Τους αληθινούς ανθρώπους τους στέλνει ο Θεός. Τους αληθινούς άντρες η μοίρα.
Post Views: 7
Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν άνθρωπο στην ζωή σου, που θα μαζέψει την καρδιά σου από κάτω, θα την πάρει στα χέρια του, θα την ζεστάνει και θα στην ξαναδώσει πίσω ζωντανή και κόκκινη.
Όταν γνωρίσεις αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, μην τον φοβηθείς όπως τους άλλους.
Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη κοντά του να πετάξει, σαν λευκό περιστέρι στον ουρανό που ονειρεύτηκες να ζήσεις.
Άπλωσε το χέρι και αγκάλιασε αυτόν που θα σου χαρίζει το πιο όμορφο του χαμόγελο,το πιο ειλικρινή του” Σ’ αγαπώ “, το πιο ζεστό του “Να προσέχεις”.
Δεν θα έρθει κοντά σου για να πάρει αλλά για να δώσει.
Ούτε θα στέκεται μπροστά σου ή πίσω σου, αλλά δίπλα σου.
Δεν θα είναι μαζί σου γιατί έχει την ανάγκη σου, αλλά γιατί θα θέλει να σου χαρίσει όλη την αξόδευτη αγάπη που κρύβει μεσα του.
Κοντά του δεν θα φοβάσαι να ονειρεύεσαι.
Μαζί του δεν θα τρυπάει σαν καρφίτσα την ψυχή σου η αμφιβολία.
Θα είναι εδώ, θα είναι εκεί, θα είναι παντού.
Όχι γιατί θα του παραπονεθείς.
Μα έτσι, επειδή θα το κάνει από μόνος του.
Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ξεπερνάνε τον εαυτό τους, τον τσαλακώνουνε τον εγωισμό τους και είναι σαν θεμέλια, είναι σαν δέντρα, σαν την πηγή την δροσερή.
Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν τέτοιο άνθρωπο.
Πρέπει όμως και εσύ να έχεις την πίστη σου ψηλά.
Να περιμένεις οτι θα τον συναντήσεις κάποτε.
Δεν έρχονται όλα στην ζωή μας την στιγμή που ευχόμαστε να έρθουνε, μα αργότερα.
Να μην λυγίζεις απο μοναξιά, να μην σκορπιέσαι σε ανόητες αγκαλιές και δίνεσαι σε φτηνούς έρωτες.
Να είσαι διάφανη, κρυστάλλινη, ειλικρινής.
Και τότε θα έρθει.
Θα σε ξεχωρίσει και θα έρθει κοντά σου για πάντα, γιατί δεν θα μοιάζεις με καμία.
Γιατί οι αληθινοί άντρες δεν μένουνε με αυτές που μοιάζουν όμορφες γυναίκες, αλλά με εκείνες τις γυναίκες, που ομορφαίνουν όταν αγαπάνε πραγματικά.
“Τους αληθινούς ανθρώπους τους στέλνει ο Θεός. Τους αληθινούς άντρες η μοίρα.”
Μπέττυ Κούτσιου
Post Views: 7
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
