Κάτι κουρασμένα παλικάρια;
Κανείς από το διπλανό τραπέζι δεν έχει καταλάβει πως έχω τεντώσει τα αυτιά μου. Τρεις άνδρες κοντά στα πενήντα, προσπαθούν να πείσουν τον έναν της παρέας πως η πιτσιρίκα που νταραβερίζεται, δεν είναι μαζί του για τα ωραία του μάτια!
Και εκείνος, ο δύστυχος, βουτάει τσιγάρα και αναπτήρα και εξαφανίζεται αφήνοντας τους να τον στολίζουν με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα!
Άνδρες πενήντα και κάτι λοιπόν!
Κουρασμένα παλικάρια ή όχι;
Εκτός από την περιέργεια, άρχισα να προβληματίζομαι για αυτό που μόλις βίωσα.
Τι ζητάει ένας άνδρας σε αυτή την ηλικία;
Ευτυχώς που ο περίγυρος μου απαρτίζεται από ένα σωρό άνδρες αυτής της ηλικίας. Άρχισα να ρωτώ λοιπόν.
Η έκπληξη μου ήταν τεράστια.
Ενώ η ερώτηση ήταν γενική, οι απαντήσεις είχαν κάτι κοινό. Τον προβληματισμό για τον ανδρισμό τους και το σεξ!
Ασυναίσθητα το μυαλό μου πήγε σε εκείνη την ταινία με τον αείμνηστο Λάμπρο Κωσταντάρα, με τίτλο «Κάτι κουρασμένα παλικάρια»!
Οι απαντήσεις, συνθέτουν το παζλ ενός άνδρα που ενώ δείχνει να τον απασχολεί περισσότερο η οικογένεια και η δουλειά του, για να είναι καλά δίνει μεγάλη σημασία στο σεξ.
Ο σημερινός πενηντάρης, μέσα από τις περιγραφές των φίλων μου, βλέποντας το ποτήρι να αδειάζει, προσπαθεί να «εκμεταλλευτεί» τις ευκαιρίες οδηγούμενος σε ένα σωρό αδιέξοδες καταστάσεις.
Σε μια εποχή ρευστότητας, δεν υπάρχει description για τον άνδρα που περνάει το κατώφλι των πενήντα. Μερικές δεκαετίες πριν, θα χαρακτηριζόταν και ηλικιωμένος!
Με μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν, διαπίστωσα πως οι απόψεις όσων ρωτήθηκαν συνάδουν.
Με πολύ – πολύ μικρές διαφορές μεταξύ τους.
Έμαθα έτσι, πως ένας πενηντάρης ενδιαφέρεται για μια σταθερή, μα όχι απαραίτητα «ήσυχη» ζωή. Στόχος του είναι η διατήρηση της δουλειάς του, η όσο καλύτερη διαβίωση της οικογένειας του, η ηρεμία και το σεξ!
Και αυτό, όχι απαραίτητα με την σύντροφο του.
Προκειμένου να επιβεβαιωθεί ερωτικά, πολλές φορές καταφεύγει στις «επί πληρωμή».
Μαρία Βουζουνεράκη
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
