τον εαυτό σου. Κανένας δε θα το κάνει καλύτερα
Post Views: 21
Είναι δεδομένη η στιγμή εκείνη, που ενώ έχεις σηκώσει βουνά ολόκληρα στην πλάτη σου, σε ρίχνει κάτω ένα ελαφρύ φύσημα του αγέρα. Γι’ αυτό θα πρέπει να φροντίζουμε από πριν τον εαυτό μας, να τον καλομαθαίνουμε, να του φερόμαστε όμορφα, να τον αγαπάμε. Δε θα πρέπει να τον φτάνουμε τον εαυτό μας σε ένα σημείο που δεν αντέχουμε άλλο και να σπάμε σε κομμάτια. Πρέπει να τον έχουμε προετοιμάσει για να αντέξει στις καταστάσεις, αλλά όχι για να του κάνουμε ζημιά, να τον εκπαιδεύσουμε αλλά όχι να τον βασανίσουμε.
Γενικώς θα ήταν πολύ φρόνιμο να τον φροντίζουμε πριν τον κατασπαράξουν τα λάθη και τα πάθη μας και δε μείνει ούτε ιστός από εμάς. Να του μάθουμε να αντέχει τις κακουχίες και να κρατάμε πάντα κρυμμένες αντοχές κάπου για να τον τρατάρουμε.
Αν δεν αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας κανένας άλλος δε θα το κάνει για εμάς. Δεν μπορούμε να αγαπηθούμε εάν εμείς δε μας αγαπάμε. Και εάν πλησιάσουμε κάποιον που δεν αγαπάει τον ίδιο του τον εαυτό και το κάνουμε εμείς για εκείνον, είναι βέβαιο και με μαθηματική ακρίβεια θα έρθει η στιγμή που θα μας προδώσει, γιατί πολύ απλά δεν έχει μάθει να κάνει κάτι άλλο από το να αμφισβητεί, να προδίδει, να μη χαίρεται. Γι’ αυτό πάνω από όλα πρέπει πρώτα να του μάθουμε να αγαπάει εκείνον και ύστερα να περιμένουμε να μας ανταποδώσει.
Βλέπετε ανθρώπους που σας πλησιάζουν, τους φέρεστε όμορφα, αναπτύσσετε σχέσεις, είστε κοντά τους και ενώ πάντα έχετε την αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά, ξαφνικά ρίχνουν μια κλωτσιά και τα χαλάνε όλα. Γιατί; Γιατί δεν αγαπάνε τον εαυτό τους, δεν τον εκτιμάνε, δεν τον εμπιστεύονται, πώς θα νιώσουν έτσι για εσάς;
Αν δεν ξέρεις τι είναι αγάπη δεν μπορείς να τη δώσεις, πρέπει πρώτα να αγαπηθείς για να δώσεις αγάπη. Γι’ αυτό και οι άνθρωπο εκείνοι που δεν την έχουν νιώσει σε εγκαταλείπουν πιο εύκολα. Δεν τους κοστίζει τίποτα.
“Αγάπησε τον εαυτό σου. Κανένας δε θα το κάνει καλύτερα.”
© Μπέττυ
Post Views: 21
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
