Μια γυναίκα χωρίς όνομα
Εγώ όταν αγαπάω..
Ξεχνάω τον εαυτό μου μέσα στον άλλον.
Στην πραγματικότητα δεν έχω εαυτό.
Είμαι ο άλλος.
Σκορπίζομαι όσα περισσότερα κομμάτια γίνεται μεσα του.
Δεν βρίσκομαι, δεν ζω, δεν θέλω, ούτε ζητάω.
Αναπνέω μέσα απο εκείνον, δεν έχω δική μου αναπνοή, έχω τη δική του.
Εγώ όταν αγαπάω..
Ένα έμβρυο είμαι.
Με γεννάει, με μαθαίνει, με κοιμίζει, με ξενυχτάει, όποτε θέλει εκείνος.
Εγώ όταν αγαπάω, είμαι δύο εαυτοί, δύο φορές ξυπνάω το πρωί και δυο φορές κοιμάμαι το βράδυ.
Δύο φορές έχω γενέθλια..
Δύο φορές γιορτάζω..
Δύο φορές προσεύχομαι..
Μία για εκείνον και μία για μένα.
Εγώ όταν αγαπάω..
είμαι ένα ξεχασμένο παιδί
στις κούνιες.
Κλαίω, έχω ανασφάλειες,
πονάω, φοβάμαι την νύχτα.
Φοβάμαι την μοναξιά.
Εγω όταν αγαπάω..
Δεν έχω όνομα.
Είμαι αβάπτιστη.
Με λένε δικη του.
Με λένε το όνομα του.
Εγώ οταν αγαπάω..
είμαι επικίνδυνη για μένα..
Μού κάνω κακό..
Με καταστρέφω με ακρίβεια, απόγνωση και με συναίσθημα.
Εγώ όταν δεν αγαπιέμαι πιά ..
Είμαι επικίνδυνη για τον άλλον.
Του κάνω κακό.
Τον αφομοιώνω μέσα μου.
Με την ίδια ακρίβεια και το ίδιο συναίσθημα απόγνωσης.
Ακριβώς όπως τον αγάπησα.
Απόλυτα..
Εξοντωτικά..
Ανυπέρβλητα..
Για πάντα.
~ Μια γυναίκα χωρίς όνομα ~
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
