Με το γκάζι ανοιχτό
Τρέχεις, τρέχω, κυνηγώ κι αν χάσουμε την ζωή μας στον τερματισμό φταίει η μοίρα! Όχι φίλε μου δεν πάει έτσι. Την τελευταία να την κατηγορήσεις μόνο όταν δεν είναι στο χέρι σου να την ορίσεις, κατά τα άλλα αυτή δεν σου φταίει σε τίποτα.
Γιατί όποιος κι αν είσαι, όσα λεφτά κι αν έχεις, όση καύλα και να σου προσφέρει η ταχύτητα δεν έχεις το δικαίωμα διάολε να στερήσεις καμιά ζωή. Ούτε την δική σου μα περισσότερο κανενός άλλου. Γιατί δεν σου φταίει ο άλλος για να του κόψεις την αναπνοή. Λυπάμαι την μάνα σου και τον πατέρα σου που θα σε κλάψουν, μα το ίδιο πονάω για εκείνους που θα τους πάρεις άδικα τους ανθρώπους τους. Ακούς ρε; Εκείνοι δεν έφταιξαν σε τίποτα για να τους καταστρέψεις.
Και μη με πεις σκληρή, μη μου μιλήσεις για προσβολή νεκρού γιατί εσύ έσπρωξες άλλους στον τάφο μαζί με σένα. Και δεν είχες το δικαίωμα. Σε λυπάμαι λοιπόν αν έφυγες νέος μα και σε οποιαδήποτε ηλικία. Αλλά το ότι με το έτσι θέλω έπαιξες στην ρουλέτα τις ζωές άλλων, δεν στο συγχωρώ.
Για αυτό την επόμενη φορά που εσύ ο ζωντανός θα σκεφτείς να τερματίσεις το γκάζι, ξανά σκέψου το και φύλαξε την αδρεναλίνη σου για τα δικά σου χωράφια. Δυστυχώς σε αυτά έχεις κάθε δικαίωμα μα από των άλλων μακριά. Σου μιλάω και λυπάμαι για τον τρόπο που το κάνω, αλλά μάγκα μου δεν σε δικαιολογεί τίποτα.
Με εκτίμηση η συνείδηση σου.
Χριστίνα Ρογκάκου