Δεδομένη μπορείς να θεωρείς μόνο την αγάπη, όχι την παρουσία
Δεδομένη μπορείς να θεωρείς μόνο την αγάπη, όχι την παρουσία..
Αγάπη, τι όμορφη έννοια! Αγαπώ σημαίνει νιώθω την ανάγκη για τους άλλους γύρω μου, να με κάνει να επιθυμώ να είναι καλά πραγματικά. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κάθε ένα ξεχωριστά, ώστε να οδηγηθεί στην προσωπική του ευτυχία. Αυτή είναι η αληθινή υπόσταση του πρωτοαναφερθέντος συναισθήματος και ψευδαίσθηση θα είναι αν το αρνηθούμε. Όταν την αισθανθείς, παύεις να απαιτείς και απλά εύχεσαι το καλύτερο για τον άλλο. Και κοίτα να δεις, αφού γεννηθεί μέσα σου δεν χάνεται ποτέ. Συμπεριλαμβάνεται λοιπόν μέσα στα ελάχιστα δεδομένα της ζωής. Από κει κι έπειτα τα περισσότερα πράγματα που μας συμβαίνουν, μπορούν να αλλάξουν στο κάθε επόμενο λεπτό. Κι αυτό το «δεδομένο» άλλοτε μπορεί να είναι «επώδυνο», μα και κάποιες φορές «καθαρτήριο».
Έτσι οποιαδήποτε σχέση υπάρχει στην ζωή μας, είτε φιλική είτε ερωτική, καλώς ή κακώς διαμορφώνεται βάσει των «συνθηκών» που επικρατούν μέσα σε αυτήν. Όλοι οι άνθρωποι ξεκινούν να συνυπάρχουν μεταξύ τους με τις καλύτερες προθέσεις και με τους «ευνοϊκότερους οιωνούς», που μεταξύ μας έχουν την δυνατότητα να τους «γεννήσουν» οι ίδιοι. Γιατί και το «σύμπαν» αν δεν βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας, θαύματα δεν μπορεί να κάνει. Αφού λοιπόν κάνουμε την αρχή στις σχέσεις μας αμφότεροι και νιώσουμε ευτυχείς, δεν θα πρέπει να επαναπαυτούμε σε αυτό. Γιατί άπαξ και μπούμε στην «διαδικασία» της επανάπαυσης και σκεφτούμε πως αφού ο άλλος μας έχει βάλει στην καρδούλα του και μας αγαπά, όλα καλά «τον δέσαμε τον γάιδαρο μας», πάει το «χάσαμε» δια πάντως.
Εκεί είναι που θα ακούσεις το προαναφερθέν σύμπαν να «γελάει» και να σου λέει «κούνια που σε κούναγε». Γιατί καλό μου πλάσμα, όσο υπομονή και να κάνει ο άλλος μα κι εσύ σε άλλες περιπτώσεις, κάποια στιγμή το κουράγιο για συμβιβασμούς και υποχωρήσεις τελειώνει. Ότι δώσεις θα πάρεις! Κι όσο παλεύεις για κάτι θα μπορείς να το «κρατάς» στην ζωή σου. Αν όχι, κι αυτό θα κοιτάξει να πάει παρακάτω. Τότε μην γυρίσεις όμως να πεις στον άλλο «Μα εσύ δεν έλεγες πως μ’ αγαπάς; Πως φεύγεις τώρα;» Γιατί είπαμε η αγάπη του για σένα, θα είναι πάντα μέσα του. Μα κι εκείνος θα πρέπει να φύγει για εκεί που θα αγαπήσουν και τον ίδιο, λίγο παραπάνω από ότι μπόρεσες εσύ!
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
