Δεν επιτρέπεται να χτυπάς τον ένοχο
Δεν μπορώ να τους καταλάβω καθόλου τους ανθρώπους…
Οι πράξεις τους με αφήνουν άφωνη.
Όταν κάποιος σε εκμεταλλευτεί, σε πληγώσει, σε προδώσει, σε πονέσει τι πιο λογικό να τον περιφρονήσεις και να τον διαγράψεις από την ζωή σου για πάντα.
Όλοι έχουν γίνει Θεοί και τιμωροί, αν είναι δυνατόν.
Εκδίκηση είναι αδυναμία της ψυχής, είναι αρρώστια που σε παίρνει μαζί της όταν νομίζεις ότι έχεις αποδώσει δικαιοσύνη.
Εξάλλου δεν επιτρέπεται να χτυπάς τον ένοχο. Αν είχες πυγμή και θάρρος θα τον αντιμετώπιζες σαν αντίπαλο. Σαν ίσο.
Μια σου και μια μου.
Φανερά και όχι ύπουλα.
Η εκδίκηση δεν είναι τόσο γλυκιά όσο νομίζουμε, έχει πολλές μορφές.
Ούτε είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο όπως λένε όλοι.
Είναι κάτι μεταξύ αγάπης και μίσους. Είναι πικρή και γλυκιά μαζί.
Είναι όμορφη και άσχημη.
Σε τρώει χωρίς να σε λυπάται, σε εξαφανίζει και όσο πιο πολύ επιτίθεσαι τόσο πιο πολύ σε πονάει.
Μόλις φτάσεις στον στόχο σου μπορεί να σου δώσει μια αίσθηση χαράς και εφορίας και να νομίζεις ότι είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου τώρα που κατάφερες να επιτεθείς τον στόχο σου.
Νομίζεις όμως.
Μπορεί να γελάς χαιρέκακα μα υποσυνείδητα κάθε μέρα θα έρχεται και θα σε πλακώνει ένα βάρος που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι συνέχεια τι είναι; Ενώ ξέρεις καλά τι είναι, απλά δεν το ομολογείς ούτε στον εαυτό σου.
Αν είσαι από καλό υλικό, θα μετανιώσεις κάποτε όταν καταλαγιάσει ο θυμός μέσα σου και υπερισχύσει η λογική.
Αν δεν είσαι, τότε λυπάμαι μα θα καείς κάποτε στην κόλαση μαζί με τις ενοχές σου για τις πράξεις σου.
<<Οι δυνατοί συγχωρούν, οι αδύναμοι εκδικούνται>> όπως έχει ειπωθεί πολύ σοφά.
Λογική χρειάζεται…
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
